Ο Αντιπεριφερειάρχης, ύστερα από μια συγκινητική κατάθεση στεφανιού στο μνημείο των πεσόντων, έκανε την κίνηση που όλοι περίμεναν: σταύρωσε τα χέρια του, ανασήκωσε το βλέμμα στον ουρανό και άρχισε να ψιθυρίζει την πιο βαθιά και σοβαρή προσευχή που έχει ειπωθεί ποτέ στην πολιτική ιστορία της περιοχής.
«Ω, μεγάλε Μουτζούρη, εσύ που κρατάς τα ηνία της Περιφέρειας με ατσάλινη θέληση, όπως κρατάς και το remote για την τηλεόραση, αν δεν ήσουν εσύ, εμείς τώρα θα ήμασταν απλώς μια... περιοχή χωρίς τακτικές συνεδριάσεις και γεύματα εργασίας. Σε ευχαριστούμε, γιατί αν δεν ήσουν εσύ, ποιος θα έπαιρνε τις δύσκολες αποφάσεις, όπως ποιο χρώμα να έχει η νέα πινακίδα του νομού;»
Εδώ ο Αντιπεριφερειάρχης έκανε μια παύση, φανερά συγκινημένος, και συνέχισε με σφιγμένα χείλη:
«Δόξα σε εσένα, Μουτζούρη, γιατί αν δεν ήσουν εσύ, ποιος θα είχε το ταλέντο να ξεμπλέξει τόσο κομψά τη γραφειοκρατία, κάνοντας τους δημόσιους υπαλλήλους να μοιάζουν σαν μοντέλα σε διαφημίσεις για χάρτινα καλάθια;»
Αφού ολοκλήρωσε τη δέηση του με μια τελευταία, μεγαλοπρεπή αναφορά στην πολιτική του πορεία, το μόνο που απέμενε ήταν να διορθώσει το σακάκι του, να ρίξει μια ματιά γύρω του για να σιγουρευτεί πως δεν υπήρχαν κάμερες (γιατί, τι να πει κανείς…), και να αναφωνήσει: «Αμήν και εις το… επανιδείν!»
Έτσι ο Αντιπεριφερειάρχης ολοκλήρωσε τη θεία του προσευχή , προσφέροντας για άλλη μια φορά μια γεύση από την πολιτική σοφία που τόσο επιδέξια υπηρετεί.
Με χιουμοριστική διάθεση
