1.Εργασία Αναδιανομή υπέρ της εργασίας - Αύξησή Μισθών - Συλλογικές Συμβάσεις – Συνδικαλιστικά Δικαιώματα.
Η παραγωγική ανασυγκρότηση, η στήριξη της οικονομίας και της κοινωνίας πάνε μαζί.
Ανασυγκρότηση που στηρίζεται σε ένα αξιακό σύστημα σεβασμού της ανθρώπινης εργασίας, ως μοχλού και στυλοβάτη για την αξιοποίηση του οικονομικού και ανθρώπινου κεφαλαίου στο κοινωνικό και επιχειρηματικό επίπεδο, με όρους ασφάλειας και αξιοπρέπειας, γνωρίζοντας ότι η επισφάλεια στην αγορά εργασίας αποδυναμώνει την διαπραγματευτική θέση των εργαζομένων, οδηγώντας σε στάσιμους μισθούς, εργασιακή ανασφάλεια και εκτίναξη των κοινωνικών ανισοτήτων, οδηγώντας τελικά σε μία κοινωνία χαμηλών προσδοκιών.
Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται ταχύτατα με κινητήρια δύναμη την γνώση, η εμμονή στην ανασφάλεια συνιστά συνταγή περιθωριοποίησης. Για εμάς η εργασία είναι στο επίκεντρο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής με στόχο την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας, βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη, μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων, αναδιανομή πλούτου και ισχύος υπέρ των εργαζομένων. Η αύξηση των μισθών δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της ανάπτυξης αλλά και προϋπόθεση της.
Δεσμευόμαστε για:
-Πραγματική αύξηση μισθών, ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά του καθορισμού του με συλλογική διαπραγμάτευση μέσω της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ουσιαστικό ξεπάγωμα των τριετιών. Προσαύξηση του νόμιμου ωρομίσθιου για την μερική απασχόληση (20%) και μείωση του νόμιμου ορίου των υπερωριών.
-Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο.
-Επαναφορά και διεύρυνση των βασικών αρχών των ΣΣΕ, της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας, καθώς και αποκατάσταση του συνταγματικού δικαιώματος της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία. Κατάργηση της ικανότητας των ενώσεων προσώπων να συνάπτουν επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Προτεραιότητα μας η επίτευξη του ευρωπαϊκού στόχου κάλυψης 80% των εργαζομένων με ΣΣΕ.
-Ενίσχυση του ΣΕΠΕ με αναβάθμιση του σε αυτοτελή Γενική Γραμματεία και του ελεγκτικού μηχανισμού ασφάλισης του ΕΦΚΑ με ενισχυμένο ρόλο και ενίσχυση σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή και θέσπιση αποτελεσματικών κυρώσεων για εργοδοτικές παραβάσεις.
-Κατοχύρωση και ενίσχυση της συλλογικής αυτονομίας και της συνδικαλιστικής λειτουργίας και δράσης και κατοχύρωση του συνταγματικού δικαιώματος της απεργίας.
-Επαναφορά του βάσιμου λόγου απόλυσης και κατοχύρωση της προστασίας από τις ομαδικές απολύσεις και κατάργηση του συνολικού πλαισίου των σχετικών μνημονιακών ρυθμίσεων.
-Αποτελεσματική αντιμετώπιση των φαινομένων βίας και παρενόχλησης στον κόσμο της εργασίας, σε κάθε χώρο ή περίσταση που σχετίζεται με την εργασία.
-Διασφάλιση της Υγείας και Ασφάλειας στην εργασία. Ριζικός ανασχεδιασμός του θεσμικού πλαισίου με έμφαση στην πρόληψη και την ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων. Καθιέρωση Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ) και δημιουργία ειδικού φορέα για την ασφάλιση του επαγγελματικού κινδύνου. Εφαρμογή των αρχών ΥΑΕ στο Δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση. Διεύρυνση και ισοτιμία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
-Καταπολέμηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και κατάργηση της εικονικής εργολαβίας, ώστε να κατοχυρώνονται τόσο τα εργασιακά δικαιώματά όσο και η βασική αρχή της ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία.
-Ένταξη όλων όσοι εργάζονται, με όποια σχέση και μορφή εργασίας σε έναν κλάδο, στις πρόνοιες της οικείας κλαδικής σύμβασης. Ρύθμιση και προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων όσων εργάζονται σε αποσχίσεις κλάδων, διατήρηση της αρχικής εργασιακής τους ιδιότητας και διασφάλιση της συνταξιοδότησης τους με 33 την αρχική ιδιότητα. Μετατροπή σε αορίστου χρόνου των συμβάσεων όσων εργάζονται με μπλοκάκια και διαρκώς ανανεούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
- Αναγνώριση των εργαζομένων σε πλατφόρμες ως μισθωτών, με θέσπιση τεκμηρίου υπέρ του χαρακτήρα της εργασίας τους ως εξαρτημένης και υπαγωγή τους στην εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ρύθμιση της τηλεργασίας με την κατοχύρωση και ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου που τη ρυθμίζει ως μισθωτή εργασία από απόσταση.
-Σταδιακή εφαρμογή του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών -Αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανεργίας και εργασιακή ένταξη των προσφύγων.
2.Στήριξη συνταξιούχων – Ασφαλιστικό Σύστημα Δεσμευόμαστε για: -Επαναφορά της 13ης σύνταξης (Δώρου Χριστουγέννων), κατάργηση/ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς και αυξήσεις για όλους τους συνταξιούχους, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης των συνταξιούχων. Απόδοση αναδρομικών συνταξιούχων.
-Ρύθμιση χρεών ΕΦΚΑ με διαγραφή μέρους βασικής οφειλής, για χρέη που δημιουργήθηκαν μετά το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης και 120 δόσεις για την αποπληρωμή του υπολοίπου.
Ένα Ισχυρό και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα προϋποθέτει:
-Μια οικονομία σε πραγματική και δίκαια κατανεμημένη ανάπτυξη, με ισχυρούς πόρους και έσοδα που μπορεί να στηρίξει το σύστημα ασφάλισης και να εξασφαλίσει επαρκείς συντάξεις.
-Μία Αγορά εργασίας ρυθμισμένη, με ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής, περιορισμό των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και της ατυπίας στην εργασία, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με συνδικαλιστικές ελευθερίες, η οποία εξασφαλίζει σημαντικά έσοδα που μπορούν να εξασφαλίσουν καλές συντάξεις στους πολίτες.
-Αντιμετώπιση του δημογραφικού κινδύνου, καθώς η αλλαγή του λόγου εργαζομένων - ασφαλισμένων προς συνταξιούχους αποτελεί βασική μεταβλητή βιωσιμότητας του συστήματος, που εξαρτάται και από την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας, την κατάσταση της οικονομίας και της αγοράς εργασίας που να μπορεί να κρατήσει τους νέους επιστήμονες στη χώρα, να δίνει κίνητρα επιστροφής στους 400.000 νέους που έφυγαν στο εξωτερικό τη μνημονιακή περίοδο, προοπτική και ελπίδα στους νέους εργαζόμενους.
-Στήριξη του δημόσιου και διανεμητικού ασφαλιστικού συστήματος με νέους πόρους και περιουσία, καθώς και η πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροαπαλλαγής, αποτελούν αναγκαιότητα που ταυτόχρονα ενισχύει τις αναπτυξιακές προοπτικές. Σε αυτήν την κατεύθυνση, και με δεδομένο ότι ο ασφαλιστικός νόμος 4387/2016 δεν ανταποκρίνεται πλέον στα σύγχρονα δεδομένα και στις νέες ανάγκες, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ξεκινήσει την επεξεργασία μίας νέας, σύγχρονης και ολοκληρωμένης ασφαλιστικής πρότασης με προτεραιότητα τη διασφάλιση της επάρκειας και της βιωσιμότητας του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και διαγενεακής αλληλεγγύης.
3.Κοινωνικό Κράτος Οικοδόμηση ενός ισχυρού, σύγχρονου και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους, που ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες, χρηματοδοτείται και στελεχώνεται επαρκώς με μόνιμο προσωπικό και αξιοπρεπείς μισθούς, λειτουργεί με όρους διαφάνειας και διασφαλίζει την ανεμπόδιστη πρόσβαση όλων στα δημόσια αγαθά της Υγείας και της Παιδείας. Όχι κράτος φιλανθρωπίας, αλλά Κοινωνικό Κράτος δίπλα στον πολίτη, βασικό πυλώνα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που αποτελεί ταυτόχρονα κοινωνικό δικαίωμα και προϋπόθεση για δίκαιη και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, συλλογική ευημερία και ουσιαστική Δημοκρατία.
-Αξιοπρεπής διαβίωση όλων σε κάθε φάση της ζωής τους με την εξασφάλιση στέγης και Κοινωνικού Μισθού. 34 Δεσμευόμαστε για: -Ένα νέο Κοινωνικό Εισόδημα που δίδεται σε όσους το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσής τους τίθεται σε κίνδυνο. Συνδέεται με την καθολική πρόσβαση σε βασικά κοινά αγαθά (στέγη, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, internet).
-Ειδικά επιδόματα και παροχές για τη μητέρα, για το παιδί, τα άτομα με αναπηρία, τον ηλικιωμένο και τον άπορο με βάση και ανάλογα με τις συγκεκριμένες κάθε φορά ανάγκες. -Δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες πρόνοιας υψηλού επιπέδου.
Γιώργος Γαβρήλος- Τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ
Βασικά Σημεία Αντεργατικού Νομοσχεδίου Κεραμέως (Οκτώβρης 2025)
«Δίκαιη Εργασία για Όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας - Στήριξη στον Εργαζόμενο - Προστασία στην Πράξη»
Ø Γενικά Σχόλια
- Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας, αποτελεί τη χαριστική βολή και γκρεμίζει ότι απέμεινε από τα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες.
- Σε μια ήδη εκρηκτική κατάσταση στην αγορά εργασίας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια με τις πολιτικές της ΝΔ, το νομοσχέδιο διασπά το πλέγμα προστασίας των εργαζομένων, ακυρώνει στην πράξη το εργατικό Δίκαιο και φέρνει ρυθμίσεις καταλύτη, προς μια αγορά εργασίας που θα κυριαρχεί η εκμετάλλευση και η υπερεργασία, με θύματα αναλώσιμους και εξοντωμένους εργαζόμενους. Ούτε την εποχή των Μνημονίων δεν είχαμε τόση δραστική χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων.
- Την ώρα που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, η ΝΔ καταργεί το 8ωρο και επίσημα, οδηγώντας τον κόσμο της εργασίας σε μια καθημερινότητα- δουλείας, υπερκόπωσης, υπερεργασίας και μηδέν προσωπικού/οικογενειακού χρόνου. Καταλύεται η 11ωρη ανάπαυση- ένα εργασιακό κεκτημένο εργασιακό δικαίωμα που προστατεύεται και από τις επιταγές της ΕΕ. Με τους μηδενικούς σχεδόν ελέγχους από το υποστελεχωμένο ΣΕΠΕ και ΕΦΚΑ, αντιλαμβανόμαστε την αύξηση που θα έχουν τα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα και πόσες παρανομίες θα γίνονται στην καταπάτηση του χρόνου ανάπαυσης. Όσα επικαλείται η Κυβέρνηση ότι δήθεν το 13ωρο ήταν αίτημα των εργαζομένων, μόνο ψέματα μπορούν να θεωρηθούν. Η αλήθεια είναι ότι ο εργαζόμενος θα οδηγείται απειλητικά στο να δουλεύει 13ώρες την μέρα, αφού δεν μπορεί να αρνηθεί μιας και απειλείται με απόλυση, ενώ ο εργοδότης, αντί να πάρει έναν ακόμη υπάλληλο, για να βγαίνει η δουλειά, βολεύεται με την πληρωμή των υπερωριών, κόστος σαφώς μικρότερο από τον βασικό μισθό.
- Ελαστικοποιεί έτι περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις, φέρνοντας ρυθμίσεις όπως ο εργαζόμενος των 24ωρών, η τροποποίηση του χρονικού διαστήματος της «αδικαιολόγητης απουσίας», το 10ωρο με τις παραπάνω 2 απλήρωτες ώρες υπερωρίας, υπερωρίες και στην εκ περιτροπής εργασία, επιπλέον απλήρωτος χρόνος για τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες, οι οποίες και οδηγούν σε τυφλές και fast trαck απολύσεις, σε μαύρη εργασία, σε περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και ενισχύουν την θέση του εργοδότη, έναντι του εργαζόμενου.
- Σπάει την διαχρονική σταθερά στην ζωή του εργαζόμενου: το χρονικό διάστημα των αδειών. Τέλος πια το 15νθημερο του Αυγούστου. Υποχρεωτική 5νθημερη και για τις άλλες βλέπουμε…Τέλος πια και η απαραίτητη ανάγκη για ανάπαυλα, προσωπικό και οικογενειακό χρόνο. Όλα θα εμπίπτουν στην κρίση του εργοδότη και θα ορίζονται ανάλογα με το φόρτο εργασίας και τους στόχους για κέρδη της κάθε επιχείρησης, θυσιάζοντας την υγεία, την αξιοπρεπή διαβίωση και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
- Φέρνει ρυθμίσεις που καταργεί υποχρεώσεις του εργοδότη, που προστάτευαν τον εργαζόμενο και τα δικαιώματά του (όπως στην περίπτωση μη έγκαιρης γνωστοποίησης της εργασιακής σύμβασης, που μέχρι τώρα είχε ως αποτέλεσμα την μετατροπή της, σε πλήρους απασχόλησης. Ή άλλες διοικητικές υποχρεώσεις του εργοδότη), και με πρόσχημα την ελάφρυνση της γραφειοκρατίας, περνάει ουσιώδεις αλλαγές για την ζωή και την εργασία του εργαζόμενου, κλείνοντας το μάτι στην μαύρη και αδήλωτη εργασία.
- Αξιοπρόσεκτο, επίσης, είναι ότι το Υπουργείο φέρνει μια σειρά άρθρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, που όμως σε καμία περίπτωση δεν λύνουν τα βασικά προβλήματα των εργαζομένων και του υψηλού αριθμού εργατικών ατυχημάτων/ δυστυχημάτων, ούτε θέτουν ένα πλαίσιο για την ουσιαστική προστασία στους χώρους εργασίας και αποτροπής των ατυχημάτων/δυστυχημάτων/ασθενειών. Απουσιάζει κάποια ρύθμιση που να κάνει λόγο για την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου κέντρου καταγραφής ατυχημάτων/δυστυχημάτων/ασθενειών (αυτή τη στιγμή υπάρχουν διαφορετικές καταγραφές των αριθμών, ενώ δεν καταγράφονται τα ατυχήματα/ δυστυχήματα στα ορυχεία, λατομεία, στην ναυπηγοεπισκευή, τα τροχαία εν ώρα εργασίας, οι θάνατοι από παθολογικά αίτια που όμως συνδέονται με την εργασία, κτλ). Και δεν υπάρχει πρόταση για δημιουργία Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου, για τ ην ασφάλιση σε περίπτωση ατυχήματος.
Περαιτέρω, σύμφωνα με τη Eurostat στη χώρα μας καταγράφεται μόλις το 30% έως 40% των εργατικών ατυχημάτων. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια και Υγεία στην Εργασία στην Ευρώπη το 98% της αιτίας θανάτου στην εργασία οφείλεται σε επαγγελματικές ασθένειες και το 2% σε εργατικά ατυχήματα. Όμως στην Ελλάδα δεν δηλώνονται επαγγελματικές ασθένειες. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια και Υγεία στην Εργασία στην Ελλάδα υπολογίζονται οι θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες σε, περίπου, 2.500 το χρόνο. Η Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας είναι σήμερα πλήρως υποστελεχωμένη με ελλείψεις σε επιθεωρητές, σε διοικητικό προσωπικό και οδηγούς. Με στοιχεία που δόθηκαν στην επιτροπή, καλύπτεται μόνο το 50% του προβλεπόμενο αριθμό το 2000, ο μέσος όρος ηλικίας των Επιθεωρητών Ασφάλειας και Υγείας είναι, περίπου, 55 ετών, ενώ σήμερα υπηρετούν 10 ιατροί σε αυτόν τον κλάδο, προσπαθώντας να καλύψουν 21 θέσεις πανελλαδικά.
- Στο Νσχ, επίσης υπάρχουν άρθρα για την εκκαθάριση των Ταμείων Αλληλοβοήθειας καθώς για την ενίσχυση της λειτουργίας του ΤΕΚΑ. Συνεχίζει δηλαδή η Κυβέρνηση να παραδίδει την Επικουρική Σύνταξη στα ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος των συνταξιούχων, των ασφαλισμένων, των φορολογούμένων και των νέων που πλέον οι ασφαλιστικές εισφορές τους θα τζογάρονται στα χρηματιστήρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί για την κατάργηση του ΤΕΚΑ και προστατεύει την αρχή της επαναφορά της Επικουρικής ασφάλισης σε ένα ισχυρό και αναβαθμισμένο δημόσιο διανεμητικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Παράλληλα, βλέπουμε να ξετυλίγεται όλη η λογική της ΝΔ, αναφορικά με την ασφάλιση, όπου επιτίθεται σε κάθε τι δημόσιο ή σε κάθε υγιές κομμάτι του συστήματος, με μόνο δύο στόχους: να αυξήσει τις δουλειές για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και να ανοίξει τον δρόμο για την κατάργηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, παραδίδοντας τις νέες γενιές σε ένα καθεστώς χάους και ανασφάλειας, που ο μόνος νόμος θα είναι αυτός του κέρδους των ιδιωτών.
- Υπάρχουν ακόμη ρυθμίσεις που ενισχύουν την λειτουργία του απαράδεκτου τρόπου υπολογισμού του κατώτατου μισθού, όχι μέσω Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και Συλλογικών Συμβάσεων, αλλά μέσα από έναν αλγόριθμο, που θα λειτουργεί με κυβερνητικές ντιρεκτίβες και δεν εγγυάται σε καμία περίπτωση αυξήσεις στους μισθούς. Η ΝΔ ουσιαστικά μετατρέπει τον κατώτατο μισθό σε μηχανισμό διαχείρισης φτώχειας, όχι σε εργαλείο αναδιανομής και κοινωνικής δικαιοσύνης.
- Τι δεν έχει αυτό το Νσχ; Δεν έχει τον 13ο και 14 μισθό στο Δημόσιο. Δεν έχει την επαναφορά της 13ης σύνταξης, Δεν έχει την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και την ενσωμάτωση/κατάργηση της προσωπικής διαφοράς. Δεν έχει ρυθμίσεις που θα ενισχύουν την εργασία, την θέση του εργαζόμενου, την αντιμετώπιση της επισφάλειας, θα μεγαλώσουν το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, θα αυξήσουν πραγματικά τους μισθούς, θα δώσουν αξιοπρέπεια και προοπτική στον κόσμο της εργασίας.
- Η Κυβέρνηση συνεχίζει να πανηγυρίζει για δήθεν μείωση της ανεργίας, αγνοώντας πλήρως την πραγματικότητα που βιώνει η κοινωνία. Οι αριθμοί που επικαλείται βασίζονται κυρίως σε ευέλικτες, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, χωρίς ουσιαστική προοπτική για τους εργαζόμενους. Η ΝΔ προσπαθεί να κρύψει την υποβάθμιση της εργασίας πίσω από στατιστικά τεχνάσματα, την ίδια ώρα που οι νέοι και οι πτυχιούχοι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τη χώρα λόγω απουσίας αξιοπρεπών ευκαιριών. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ υπογραμμίζει την ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, που θα δημιουργεί σταθερές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας με πλήρη δικαιώματα, δίνοντας πραγματική διέξοδο στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Ø Το αποτύπωμα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη στα Εργασιακά
Αυτή η Κυβέρνηση έχει φέρει ήδη τρία κομβικά νομοθετήματα που αλλοίωσαν εντελώς το εργατικό δίκαιο και χειροτέρευσαν την θέση των εργαζομένων: Νόμος Βρούτση, Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Είναι η Κυβέρνηση που νομοθέτησε:
- Την νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών (μη προαναγγελία) και την Κατάργηση αιτιολόγησης κατά την απόλυση.
- Την διάλυση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την πρόβλεψη εξαίρεσης τους από τις αρχές της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης επιχειρήσεων χωρίς ουσιαστικό λόγο.
- Που εισήγαγε για πρώτη φορά τις συμβάσεις «κατά παραγγελία», στις οποίες οι εργαζόμενοι υποχρεούνται να είναι στη διάθεση της επιχείρησης όποτε και όσο τους χρειαστεί, χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
- Που νομιμοποίησε όλες τις «λευκές συμβάσεις».
- Που κατήργησε το 5νθημερο και το 8ωρο, φέρνοντας την υποχρεωτική 6ημερη εργασία, το 10ωρο και το 13ωρο (σε δυο εργοδότες).
- Που έφερε τις συμβάσεις των σχεδόν μηδενικών ωρών και τους εργαζόμενους 24/7.
- Που ιδιωτικοποίησε την Επικουρική Ασφάλιση καταδικάζοντας τους νέους ανθρώπους στην επισφάλεια και βάζοντας βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος.
- Που ποινικοποίησε την συνδικαλιστική δράση, περιορίζοντας με ποινές ακόμα περισσότερο το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας.
- Που δημιούργησε τον ψευτο- μηχανισμό προσαρμογής του κατώτατου μισθού, γυρίζοντας την πλάτη στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και στις ευρωπαϊκές Οδηγίες.
Ø Στατιστικά στοιχεία
- Η ποιότητα εργασίας στη χώρα μας είναι η χαμηλότερη μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ-27.
- Το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδα 2.0 είναι δουλειές χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλής προστιθέμενης αξίας, χαμηλής εργασιακής σταθερότητας, χαμηλών μισθών και υψηλών εργάσιμων ωρών.
- Το 2024 είχαμε τεράστια ποσοστιαία αύξηση της ανήλικης εργασίας και των εργαζομένων στις ηλικιακές ομάδες 60-64, 65-69, 70 και πάνω.
- Παράλληλα, από την αρχή του 2025 μετράμε ήδη 152 εργαζόμενους νεκρούς και 235 έχουν τραυματιστεί σοβαρά, ενώ το 2024 πέθαινε ένας άνθρωπος, κατά την ώρα εργασίας του, σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα (186 εργατικά δυστυχήματα).
- Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στη χώρα μας είναι σκόπιμα ανενεργές. Στην Ελλάδα, το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων από ΣΣΕ είναι περίπου 25%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 45,8% και ενώ σύμφωνα με πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία αυτό το ποσοστό πρέπει να αγγίζει το 80%. Οι συλλογικές συμβάσεις καλύπτουν μόλις 2 στους 10 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΤτΕ.
- Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων εργαζομένων βρίσκεται στην τελευταία θέση της ευρωζώνης. Μας περνάει μόνο η Βουλγαρία.
- Οι πραγματικοί μισθοί ανέρχονται μόλις στο 70% αυτών που ήταν το 2009. Είμαστε στις τελευταίες θέσεις των 38 χωρών του ΟΑΣΑ, σε επίπεδο μισθών.
- Σύμφωνα με το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, από το 2019 έως το 2024, οι μισθοί μειώθηκαν από το 39% του ΑΕΠ στο 35%, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι γύρω στο 47%. 12 μονάδες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που πάει στους Έλληνες εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, δε, στην μερική απασχόληση το 2011 ήταν 302.000 και το 2024 πάνω από 678.000, αύξηση 124%.
- Τα στοιχεία του Δεκεμβρίου του 2024 δείχνουν ότι το 32% των εργαζομένων - σχεδόν ένας στους τρεις δηλαδή λαμβάνει μικρότερο μισθό από 830 ευρώ μεικτά.
- Η πλειοψηφία των εργαζομένων στην Ελλάδα (74,5%) δουλεύει πάνω από 40 ώρες την εβδομάδα – προφανώς με υπερωρίες ή σε δεύτερη και τρίτη δουλειά – για να τα βγάλει πέρα. Εκείνοι που δουλεύουν 30 ως 39 ώρες, κοντά δηλαδή στον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 36 ωρών, είναι μόλις το 1,7%, έναντι 19% στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα, όμως, σε σχέση με ΕΕ, κατέχει και το υψηλότερο ρεκόρ σε: α) με το 20,9% των εργαζομένων ηλικίας 20-64 ετών να εργάζονται παραπάνω από 45 ώρες την εβδομάδα στην κύρια και τη δευτερεύουσα απασχόλησή τους συνολικά και β) με το 12,2% των εργαζομένων να εργάζονται πάνω από 50 ώρες την βδομάδα, σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο της ΕΕ (6,5%).
Ακρίβεια δηλαδή και χαμηλοί μισθοί, τινάζουν τα νοικοκυριά στον αέρα. Όταν:
- Όταν η χώρα μας καταγράφει την υψηλότερη αύξηση στα ενοίκια σε επίπεδο Ευρωζώνης, με 10,9%, έναντι μόλις 2,9% που είναι ο μέσος όρος.
- Όταν το ρεύμα αυξήθηκε κατά 11,5% το πρώτο εξάμηνο του 2025, έναντι 1,6% στην Ευρωζώνη.
- Όταν σύμφωνα με τη Eurostat, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση αντιμετώπισε το 14% του πληθυσμού της χώρας, και εδώ συναγωνιζόμαστε με την Ρουμανία και την Βουλγαρία, βρισκόμενοι στην Τρίτη θέση στην ΕΕ.
- Όταν το 46% των Ελλήνων δεν μπόρεσε να πάει διακοπές το 2025, αλλά το 2024 οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρίες σημείωσαν ιστορικό ρεκόρ κερδοφορίας, αποδεικνύοντας την τεράστια αναδιανομή πλούτου που λαμβάνει χώρα, εις βάρος της κοινωνίας, των συνταξιούχων, των εργαζομένων, της νέας γενιάς.
Ø Βασικά Άρθρα κριτικής στο Νσχ
- Άρθρο 7- ΣΟΣ: Υπερωριακή Απασχόληση, 13ωρο στον ίδιο εργοδότη. Εδώ αλλάζει το σχετικό άρθρο (194) του Κώδικα Εργατικού Δικαίου. Η βασική αλλαγή είναι ότι προβλέπεται 1 ώρα παραπάνω εργασία την ημέρα (ήταν έως 3 ημερησίως μέχρι και 150/έτος, και γίνεται 4). Επίσης προστίθεται χωρίο ότι ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την υπερωριακή εργασία και ότι αυτό δεν συνίσταται ως λόγος απόλυσης, πιο πολύ εκ του περισσού ή και υποκριτικά, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή η Κυβέρνηση έχει καταργήσει τον βάσιμο λόγο απόλυσης και παραβλέποντας επίσης ότι στην σχέση εργοδότη-εργαζόμενου, ο πρώτος είναι πιο ισχυρός.
Σχόλιο: Με τον νόμο 5053/23 η ΝΔ έφερε για πρώτη φορά στο εργατικό δίκαιο την 13ωρη εργασία σε δύο εργοδότες, βάζοντας την υποκριτική δικλείδα ότι θα υλοποιείτο αυτό, αν ο εργαζόμενος το επιθυμούσε. Με το σημερινό νομοσχέδιο αλλάζει το όριο των επιτρεπόμενων υπερωριών, στον ίδιο εργοδότη, και από 3 ώρες ημερησίως, γίνονται 4. Έτσι το 13ωρο γίνεται πια καθεστώς, έστω και αν στο άρθρο του Νόμου προβλέπεται η «συναίνεση» του, αφού όλοι γνωρίζουν στην σχέση εργοδότη- εργαζόμενου ποιος είναι ο ισχυρός και ποιος επιβάλλει το συμφέρον του, εις βάρος του άλλου και αφού ήδη έχει καταργήσει τον βάσιμο λόγο απόλυσης.
Τέλος, η διεύρυνση του ημερήσιου ωραρίου εργασίας έως και 13 ώρες, θα πλήξει δυσανάλογα τους εργαζόμενους με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις ή και σπάνιες παθήσεις, δεδομένου, ότι λόγω της φύσης της αναπηρίας ή και τις χρόνιες παθήσεις τους, αδυνατούν να ανταποκριθούν σε εξαντλητικά ωράρια. Αυτό, με τη σειρά του, θα αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο τους εργοδότες να προβαίνουν στην πρόσληψη τους, σε μια αγορά εργασίας, όπως καταδεικνύουν μελέτες, τόσο εγχώριες, όσο και ευρωπαϊκές, που παραμένει, μέχρι σήμερα πεδίο, για τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, γεμάτο ανυπέρβλητους φραγμούς και διακρίσεις.
- Άρθρο 14- ΣΟΣ: οικειοθελής αποχώρηση- απόλυση.
Σχόλιο: Με το άρθρο 38 του Ν. 4488/2017 νομοθετήθηκε η βασική υποχρέωση για τους εργοδότες να αναγγέλλουν ηλεκτρονικά στο ΕΡΓΑΝΗ κάθε περίπτωση λύσης της σύμβασης εργασίας (οικειοθελής αποχώρηση, καταγγελία αορίστου χρόνου, λήξη ορισμένου χρόνου). Επίσης προβλέφθηκε η αναγγελία να πρέπει να γίνεται μέσα σε 4 εργάσιμες ημέρες από την ημέρα της λύσης της σύμβασης. Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο του Νόμου της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρόβλεψη ότι, αν ο εργοδότης δεν αναγγείλει εμπρόθεσμα την οικειοθελή αποχώρηση του εργαζομένου, η σύμβαση θεωρείται ότι λύθηκε με άτακτη καταγγελία του εργοδότη. Αυτή η διάταξη είχε ως συνέπεια την υποχρέωση του εργοδότη να καταβάλει αποζημίωση απόλυσης στον εργαζόμενο.
Η ΝΔ με το άρθρο 23 του Ν. 5053/2023 πρόσθεσε την περίφημη ρύθμιση για την αδικαιολόγητη απουσία, σύμφωνα με την οποία η αδικαιολόγητη απουσία εργαζομένου για διάστημα μεγαλύτερο των πέντε (5) συναπτών εργάσιμων ημερών, μπορεί να θεωρηθεί ως οικειοθελής αποχώρηση, εφόσον ο εργοδότης έχει προβεί σε προηγούμενη όχληση του εργαζομένου και οδηγεί στην λύση της σύμβασής του, ακόμη και χωρίς την υπογραφή του και φυσικά χωρίς αποζημίωση. Με την παρούσα ρύθμιση, μειώνεται ο χρόνος αυτών των ημερών (από 5, σε 3μέρες) και οδηγούνται σιωπηρά οι εργαζόμενοι σε ακόμη πιο εύκολες και αυτόματες «απολύσεις», χωρίς να προστατεύεται από πουθενά ο εργαζόμενος και τα δικαιώματά του. Δημιουργεί διάδρομο “σιωπηρής παραίτησης”.
- Άρθρο 16: Προστασία εργαζομένων από απόλυση. Προστίθεται παράγραφος στο άρθρο 350 του Κώδικα Εργατικού Δικαίου που προβλέπει ότι ο εργαζόμενος προστατεύεται από καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, από τον εργοδότη, αν αρνούνται την παροχή υπερωριακής απασχόλησης και η άρνησή τους αυτή δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη.
Σχόλιο: το «καλή πίστη» που είναι μια αόριστη έννοια και παραμπέμπει σε αντισυμβατική συμπεριφορά, σε συνδυασμό με την σημερινή πραγματικότητα των εργασιακών σχέσεων, κάνουν αυτό το άρθρο, όχι μόνο κενό περιεχομένου και μη εφαρμόσιμο, αλλά βαθιά υποκριτικό αφού προέρχεται από μια κυβέρνηση που έχει καταλύσει κάθε εργασιακό δικαίωμα.
- Άρθρο 8- ΣΟΣ: Διευθέτηση χρόνου εργασίας. Η υπερωριακή απασχόληση (επιπλέον 2 ώρες), πέραν των 8ωρών, που με Νόμο της ΝΔ είχε καταργηθεί η καταβολή υπερωριακής αποζημίωσης και είχε θεσπιστεί το «ρεπό», τώρα επεκτείνεται για όλη την διάρκεια του έτους (12μήνες δηλαδή, αντί για 6μήνες που ήταν μέχρι τώρα).
Σχόλιο: Πάμε δηλαδή σε 10ωρη απασχόληση για όλο τον χρόνο, κατ΄ απαίτηση του εργοδότη, την οποία φυσικά ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί. Παράλληλα δε, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα γίνεται πλέον σε εβδομαδιαία βάση, αφήνοντας στο παρελθόν τις μέρες που ο εργαζόμενος ήξερε τις μέρες και τις ώρες που θα δουλεύει, έχοντας την ευχέρεια να ρυθμίζει τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής του (οικογένεια, προσωπική ζωή, κα). Η διευθέτηση χωρίς υπερωριακή αμοιβή, με 12μηνη περίοδο και με δυνατότητα ατομικής συμφωνίας, όπου δεν υπάρχει σωματείο/ένωση, μεταφέρει ρίσκο ρευστότητας ζωής αποκλειστικά στον εργαζόμενο. Η Οδηγία 2003/88 επιτρέπει 12μηνη περίοδο μέσω ΣΣΕ, αλλά ο κανόνας στην ΕΕ είναι 4-6 μήνες με θεσμικά αντίβαρα. Η ρήτρα ότι «στις υπερβάσεις μέχρι 10 ώρες/ημέρα δεν εφαρμόζεται το άρθρο 194» πρακτικά αφανίζει τη0ν υπερωριακή προσαύξηση στο «πάνω» 2ωρο.
- Άρθρο 10- ΣΟΣ: Άδεια. Μέχρι τώρα ίσχυε ότι η άδεια μπορούσε να χωριστεί μέχρι δυο περιόδους μέσα στο έτος, ενώ για τις επιχειρήσεις που είχαν εποχικό φόρτο εργασίας μπορούσε να δίνεται και σε περισσότερα διαστήματα αλλά έπρεπε το ένα διάστημα, τουλάχιστον, να περιλαμβάνει δώδεκα 12 εργάσιμες ημέρες, επί εξαημέρου εβδομαδιαίας εργασίας, και 10 εργάσιμες ημέρες, επί πενθημέρου εργασίας. Επιπλέον μέχρι σήμερα τουλάχιστον οι μισοί εργαζόμενοι μιας επιχείρησης έπρεπε να λαμβάνουν άδεια μέσα στο χρονικό διάστημα από 1 Μαΐου μέχρι 30 Σεπτεμβρίου.
Σχόλιο: Με το νέο αυτό άρθρο, αλλάζει το άρθρο 225 του Εργατικού Δικαίου και «σπάει» η άδεια σε περισσότερα και μικρότερα χρονικά διαστήματα, εφόσον το … «επιθυμεί» ο εργαζόμενος και κατόπιν «αίτησής» του και η κατάτμηση της άδειας πια γίνεται ακόμη και σε περιόδους πενθήμερης διάρκειας. Η άδεια εγκρίνεται από τον εργοδότη, ο οποίος γίνεται ο απόλυτος (χρονικός) κυρίαρχος της άδειας αναψυχής και μπορεί ακόμα και να εκβιάζει τον εργαζόμενο επικαλούμενος φόρτο εργασίας ή να τον υποχρεώσει σε παραίτηση. Δεν είναι πια ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρήματα να πάνε διακοπές (το 2025, το 46% των Ελλήνων δεν πήγαν διακοπές λόγω οικονομικών δυσχερειών), τώρα θα πρέπει να ξεχάσουν και την 15ήμερη πάλαι ποτέ υποχρεωτική άδεια του Αυγούστου σε αρκετούς κλάδους επιχειρήσεων. Φυσικά η υποκριτική αναφορά στο ότι η κατάτμηση της άδειας λαμβάνει χώρα μόνο κατόπιν αίτησης του εργαζόμενου, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να ισχύσει σε καμία περίπτωση, την ώρα που βασικά δικαιώματα καταργούνται και ο εργαζόμενος είναι έρμαιο των ορέξεων του εργοδότη που θα του επιβάλλει ό,τι αυτός επιθυμεί.
- Άρθρο 9- ΣΟΣ: Γνωστοποίηση άδειας εργαζομένου. Από την υποχρέωση που είχε ο εργοδότης να γνωστοποιεί την άδεια του εργαζομένου, εντός μιας ώρας από την χορήγησή της, που ίσχυε, τώρα αλλάζει στο ότι μπορεί να αναγγέλλει ηλεκτρονικά την χορήγηση στο ΕΡΓΑΝΗ, απογραφικά, και εντός του πρώτου επόμενου του μήνα που ακολουθεί τον μήνα χορήγησής. Κίνδυνος για περιστολή δικαιώματος στην άδεια και για μαύρη απλήρωτη εργασία, την ώρα που κάποιος δηλώνεται αδειούχος, μπορεί κάλλιστα να δουλεύει, αφού το σύστημα θα ενημερωθεί αργότερα για τις δήθεν μέρες απουσίας του εργαζόμενου.
- Άρθρο 5: Προστίθεται ως τρόπος ενημέρωσης και ειδοποίησης του εργοδότη προς τον εργαζόμενο περί των ουσιωδών όρων της σύμβασης ή σχέσης εργασίας, «με ειδοποίηση μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής «MyErgani».
Σχόλιο: Η αντικατάσταση της έντυπης ενημέρωσης πολλές φορές μπορεί να αποβεί σε βάρος των εργαζομένων που δεν είναι εξοικειωμένοι με την χρήση των κινητών τηλεφώνων ή την χρήση της τεχνολογίας (ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι). Επίσης, η ενημέρωση μέσω ηλεκτρονικών εφαρμογών με τους βασικούς μόνο όρους μιας σύμβασης εργασίας αφήνει αρκετά αδιευκρίνιστα πεδία σε μια εργασιακή σχέση και τα … «κενά» συνήθως αφήνουν περιθώρια στο ισχυρό μέρος (εργοδότης) για παραβιάσεις και αυθαιρεσίες.
Άρθρο 6- ΣΟΣ: Αλλάζει το άρθρο 113 του Κώδικα Εργατικού Δικαίου (π.δ. 62/2025) περί Μερικής Απασχόλησης. Σχόλιο: Καταργεί την πρόβλεψη ότι αν η συμφωνία αυτή δεν καταρτιστεί εγγράφως ή δεν γνωστοποιηθεί εντός 8 ημερών από την κατάρτισή της στην Επιθεώρηση Εργασίας, τεκμαίρεται η πλήρης απασχόληση του εργαζομένου και το αφήνει αόριστα, χωρίς χρονικό όριο, με αποτέλεσμα να είναι ανοιχτή η υποχρέωση δήλωσης της σχέσης εργασίας, και άρα απροστάτευτος ο εργαζόμενος. Επίσης καταργεί την περιγραφή «ημερήσια ή εβδομαδιαία ή δεκαπενθήμερη ή μηνιαία εργασία» της μερικής απασχόλησης. Εισάγει την υπερωρία στην εκ περιτροπής απασχόληση. Μέχρι τώρα απαγορευόταν η υπερωριακή απασχόληση στην εκ περιτροπής εργασία (εργασία όχι λιγότερες ώρες, αλλά λιγότερες ημέρες την εβδομάδα) για να μην καταστρατηγείται η ρύθμιση και για να μην αποτρέπονται νέες προσλήψεις. Αν εφεξής μια επιχείρηση έχει τη δυνατότητα υπερωρίας για έναν περιστασιακά απασχολούμενο δεν έχει λόγο να προσλάβει κάποιον νέο εργαζόμενο. Αποτρέπονται έτσι χιλιάδες νέες προσλήψεις και γίνεται λάστιχο η ζωή ακόμα και των πολύ χαμηλά αμειβομένων εργαζομένων των 400 ευρώ. Άλλη μια ρύθμιση που ευνοεί την υπερεργασία.
- Άρθρο 22- Ψηφιακή Κάρτα εργασίας και ευέλικτη προσέλευση. Αποτελεί συνέχεια των απαράδεκτων «δώρων» που δίνει η Κυβέρνηση στους εργοδότες, χρησιμοποιώντας τον θεσμό της ψηφιακής κάρτα εργασίας (Νόμος Γεωργιάδη 5053/23).
Σχόλιο: Η Ψηφιακή Κάρτα είναι εργαλείο ελέγχου του χρόνου σε πραγματικό χρόνο και δεν πρέπει να μετατρέπεται σε μέσο «συμπίεσης» χρόνου εργασίας/διαλείμματος. Με το πρόσχημα της λεγόμενης ευέλικτης προσέλευσης (χρόνος προετοιμασίας για την ανάληψη της βάρδιας και για την ολοκλήρωσή της) δίνει 2 ώρες επιπλέον απλήρωτη εργασία στον κλάδο της βιομηχανίας, με την προϋπόθεση αυτό να έχει συμφωνηθεί δήθεν με τον εργαζόμενο, λες και ο τελευταίος έχει δικαίωμα να αρνηθεί. 1 ώρα για τις βιομηχανίες και πάλι, στην περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία του εργαζόμενου και 20 λεπτά επιπλέον χρόνο εργασίας για τις λοιπές επιχειρήσεις. Ενώ κάθε παράλειψη να χτυπηθεί η κάρτα εργασίας, βαραίνει τον ίδιο τον εργαζόμενο.
- Άρθρο 21- ΣΟΣ: Πρόσληψη για κάλυψη επειγουσών αναγκών. Προστίθεται πια στην εργασιακή λογική, ο εργαζόμενος των 2 ημερών! Η πρόσληψη γίνεται μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας, με τίτλο «Ταχεία Πρόσληψη» και ηλεκτρονικών επίσης διαδικασιών.
Σχόλιο: Σε αυτό το άρθρο φαίνεται με σαφήνεια η κυβερνητική στόχευση για την Εργασία: Από τη μια εργαζόμενοι αναλώσιμοι, χωρίς θεμελίωση δικαιωμάτων και χωρίς καμία προστασία, απορρυθμίζοντας την αγορά περαιτέρω. Και από την άλλη κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων προς όφελος του κέρδους και της διευκόλυνσης των εργοδοτών. Με αυτό τον τρόπο θα κρύβεται η ανεργία, την ώρα που οι εργαζόμενοι θα εξακολουθούν να παίρνουν μισθούς πείνας και οι εργοδότες δεν θα αναγκάζονται να προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό με συμβάσεις και πλήρη δικαιώματα. Δημιουργεί συστηματική επισφάλεια τύπου «λιγόωρων»/call-in. Χωρίς κατώφλια ωρών και χωρίς premium ακυρώσεων, θα κανιβαλίσει σταθερές θέσεις. Η Οδηγία 2019/1152 απαιτεί προβλεψιμότητα και αποζημίωση για βραχυχρόνιες αλλαγές.
- Άρθρο 17- ΣΟΣ: κατάργηση διοικητικών κυρώσεων εργοδοτών σε περιπτώσεις καταπάτησης εργατικής νομοθεσίας. Εδώ η Κυβέρνηση «ελαφρύνει» από πρόστιμα και κυρώσεις τους εργοδότες που: α) δεν αναρτούν πίνακα προσωπικού και προγράμματος ωρών εργασίας, β) δεν επιδεικνύουν βιβλίο αδειών, γ) δεν επιδεικνύουν έντυπους όρους των ατομικών συμβάσεων εργασίας του προσωπικού, δ) δεν επιδεικνύουν εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών προσωπικού για το τελευταίο τουλάχιστον τρίμηνο.
Σχόλιο: Με το πρόσχημα της ελάφρυνσης γραφειοκρατίας, η Κυβέρνηση κλείνει το μάτι στους παράνομους εργοδότες και αφήνει θύρες ανοιχτές για καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας και ελαστικές μορφές απασχόλησης.
- Άρθρο 56: Ρύθμιση θεμάτων σχετικών με το ΔΣ και τον Διοικητή της Επιθεώρησης Εργασίας. Με αυτό το άρθρο, αισθάνθηκαν την ανάγκη να προβλέψουν πως στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Διοίκησης συμμετέχει ο Διοικητής της Επιθεώρησης Εργασίας ή ο αναπληρωτής του, χωρίς δικαίωμα ψήφου. Είναι καθαρά φωτογραφικό για την περίπτωση του Διοικητή, κ. Τζιλβάκη, ο διορισμός του οποίου έχει ακυρωθεί από το ΣτΕ (1389/2025) με το αιτιολογικό ότι η προβλεπόμενη διαδικασία αξιολόγησης από το Συμβούλιο Διοίκησης, δεν ήταν επαρκώς αντικειμενική και δεν όριζε αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση των ουσιαστικών προσόντων. Ο γαλάζιος Διοικητής δηλαδή υπερμοριοδοτήθηκε. (https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/487050_apofasi-hastoyki-gia-ypoyrgeio-ergasias) και βλ. ερώτηση βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ (https://syriza.gr/erotisi-voulefton-syriza-ps-me-protovoulia-tou-g-gavrilou-skandalo-me-ton-orismo-tou-dioikiti-tis-anexartitis-archis-epitheorisis-ergasias-tin-ora-pou-stin-vouli-syziteitai-to-13oro-to-ypourgeio-ofeil/ ).
- Άρθρο 73: Υπολογισμός εισφορών σε περίπτωση προσαύξησης για νυχτερινή εργασία, υπερεργασία, υπερωρία και εργασία κατά τις Κυριακές και αργίες πλέον της νόμιμης. Με βάση αυτό το άρθρο απαλλάσσονται από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών οι αμοιβές (κατά τα αναφερόμενα άρθρα του Κώδικα Εργατικού δίκαιου για νυκτερινή εργασία, υπερωρίες και υπερεργασία και Κυριακές / Αργίες) οι επιπλέον αμοιβές που είτε προβλέπει ο Νομός (20/%, 40% κλπ.) είτε βασίζοντα σε συλλογικές συμβάσεις είτε ακόμα (και αυτό είναι καινούργιο) αποτελούν οικειοθελείς προσαυξήσεις του εργοδότη.
Σχόλιο: Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ έχει πολλές φορές αναδείξει την τακτική της κυβέρνησης να πουλάει ως εκδούλευση στις επιχειρήσεις, ότι δήθεν τις ενισχύει, την μείωση/κατάργηση καταβολής ασφαλιστικών υπερωριών σε νυχτερινά, υπερωρίες, κτλ. Είναι το γνωστό «μείωση του μη μισθολογικού κόστους, ωφελώντας εργαζομένους και επιχειρήσεις». Η αλήθεια όμως είναι άλλη: στερεί από τους εργαζόμενους την επένδυση που οφείλει να κάνει ο εργοδότης στις συντάξεις τους, μειώνει τις συντάξεις και υπονομεύει τον ΕΦΚΑ. Τέλος, κατά την Εργάνη, το πρώτο εξάμηνο του 2025 έγιναν 3,5 εκατομμύρια υπερωρίες, δηλαδή 7 εκατομμύρια σε ετήσια βάση. Δεδομένης της μη πλήρους εφαρμογής ακόμα της ψηφιακής κάρτας, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η πραγματική ετησία βάση είναι πάνω από 12 εκατομμύρια ώρες. Με ένα μέσο ωρομίσθιο 6,25 Ευρώ (μέσος μισθός 1250 Ευρώ) αυτό δίνει ασφαλιστέες εισφορές 12,5 εκατομμύρια Χ 6,25Χ1,40 = 110 εκατομμύρια Ευρώ δηλ. 22 εκατομμύρια εισφορές (που θα λείψουν στον ΕΦΚΑ) . Οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές θα ήταν 15 εκατομμύρια που το νομοσχέδιο τις χαρίζει στην εργοδοσία με προφανείς τις επιπτώσεις και στην σύνταξη των εργαζομένων και στην χρηματοοικονομική κατάσταση του ΕΦΚΑ
Η πρόβλεψη για την απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές στις προσαυξήσεις αποδοχών (όπως νυχτερινή εργασία, εργασία Κυριακών και αργιών, υπερωριακή απασχόληση) έχει ως συνέπεια οι συγκεκριμένες αποδοχές να παύουν να θεωρούνται συντάξιμες, γεγονός που μειώνει σημαντικά τη συντάξιμη βάση και, κατ’ επέκταση, τη μελλοντική σύνταξη του εργαζομένου. Παρότι η μη παρακράτηση εισφορών προσφέρει ένα περιορισμένο καθαρό όφελος για τον εργαζόμενο, αυτό δεν αντισταθμίζει τη μακροχρόνια απώλεια που συνεπάγεται η μείωση των συντάξιμων αποδοχών, ιδίως σε περιπτώσεις εργαζομένων που βασίζονται σε τέτοιες προσαυξήσεις για σημαντικό μέρος του εισοδήματός τους (π.χ. νυχτοφύλακες, εργαζόμενοι σε βάρδιες κ.λπ.). Επιπλέον, το μικρό όφελος από τη μη καταβολή εισφορών είναι περιορισμένο και εν μέρει εξουδετερώνεται από την αύξηση του ΦΜΥ (φόρος μισθωτών υπηρεσιών), καθώς λόγω της μείωσης των ασφαλιστικών κρατήσεων αυξάνεται το φορολογητέο εισόδημα. Αντίκειται στο άρθρο 22 §5 Σ. (δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης), αφού δεν αναγνωρίζει πραγματικές αποδοχές Το ΣτΕ έχει τονίσει ότι η ασφαλιστική ύλη πρέπει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές αποδοχές.
· Άρθρο 87: Λήψη μέτρων εξυγίανσης, λύσης και εκκαθάρισης εκ μετατροπής αλληλοβοηθητικών ταμείων. Τα κλαδικά ταμεία αλληλοβοήθειας μπαίνουν σε καθεστώς εκκαθάρισης.
Σχόλιο: είναι μια ρύθμιση που ήδη είχε δρομολογηθεί από την Κυβέρνηση, ξεσηκώνοντας μεγάλες αντιδράσεις από τα Ταμεία αλλά και από την Αντιπολίτευση. Η Κυβέρνηση δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο την δυνατότητα εξυπηρέτησής των Ταμείων, προς τους ασφαλισμένους, για παροχές που δικαιούνται και που έχουν πληρώσει μέσα στα χρόνια.
Ø Θετικές ρυθμίσεις
Στο νομοσχέδιο, υπάρχουν και θετικές ρυθμίσεις που καλό είναι να σημειωθούν, προς ενημέρωση.
- Άρθρο 11: Το επίδομα γονικής άδειας γίνεται πια ακατάσχετο, ανεκχώρητο, κτλ. Σχόλιο: Η γονική άδεια έχει διάρκεια 4 μηνών, χορηγείται συνεχόμενα ή τμηματικά και στους δύο γονείς για παιδιά ηλικίας έως 8 ετών, ενώ η ΔΥΠΑ για τους πρώτους δύο μήνες της άδειας καταβάλλει μηνιαίως επίδομα ποσού ίσου με τον κατώτατο μισθό. Με τη συγκεκριμένη διάταξη το Επίδομα Γονικής Άδειας ορίζεται ότι είναι αφορολόγητο, ανεκχώρητο και ακατάσχετο στα χέρια του Δημοσίου ή τρίτων, δεν δεσμεύεται και δεν συμψηφίζεται με βεβαιωμένα χρέη στη φορολογική διοίκηση, στο δημόσιο, στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, στα νομικά πρόσωπα των τελευταίων και στα ασφαλιστικά ταμεία ή στα πιστωτικά ιδρύματα για το δημόσιο και για τρίτους, και δεν προσμετράται στο συνολικό, πραγματικό ή τεκμαρτό οικογενειακό εισόδημα.
- Άρθρο 12: Επέκταση της άδειας μητρότητας στην αναδοχή. Σχόλιο: Επεκτείνεται η χορήγηση του μεταγενέθλιου τμήματος της άδειας μητρότητας (9 εβδομάδες) και στις ανάδοχες μητέρες τέκνου ηλικίας έως 8 ετών, καθώς έως τώρα η άδεια χορηγούνταν στις παρένθετες και θετές μητέρες, αλλά όχι στις ανάδοχες.
- Άρθρο 13: Επέκταση προστασίας από απόλυση στις ανάδοχες μητέρες Η προστασία, τόσο για τις ανάδοχες, όσο και για τις θετές αυξάνεται με όριο το 8ο έτος ηλικίας του παιδιού (από 6 που ήταν), όριο που ισχύει για την άδεια μητρότητας τώρα.
Σχόλιο: Στα παραπάνω αξίζει να προσθέσουμε το σχόλιο ότι, παρόλο που οι ρυθμίσεις είναι θετικές, πόσο πραγματικό αντίκτυπο θα έχουν στην ζωή των γυναικών- εργαζομένων, όταν επιβάλλεται η υπερεργασία και αλλάζει πλήρως το εργατικό δίκαιο, εις βάρους τους. Τι ποιοτικό χρόνο θα έχουν με τα παιδιά τους και για την προσωπική τους ζωή και ισορροπία άραγε; Τέλος, το Υπουργείο δεν ενδιαφέρθηκε καν να φέρει ρύθμιση ώστε οι εποχικά εργαζόμενες μητέρες να μπορούν να παίρνουν το επίδομα μητρότητας, κάτι που αυτή τη στιγμή αποκλείεται.
- Κύρωση Σύμβασης 155 για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία και το εργασιακό περιβάλλον, Κύρωση Σύμβασης Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και Κύρωση Πρωτοκόλλου (του 2014) στη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 29 για την αναγκαστική και υποχρεωτική εργασία και κατά της διακίνησης προσώπων
