Η πολιτική ζωή της Σάμου τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από μία αίσθηση αδράνειας, απογοήτευσης και αποτυχιών. Δύο πρόσωπα, ο Αντιπεριφερειάρχης Ελισάιος Μαυρατζώτης και ο Δήμαρχος Πάρης Παπαγεωργίου, προσπάθησαν να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους, όμως η πορεία τους αποδεικνύει ότι η πραγματική πολιτική ηγεσία απαιτεί περισσότερα από πολιτική κερδοσκοπία και αναποτελεσματικές φιλοδοξίες.
Ελισαίος Μαυρατζώτης: Αντιπεριφερειάρχης με Πολιτική Αποτυχία και Χαμένη Εμπιστοσύνη
Ο Ελισαίος Μαυρατζώτης ανέλαβε το αξίωμα του Αντιπεριφερειάρχη Σάμου με την υπόσχεση να φέρει αλλαγές και να αναδείξει το νησί σε ένα δυναμικό περιφερειακό κέντρο ανάπτυξης. Παρά την εκλογή του, όμως, το έργο του είναι γεμάτο παραλείψεις, καθυστερήσεις και υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Αντί να εστιάσει στην ανάπτυξη υποδομών, τη στήριξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και την επίλυση τοπικών προβλημάτων, επέλεξε να αναλωθεί σε θέματα που δεν προσέφεραν ουσιαστικά οφέλη για τους πολίτες.
Μια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η απόφασή του να παραχωρήσει κτίριο επί της παραλιακής σε ιδιωτικό ωδείο, παρά τη δυνατότητα να το αξιοποιήσει για κοινωφελή σκοπό ή να το αναβαθμίσει σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες του νησιού. Το κράτος είχε προσφέρει επιχορήγηση ενός εκατομμυρίου ευρώ για την επισκευή του κτιρίου, αλλά αντί να διοχετεύσει την ενέργεια και τους πόρους του σε αυτό το έργο, ο Μαυρατζώτης έδωσε το κτίριο σε ιδιώτη.
Πέραν αυτών, ο Αντιπεριφερειάρχης έδειξε να αδυνατεί να επιλύσει βασικά προβλήματα που αφορούν τη δημόσια διοίκηση και τις υποδομές του νησιού. Είτε από αδυναμία να συνεργαστεί με τις τοπικές αρχές, είτε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, η Σάμος παρέμεινε πίσω σε σχέση με άλλες περιοχές του Αιγαίου, παρά τις ενδεχόμενες ευκαιρίες ανάπτυξης.
Επιπλέον, οι φιλοδοξίες του για ανώτερες πολιτικές θέσεις, είτε στην Περιφέρεια, είτε σε άλλους θεσμούς, απέτυχαν οικτρά. Η απογοήτευση του κόσμου, η έλλειψη εμπιστοσύνης και η αδυναμία του να φέρει θετικά αποτελέσματα στην τοπική διακυβέρνηση, σήμαναν το ναυάγιο των πολιτικών του φιλοδοξιών.
Οι προσπάθειές του να αναδειχθεί σε ηγέτη της περιφέρειας ή ακόμα και σε άλλες ανώτερες θέσεις ήταν ατελέσφορες, καθώς οι πολίτες του νησιού και οι υπόλοιποι πολιτικοί παράγοντες δεν τον θεωρούν ικανό να αναλάβει περαιτέρω ευθύνες.
Πάρης Παπαγεωργίου: Δήμαρχος με πολιτική μάσκα κα απουσία διοικητικής ικανότητας
Από την άλλη, ο Δήμαρχος Σάμου, Πάρης Παπαγεωργίου, εκλέχθηκε με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την παθητική πολιτική των προηγούμενων χρόνων και να φέρει ανανέωση στον δήμο. Παρά την «ισχυρή» εκλογική του εμφάνιση και την επιτυχία του να εκλεγεί στην πρώτη Κυριακή με περίπου 61 ψήφους, η θητεία του δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των πολιτών. Αντί να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας των κατοίκων της Σάμου, ο κ. Παπαγεωργίου επικεντρώθηκε περισσότερο στην προσωπική του πολιτική ανέλιξη και σε θέματα που αφορούσαν κυρίως τη Νέα Δημοκρατία και την κομματική του κατεύθυνση, παρά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών του νησιού.
Η αποδιοργάνωση της δημοτικής διοίκησης, η παράδοση της εξουσίας σε πρόσωπα χωρίς την απαραίτητη εμπειρία και αποδοχή, και η αποτυχία του να ανταποκριθεί στην πρόκληση της διακυβέρνησης του δήμου, δημιουργούν εικόνα πολιτικής αδράνειας και ανικανότητας.
Επιπλέον, οι ρηχές κομματικές του ενέργειες απέτυχαν να προσφέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα για τον τόπο.
Οι φιλοδοξίες του κ. Παπαγεωργίου να διεκδικήσει άλλες πολιτικές θέσεις, είτε στην Κεντρική Πολιτική Σκηνή είτε σε ανώτερα αξιώματα, κατέρρευσαν πλήρως. Ο ίδιος, αν και κατάφερε να επιβιώσει πολιτικά μέσω της εκλογής του, δεν κατάφερε ποτέ να διαχειριστεί την τοπική πολιτική πραγματικότητα και να αποδείξει τη δυναμική του σε έναν πιο διευρυμένο πολιτικό χώρο. Η αποτυχία του να οικοδομήσει εμπιστοσύνη και να φέρει απτά αποτελέσματα για τη Σάμο, σήμανε και το τέλος των πολιτικών του φιλοδοξιών.
Οι Πολιτικές Αποτυχίες και το Αδιέξοδο της Σάμου: Η Αλλαγή είναι Επιβεβλημένη
Η Σάμος, όπως φαίνεται από την πορεία του Αντιπεριφερειάρχη Μαυρατζώτη και του Δημάρχου Παπαγεωργίου, υποφέρει από την έλλειψη ηγεσίας και από μια πολιτική νοοτροπία που επικεντρώνεται στην αδράνεια και στη διαχείριση της εξουσίας χωρίς πραγματικό όραμα για το μέλλον. Οι φιλοδοξίες και των δύο για περαιτέρω πολιτική ανέλιξη απέτυχαν και, αντί να αναδείξουν την Σάμο σε έναν τόπο προόδου, υπονόμευσαν τις ελπίδες των πολιτών για αλλαγή.
Αυτή η πολιτική αποτυχία αποδεικνύει το πόσο σημαντική είναι η ανάγκη για νέους ηγέτες, που να αναγνωρίζουν την πραγματικότητα του τόπου και να είναι έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνες χωρίς να παρασύρονται από κομματικές σκοπιμότητες. Η Σάμος έχει ανάγκη από μια ηγεσία που θα δράσει με στόχο την ανάπτυξη και την ευημερία της, χωρίς να χάνει τον προσανατολισμό της σε αναποτελεσματικές και ανώφελες πολιτικές προτεραιότητες.
