Τι σημαίνει πολιτική μικρότητα; Ό,τι ακριβώς συνέβη φέτος στην «σεμνή» κατά τα λεγόμενα εορτή του Σωτήρος στο Πυθαγόρειο. Ο Δήμος Ανατολικής Σάμου, με ύφος καθωσπρέπει και δήθεν λιτότητας, ανακοίνωσε πρόγραμμα χωρίς δεξιώσεις, χωρίς φανφάρες. Και φυσικά... είπε ψέματα.
Γιατί δεξίωση έγινε. Κρυφά. Στο Doryssa. Με προσκλήσεις μόνο για τους «δικούς τους». Τους φίλους, τους κολλητούς, τους αυλικούς. Ούτε ο Πρόεδρος του Περιφερειακου Συμβουλίου, ούτε οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι δεν καλέστηκαν. Ούτε καν ο πρώην Δήμαρχος και νυν επικεφαλής της αντιπολίτευσης Γιώργος Στάντζος. Θεσμικά πρόσωπα; Τι είναι αυτά;
Η απόλυτη ξεφτίλα, όμως, ήρθε όταν το έμαθε ο Περιφερειάρχης Κώστας Μουτζούρης. Και τότε έγινε της… θεσμικής κατρακύλας: Ο Περιφερειάρχης αναγκάστηκε να κλείσει δικό του τραπέζι, με έξοδα της Περιφέρειας, για να μην εξεφτελιστούν εντελώς οι θεσμοί. Γιατί από την πλευρά του Δήμου, η γελοιοποίηση είχε ήδη ολοκληρωθεί.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ούτε μια καρέκλα δεν προσφέρθηκε ούτε μια καρέκλα σε γιορτή στην πλατεία Πυθαγόρα στον Μιχάλη Αγγελόπουλο – τον άνθρωπο που έβαλε το Πυθαγόρειο στον παγκόσμιο χάρτη και χωρίς τον οποίο ο σημερινός δήμαρχος Πάρης Παπαγεωργίου δεν θα ήξερε καν πού βρίσκεται η δημαρχία. Τόση μικροψυχία, τόση αχαριστία, τόση κακοστημένη ίντριγκα.
Τελικά τι γιορτάστηκε; Ο Σωτήρας ή η παρακμή;
Η Δημοτική Αρχή κατάφερε να μετατρέψει μια ιστορική, θρησκευτική και τοπική γιορτή σε πολιτικό ρεζιλίκι πρώτου μεγέθους. Με αποκλεισμούς, σκοπιμότητες και παιδαριώδεις κινήσεις εξουσιολαγνείας. Χωρίς ίχνος θεσμικού σεβασμού. Χωρίς πολιτική τσίπα.
Ο κόσμος το είδε. Το σχολίασε. Και θα το θυμάται. Γιατί κάποτε οι καρέκλες τελειώνουν — και τότε δεν θα μείνει τίποτα να κρύψει τη γύμνια των ανίκανων.
