Η Αποσυσπείρωση των Μητσοτακικών και το Τέλος της Πειθαρχίας

 Εάν συνεχιστεί η φθορά με τους παρόντες ρυθμούς και κορυφωθεί η απογοήτευση εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ιδίως μεταξύ των βουλευτών που προέρχονται από τριεδρικές περιφέρειες, τότε σύντομα η ομάδα των «μητσοτακικών» – εκείνων που παραμένουν πιστοί στον Πρωθυπουργό από το 2016 έως σήμερα – κινδυνεύει να μην υπάρχει πια ως πολιτικό μέτωπο.

Αναμφίβολα, γύρω από τον Πρωθυπουργό θα παραμείνει ένας στενός, ιστορικός πυρήνας προσώπων που οφείλουν την πολιτική τους επιβίωση και ανέλιξη σε αυτόν. Όμως οι βουλευτές της περιφέρειας, που λογοδοτούν άμεσα στις τοπικές τους κοινωνίες, τείνουν να αυτονομηθούν – εφόσον επιθυμούν να διατηρήσουν ελπίδες επανεκλογής. Κάποιοι, ήδη, έχουν κάνει τα πρώτα βήματα.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ ενισχύει την αίσθηση ότι η ανοχή έχει όρια. Στην περίπτωση των Τεμπών, οι βουλευτές κλήθηκαν να αποκλείσουν μάρτυρες από την Εξεταστική Επιτροπή, μόνο για να δουν τον Πρωθυπουργό να απαξιώνει τη διαδικασία δημοσίως, χαρακτηρίζοντάς την απλώς ως «όχι την ευτυχέστερή μας στιγμή». Στον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι ευθύνες για το πελατειακό κράτος μετατοπίζονται στους βουλευτές, λες και δεν ευθύνονται οι ηγεσίες και οι κορυφές για την αναπαραγωγή του.

Δεν μπορεί να πάει μακριά αυτό. Ούτε πολιτικά «κερατάδες» ούτε και «δαρμένοι» μπορούν να μείνουν οι βουλευτές επ’ αόριστον. Η φθορά της αξιοπρέπειας έχει όριο. Αργά ή γρήγορα, θα επιστρέψουν σε αυτό που ορίζει το Σύνταγμα: στη συνείδησή τους. Διαφορετικά, το γνωρίζουν και οι ίδιοι πολύ καλά: αν συνεχίσουν να δικαιολογούν τα πάντα, σύντομα θα καταστούν παρελθόν για τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους.