Όλα καλά, αρκεί να βγουν οι φωτογραφίες…
Κατόπιν ενεργειών του βουλευτή Σάμου κ. Χριστόδουλου Στεφανάδη – όπως ο ίδιος μας πληροφορεί – το Άγιο Φως έφτασε εγκαίρως στο νησί. Μια φωτογραφία, λίγες δηλώσεις, άλλο ένα δελτίο τύπου. Η επικοινωνιακή ρουτίνα καλά κρατεί.
Και τώρα, με αφορμή τις εξελίξεις στο Πρωτάθλημα Μπάσκετ, μας ενημερώνει εκ των υστέρων πως «επικράτησε η λογική». Πάντα εκ των υστέρων – όταν όλα έχουν ήδη συμβεί. Με φόντο το χάος και την απαξίωση, η Κυβέρνηση διακηρύσσει ξανά την "αποφασιστικότητά" της να εξαλείψει τη βία από τα γήπεδα. Πώς; Με συνθήματα, με δηλώσεις, με φωτογραφικά ενσταντανέ.
Δίπλα του στη σκηνή ο κ. Γιάννης Βρούτσης – αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού – με κοινή εμφάνιση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. «Ο αθλητισμός ενώνει», διαβάζουμε. Πόσο ευφημιστικό μπορεί να γίνει ένα σύνθημα…
Αλλά η πραγματικότητα είναι πιο επίμονη:
Η Κυβέρνηση έχασε την Αγία Αικατερίνη, χάνει τον στρατάρχη Χαφτάρ στη Λιβύη – που πλέον συνομιλεί με την Τουρκία για την επικύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου – αλλά δηλώνει «παρούσα» στους τελικούς μπάσκετ και… τη διαιτησία τους!
Είναι, βλέπετε, πιο εύκολο να τρέχεις πίσω από το πρόβλημα για τη φωτογραφία, παρά να το προλαβαίνεις με σχέδιο, θεσμούς και ευθύνη.
Η κοινωνία δεν χρειάζεται πολιτικούς για τα… εύκολα. Δεν χρειάζεται υπουργούς για το αυτονόητο, ούτε βουλευτές για το αυταπόδεικτο. Δεν χρειάζεται άλλο ένα post, άλλη μια δηλωσούλα. Χρειάζεται ανθρώπους που υπάρχουν πριν το πρόβλημα και όχι αφού αυτό γίνει πρωτοσέλιδο.
Η βία στα γήπεδα δεν εξαλείφεται με ευχολόγια και αναρτήσεις – ούτε με επικοινωνιακή "καταστολή".
Η απαξίωση των θεσμών δεν αντιστρέφεται με χαμόγελα στην κάμερα.
Και η προσφορά στον τόπο μετριέται σε έργο, όχι σε likes.
Για τον Προσωπικό Αριθμό, απαιτήθηκε σύσκεψη του Πρωθυπουργού με δύο Υπουργούς. Για να ολοκληρωθεί ένα πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης (πρόκειται για διαγωνισμό μεταξύ ανωνύμων εταιριών, να μην το ξεχνάμε), απαιτήθηκε άμεση παρέμβαση Υπουργού. Οι Γενικοί Γραμματείς και Διευθυντές, τι ακριβώς κάνουν; Υπάρχουν; Διοικούν;
Το περιβόητο επιτελικό κράτος δεν ενώνει. Το έχει διαλύσει. Και οι πολίτες το πληρώνουν – χωρίς φώτα, χωρίς αθλητισμό, χωρίς εμπιστοσύνη.
Κατά τ’ άλλα, «όλα καλά»…
