Η ιστορία της Κοινωφελούς Δημοτικής Επιχείρησης Πυθαγορείου (ΚΔΕΠ) είναι ένα χρονικό συγκάλυψης και παρακμής. Η επιχείρηση μπήκε σε εκκαθάριση το 2011, και χρειάστηκε να περάσουν 14 ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει – όχι με απαντήσεις, αλλά με... άδεια κουτιά.
Κι ενώ το Τμήμα Διαφάνειας υπέδειξε τελικά τον «χώρο φύλαξης» των εγγράφων της εκκαθάρισης, το μόνο που βρέθηκε ήταν... τίποτα. Άδειοι φάκελοι. Κουτιά χωρίς περιεχόμενο. Μια εκκαθάριση χωρίς ίχνος λογοδοσίας.
Το Τμήμα Διαφάνειας υπέδειξε πού είναι τα έγγραφα – αλλά δεν βρήκε κανένα.
Η "έρευνα" περιορίστηκε σε μία απλή υπόδειξη του χώρου όπου "υποτίθεται" ότι βρίσκονταν τα παραστατικά και τα λογιστικά βιβλία της ΚΔΕΠ. Το αποτέλεσμα; Κανένα παραστατικό, κανένα αποδεικτικό στοιχείο, καμία τεκμηρίωση.
14 χρόνια για να παρουσιαστούν... άδεια ντοσιέ
Από το 2011 έως το 2025, το μόνο που κατάφερε ο Δήμος να παραδώσει είναι "κουφά" κουτιά – χωρίς ισολογισμούς, καρτέλες, αποφάσεις, ούτε λογιστικά βιβλία. Αυτό δεν είναι εκκαθάριση. Είναι παραγραφή μέσα από τη λήθη.
. Ο εκκαθαριστής είχε εξουσιοδότηση, αλλά δεν παρέδωσε ποτέ ουσιαστικό έργο
Ο λογιστής Τζαβέλλας Κρίτωνας είχε από το 2012 πλήρη εξουσιοδότηση. Πού είναι η απογραφή; Πού οι αναφορές; Ποιοι ενέκριναν την εκκαθάριση χωρίς αποδεικτικό έργο;
Κανένα στοιχείο για τα περιουσιακά στοιχεία και τα χρέη
Η ΚΔΕΠ είχε περιουσία, πάγια, υποχρεώσεις, πιθανές απαιτήσεις. Πού κατέληξαν; Ποιος τα πούλησε ή τα απέκρυψε; Γιατί δεν παραδόθηκαν ούτε τα βασικά παραστατικά;
Θεσμική συνενοχή και σιωπή
Ούτε το Τμήμα Διαφάνειας, ούτε οι υπηρεσίες του Δήμου φαίνεται να ζήτησαν ευθύνες για τη "μαγική εξαφάνιση" των εγγράφων. Αντί για αποκάλυψη, έχουμε θεσμική ανοχή και πλήρη συγκάλυψη.
Εικονική Διαφάνεια – Πραγματική Συγκάλυψη
Το Τμήμα Διαφάνειας δεν αποκάλυψε τίποτα. Απλώς έδειξε ένα ράφι με κουτιά. Η εικόνα είναι συμβολική και σοκαριστική:
Η ΚΔΕΠ δεν εκκαθαρίστηκε – εξαφανίστηκε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η υπόθεση της ΚΔΕΠ είναι ένα σκάνδαλο που δεν καλύπτεται από έγγραφα, αλλά από την απουσία τους.
Αυτή η αδιαφάνεια είναι πολιτική επιλογή – όχι ατύχημα.
Και όσο οι πολίτες δεν απαιτούν ευθύνες, τα κουτιά θα μένουν άδεια.
Και οι δημόσιες επιχειρήσεις – θα πεθαίνουν σιωπηλά.