Συστάθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023 αλλά πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος μετά το τραγικό δυστύχημα μέχρι να πιάσει δουλειά και άλλος ένας μέχρι να βγει το πόρισμα, με στοιχεία που –εξ ανάγκης– συνέλεξε δευτερογενώς και ενώ κρίσιμα τεκμήρια είχαν οριστικά χαθεί. Για κάποια από τα μέλη του εκφράζονται ανησυχίες για πιθανή σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στον τωρινό διορισμό τους και τους πρότερους δεσμούς τους με τις αρχές, τη λειτουργία των οποίων κλήθηκαν να διερευνήσουν και στις οποίες απηύθυναν συνολικά 17 σοβαρές συστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών, εξέδωσε πόρισμα-κόλαφο 178 σελίδων για τις ελληνικές αρχές –κατά συνέπεια και για την κυβέρνηση– το οποίο παρουσίασε μία ημέρα προτού συμπληρωθεί η τραγική «επέτειος» της 28ης Φλεβάρη. Το «άγνωστο καύσιμο» που κατέληξαν οι ερευνητές ότι ευθύνεται για το φαινόμενο της πυρόσφαιρας και το οποίο, όπως αναφέρουν, το πιθανότερο είναι 2,5 τόνοι καυσίμων υδρογονανθράκων, επιβεβαιώνει τελικά τις πραγματογνωμοσύνες των εμπειρογνωμόνων των οικογενειών, οι οποίες, σημειωτέον, είχαν αρχικά λοιδορηθεί και αντιμετωπιστεί ως θεωρίες συνωμοσίας. Αποκλείει έτσι οριστικά τη θεωρία των ελαίων σιλικόνης, καθιστώντας διάτρητα τα συμπεράσματα του Γενικού Χημείου του Κράτους και των δικαστικών πραγματογνωμόνων. Και πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη να δοθούν ξεκάθαρες απαντήσεις.
«Η “μη ιεροποίηση” του χώρου του ατυχήματος οδήγησε σε απώλεια σοβαρών στοιχείων» είπαν κατά την παρουσίαση του πορίσματος τα μέλη του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, κατακεραυνώνοντας τις αρχές που προχώρησαν στο μπάζωμα και δεν μεταχειρίστηκαν τον χώρο του δυστυχήματος ως πεδίο περισυλλογής στοιχείων. Ομως, δεν ήταν μόνο αυτό.
Τους ένοιαζαν μόνο οι κάμερες των καναλιών
Ενα σημείο στα… ψιλά γράμματα στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς είναι η διαπίστωση ότι «από δηλώσεις μας επισημάνθηκε πως οι αρμόδιες αρχές έκτακτης ανάγκης αισθάνθηκαν μεγάλη πίεση να ανακτήσουν τις σορούς και τα μέλη (των νεκρών) το συντομότερο δυνατόν, για να αποφύγουν την εμφάνιση αρνητικών εικόνων στα ΜΜΕ το επόμενο πρωί μετά το δυστύχημα».
Χάος, αλαλούμ και εγκληματική ανευθυνότητα, με άλλα λόγια, με μόνη σκέψη το επικοινωνιακό κόστος. Από ποιον άραγε ασκήθηκε στις αρχές αυτή η πίεση αν όχι άνωθεν; Οι εκπρόσωποι του ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν μάσησαν τα λόγια τους. «Οταν κάνεις 17 συστάσεις, σημαίνει ότι ο σιδηρόδρομος δεν είναι ασφαλής». «Θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί και εγώ». «Ολοι όσοι καθυστέρησαν την υλοποίηση της σύμβασης 717 έχουν συμβάλει στο να σκοτωθούν αυτά τα παιδιά» ήταν κάποιες από τις δηλώσεις τους.
Η πυρόσφαιρα και το ανεξήγητο καύσιμο
Η επιτροπή διερεύνησης του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ήταν κατηγορηματική σχετικά με τον αποκλεισμό των ελαίων σιλικόνης ως αιτιώδους ουσίας της πυρκαγιάς που ακολούθησε τη σύγκρουση στα Τέμπη. Πού όμως βρισκόταν το «άγνωστο καύσιμο», αν δεν υπάρχει στο επίσημο φορτίο;
Εξετάζοντας καρέ καρέ και αντιπαραβάλλοντας το διαθέσιμο βιντεοσκοπικό υλικό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μοιραία καύση που προκάλεσε την πυρκαγιά και οδήγησε στην εμφάνιση μίας «πυρόμπαλας» με τη μορφή μανιταριού πυροδοτήθηκε από υγρό πτητικό καύσιμο, ενώ το φαινόμενο εξελίχθηκε σε τρία στάδια.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σημείο που αναφέρεται ο εντοπισμός του πιθανού ακριβούς σημείου της αρχικής ανάφλεξης. Αυτό δεν είναι άλλο από «μία περιοχή ανάμεσα στο δεύτερο βαγόνι των μηχανών της εμπορικής αμαξοστοιχίας 63603 και την πρώτη πλατφόρμα του ίδιου τρένου».
Πλην όμως, όπως διαπιστώνουν και οι ίδιοι οι ερευνητές του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, «η παρουσία της εύφλεκτης ουσίας […] δεν αναφέρεται στα έγγραφα μεταφοράς της εμπορικής αμαξοστοιχίας 63503». Το μυστήριο γύρω από το ζήτημα παραμένει.
Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις τους, είναι πιθανόν μία μεγάλη ποσότητα από το εύφλεκτο υγρό καύσιμο να «παγιδεύτηκε» κάτω από το εστιατόριο της επιβατικής αμαξοστοιχίας μετά τη δεύτερη, σχεδόν μετωπική σύγκρουση –ανάμεσα στο βαγόνι του εστιατορίου της επιβατικής αμαξοστοιχίας και της πρώτης, φορτωμένης με χαλύβδινα ελάσματα πλατφόρμας της εμπορικής– καθώς τα βίντεο των επιβατών δείχνουν «μία πολύ ισχυρή, αλλά πολύ συγκεντρωμένη εστία να καίει με ένταση από τη βάση αυτού του βαγονιού», το οποίο τελικά και κατέκαυσε. Οι επιστήμονες διαφοροποιούν τα λευκά υπολείμματα διοξειδίου του πυριτίου από το καμένο έλαιο σιλικόνης (γιατί αρκετό ανευρέθηκε άκαυτο) από τα μαύρα υπολείμματα «με ίχνη ξυλολίου, που ταιριάζουν με καύσιμα υδρογονανθράκων».
Και καταλήγουν στο εξής πιθανό συμπέρασμα: «Οι υπολογισμοί, με μαθηματικά μοντέλα CFD, δείχνουν ότι περίπου 2.500 κιλά (2,5 τόνοι) καυσίμου υδρογονανθράκων χρειάζεται για να αναδημιουργήσει κανείς τα τρία ξεχωριστά στάδια (1.000, 1.200 και 300 κιλά αντίστοιχα) της έκρηξης, της πυρκαγιάς και των δευτερογενών “λιμνών” της φωτιάς που καταγράφηκαν».
ΠΗΓΗ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
