Το σενάριο των πρόωρων εκλογών
Υποθέτω ότι θα θυμάστε ότι πριν από κάμποσες (όχι πολλές) μέρες σας έγραφα ότι ένα από τα ενδεχόμενα που θα εμφανιστούν στον πολιτικό ορίζοντα, αν συνεχιστεί η ζοφερή εικόνα της αποσταθεροποίησης, είναι και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρόεδρος Μητσοτάκης, είπε ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ανοίγοντας με τη φράση αυτή το ενδεχόμενο και του εκλογικού αιφνιδιασμού. Βλέπετε ο αρχηγός Κυριάκος δεν πρόκειται να παίξει στα ζάρια τη χώρα και κυρίως να υποθηκεύσει τις επόμενες γενιές.
Αν δει λοιπόν ότι χοντραίνει η ιστορία, δεν θα διστάσει να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, ζητώντας από τους πολίτες να αποφασίσουν ποιον εμπιστεύονται. Εκείνον ή τον κανένα, με δεδομένο ότι δεύτερος είναι ο κανένας και ότι ο τρίτος είναι καμιά δεκαπενταριά μονάδες παραπίσω. Πάντως, εδώ που τα λέμε και με δεδομένο το απόλυτο τρελάδικο, προσωπικά θεωρώ ότι οι εκλογές σε αυτή τη φάση θα αποτελούσαν μια διέξοδο, πέραν του ότι θα εξέπεμπαν μήνυμα υπευθυνότητας από την πλευρά του αρχηγού Κυριάκου. Εδώ που τα λέμε και επειδή ο Κυριάκος κατά κοινή ομολογία προσέφερε στην χώρα και την αναπτυξιακή της προοπτική, δεν θα μπορούσε (εφόσον το έβλεπε) να την παραδώσει στον παραλογισμό και στους τερατολόγους. Σε κάθε περίπτωση όμως, θέλω να κρατήσετε ότι το σενάριο του εκλογικού αιφνιδιασμού βρίσκεται στο τραπέζι…
Το παραμύθι με την παντοκρατορία Μητσοτάκη στα media
Εδώ και χρόνια άκουγα δεξιά κι αριστερά μια επιχειρηματολογία, που εμφάνιζε τον πρόεδρο Μητσοτάκη, σχεδόν παντοδύναμο στα media. Δεν σας κρύβω ότι είχα αρχίσει να πιστεύω (και ζήλευα θανάσιμα γι’ αυτό) ότι μυστικά, έπαιζε ρόλο μεταξύ Μέρντοχ και Μασκ, έχοντας για «μπροστινούς» τους Αλαφούζο, Βαρδινογιάννη, Κυριακού και Μαρινάκη. Και έπρεπε να «σκάσουν» τα Τέμπη, για να καταρρεύσουν όσα είχα βάλει στο πονηρό μυαλό μου, αφού εσχάτως αντιλαμβάνομαι, ότι αδίκως είχα «σκάσει» από τη ζήλια μου, δεδομένου, ότι αν εξαιρέσει κανείς δυο τρία (βαριά) site και μιάμιση, άντε βαριά δυο εφημερίδες, όλοι οι υπόλοιποι πηγαίνουν Ρίο – Αντίρριο, άβρεχτο τον αρχηγό Κυριάκο. Εκτός κι αν για ξεκάρφωμα αποφάσισε ο ίδιος να δώσει στους «εκλεκτούς» του, των media, εντολή, προκειμένου να αρχίσουν να του ασκούν και λίγη κριτική, μόνο και μόνο για να αποκτήσει αντισώματα. Επειδή, κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι δεν συμβαίνει, θέλω να μείνω στην αποτύπωση της πραγματικότητας, που δεν είναι άλλη, από το γεγονός ότι οι μιντιάρχες (και δεν αναφέρομαι στους μεγάλους), κάθε φορά που διαπιστώνουν ότι ένας πρωθυπουργός είναι αδύναμος, σπεύδουν να του ρίξουν μια επιπλέον σπρωξιά. Ακόμη και εκείνοι που τον «ερωτεύονται κεραυνοβόλα» τον εκάστοτε πρωθυπουργό, που ανεβαίνει και τον χωρίζουν (όχι και τόσο) συναινετικά όταν αρχίζει και πέφτει. Παραδοσιακά οι εκδότες και οι καναλάρχες, ανταγωνίζονταν τους αστυνομικούς και τους δικαστικούς στο… τσάμικο.
ΠΗΓΗ https://www.powergame.gr/big-mouth
