Το ταλέντο είναι χάρισμα της Φύσης στον άνθρωπο, κατά πολλούς δε και ‘‘θείο δώρο’’. Λένε ότι (το ταλέντο) ‘‘δεν κρύβεται’’ και άλλοτε αποτελεί πηγή έμπνευσης για διάσημα μυθιστορήματα που γίνονται και κινηματογραφικές ταινίες, όπως για παράδειγμα αυτό της Patricia Highsmith, με τίτλο ‘‘Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλει’’ (φοβερό ψυχολογικό θρίλερ, το έχετε δει;), άλλοτε δε, και ειδικά όταν ‘‘υπερχειλίζει’’, αναγνωρίζεται και δημοσίως.
Μια τέτοια δημόσια αναγνώριση υπήρξε στις μέρες μας και η ανάδειξη του ‘‘ταλαντούχου’’ Τούρκου κυρίου Feridun Sinirlioglu σε Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (Organization for the Security and Co-operation in Europe - OSCE) κατόπιν κοινής πρότασης της Τουρκίας και της χώρας μας. Πρόκειται, συνεπώς, για μεγάλη, και δική μας, ‘‘διεθνή επιτυχία’’, αφού ο πολυτάλαντος Τούρκος τίθεται στο ηγετικό πόστο ενός σημαντικού Οργανισμού με σοβαρό θεματικό αντικείμενο, στον οποίο συμμετέχουν 57 χώρες.
Ο κ. Sinirlioglu είναι διδάκτορας της πολιτικής επιστήμης και των διεθνών σχέσεων και διετέλεσε, για ένα τρίμηνο, το 2015, και ως Υπουργός Εξωτερικών της γειτονικής χώρας. Ωστόσο, το ‘‘πλούσιο ταλέντο’’ του το φανέρωσε κυρίως την περίοδο από το 2016 έως το 2023, την περίοδο δηλαδή που υπηρετούσε ως μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ. Και τούτο, διότι τούτη την 7ετία του δόθηκε η πραγματική ευκαιρία για να δείξει το επιστημονικό του βάθος, τη νομική του κατάρτιση και τις γνώσεις του για την Ιστορία και τη Γεωπολιτική. Και όλα αυτά τα έδειξε με τις περίφημες επιστολές του στα Ηνωμένα Έθνη, επιστολές για τις οποίες βεβαίως η κοινή γνώμη στην Ελλάδα (ή, για να είμαι πιο δίκαιος και σίγουρα πιο επιεικής, η συντριπτική πλειοψηφία της) ‘‘αγρόν αγοράζει’’.
Πού και σε τι ‘‘ανάλωσε’’, λοιπόν, το ταλέντο του ο κ. Sinirlioglu; Καταρχάς, υπήρξε μέγας θεωρητικός της ‘‘Γαλάζιας Πατρίδας’’, προβάλλοντας συστημικά την άποψη ότι τα νησιά που ‘‘τυχαίνει’’ να κείτονται στη ‘‘λάθος πλευρά’’ της μέσης γραμμής μεταξύ των δύο ηπειρωτικών γαιών της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ίδετε την από 24-8-2020 με πρωτ. A/74/997–S/2020/826 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n20/219/16/pdf/n2021916.pdf: ‘‘Greece’s objections to Oruç Reis’s activity lack any legal basis and completely ignore the relevant court decisions regarding the entitlement of islands lying on the wrong side of the median line between the mainlands not to generate a continental shelf/exclusive economic zone.’’). Μάλιστα, επιχειρηματολογώντας, υποστήριζε ότι στις συμφωνίες περί οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας καθώς και Ελλάδας και Αιγύπτου, η ίδια η Ελλάδα παραδέχθηκε και υπέγραψε με ‘‘βουλοκέρια’’ ότι τα νησιά της δεν διαθέτουν πλήρη επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες τους (ίδετε την άνω επιστολή του: ‘‘Greece has also acknowledged that the islands are not automatically entitled to a continental shelf and exclusive economic zone by its agreement with Italy and its so-called agreement with Egypt. Even the island of Crete, the fifth biggest island in the Mediterranean at 8,300 km2, has been given reduced effect according to the so-called agreement between Egypt and Greece.’’).
Κατά δεύτερον, ο κ. Sinirlioglu αμφισβήτησε την ελληνική κυριαρχία σε συγκεκριμένα νησιά του Αιγαίου, συνδέοντάς την, νομικά και πραγματιστικά, με την αποστρατιωτικοποίησή τους. Πολύ απλά, συνεχώς επεσήμανε ότι εφόσον η Ελλάδα δεν τα αποστρατιωτικοποιεί, δεν δικαιούται να ασκεί επ’ αυτών εθνική κυριαρχία (ίδετε παρακαλώ την από 14-7-2021 με πρωτ. A/75/929 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n21/191/06/pdf/n2119106.pdf: ‘‘I should like to once more bring to your attention the continuing flagrant violations by Greece of her solemn treaty obligations in both the Aegean Sea and the Mediterranean Sea concerning those islands over which sovereignty was ceded to Greece on the specific and strict condition that they be kept demilitarized.’’).
Συνεπώς, μας έλεγε ο πολυτάλαντος Τούρκος πως σε μια πιθανή συνοριοθέτηση στο Αιγαίο, δεδομένου ότι διατηρούμε στρατό στα νησιά που αναφέρονται στις Συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947), η Ελλάδα δεν μπορεί να τα ‘‘επικαλεστεί’’ έναντι της Τουρκίας και να τα συμπεριλάβει στα δικά της εδάφη, δηλαδή στα εδάφη της που με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ (ίδετε την άνω επιστολή: ‘‘the regime of demilitarization established for those islands under the governing instruments, namely the Treaty of Lausanne of 24 July 1923 and the Treaty signed at Paris on 10 February 1947 ….In this context, I wish to emphasize the fact that Greece is in breach of basic provisions of the treaties under which it acquired sovereignty over the islands, which, from a legal point of view, means that Greece cannot, vis-à-vis Turkey, rely on its title under the same treaties for the purposes of a maritime boundary delimitation. This is because Greece, having failed to fulfil its obligations under the treaties, cannot at the same time be recognized as retaining the rights that it claims to derive from them.’’).
Υπό τα παραπάνω, ο κ. Sinirlioglu υπήρξε προωθητής, με περίσσιο ταλέντο, της τουρκικής στρατηγικής επιδίωξης και γεωπολιτικής ‘‘επιθυμίας’’ για ‘‘γκριζοποίηση’’ του Αιγαίου (ίδετε την από 5-10-2021 με πρωτ. A76/379-S/2021/841 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n21/275/89/pdf/n2127589.pdf: ‘‘By militarizing the islands in question, Greece has forfeited its right to assert the opposability to Turkey of the treaties mentioned above and the rights which it claims to derive from them.’’, όπως και την από 19-9-2022 με πρωτ. A/77/354*-S/2022/703 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n22/646/64/pdf/n2264664.pdf: ‘‘The correct legal conclusion in this case is that the cession of territory was made conditional on a fundamental restriction on the territorial sovereignty of Greece: the demilitarization of the islands in question…. Greece’s violations of its vital demilitarization obligations, consistently protested by Türkiye as illegal acts, inevitably have a bearing on the legal régime governing the sovereignty of Greece over the concerned islands.’’).
Κατά τρίτον, ο ‘‘πολύς’’ κ. Feridun αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάνης και τη Συνθήκη των Παρισίων και ειδικότερα το γεγονός, ή καλύτερα κατ’ αυτόν, τον ελληνικό ισχυρισμό ότι οι διεθνείς αυτές Συνθήκες σκοπό είχαν και πράγματι ‘‘δημιούργησαν’’ ‘‘μόνιμα σύνορα’’ μεταξύ των χωρών που τις υπέγραψαν και ‘‘τίτλους εθνικής κυριαρχίας’’ για τις χώρες αυτές (ίδετε την από 19-9-2022 με πρωτ. A/77/354*-S/2022/703 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n22/646/64/pdf/n2264664.pdf: ‘‘Greece argues that the “main objective” of the Lausanne Peace Treaty and the Paris Peace Treaty was “to establish permanent boundaries and territorial legal titles to the States concerned”. This assertion which is based on an oversimplification can readily be refuted. ….It is legally misconceived and entirely selfserving for Greece to contend that only one aspect of the territorial régime, i.e. territorial title, would enjoy such permanence and not the demilitarized status of the territories in question.’’).
Ο κ. Sinirlioglu υπήρξε, επίσης, ο επίσημος ‘‘χαράκτης’’ των ορίων της φερόμενης, κατά το δόγμα της ‘‘Γαλάζιας Πατρίδας’’, τουρκικής υφαλοκρηπίδας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, παραβιάζοντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου και καταργώντας κάθε λογική (ίδετε την από 22-3-2019 με πρωτ. A/73/804 επιστολή του file:///C:/Users/%CE%97%CE%9F%CE%9C%CE%95-%CE%9D%CE%99%CE%9A/Downloads/A_73_804-EN.pdf: ‘‘Based on international law, it is Turkey’s well-established position that the outer limits of the Turkish continental shelf in the above-mentioned maritime areas follow the median line between the Turkish and Egyptian coastlines to a point to be determined in the west of 28°00’00”E, in accordance with the outcome of future delimitation agreements in the Aegean Sea’’, αλλά και την από 15-11-2019 με πρωτ. A/74/550 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n19/370/20/pdf/n1937020.pdf: ‘‘In view of the above, a list of geographical coordinates, concerning the outer limits of Turkey’s continental shelf in the Eastern Mediterranean Sea, where Turkey exercises ipso facto and ab initio exclusive sovereign rights and jurisdiction stemming from international law is attached herewith.’’).
Και φυσικά υπήρξε και ο μόνιμος, και πλέον επίσημος θα έλεγα εγώ, εκφραστής της πέρα για πέρα απορριπτόμενης από την ελληνική πλευρά τουρκικής νομικής προσέγγισης για τη δέουσα και καταλληλότερη μέθοδο που πρέπει να εφαρμοστεί, συναινετικά ή δικαστικώς, σε μια πιθανή συνοριοθέτηση της ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα υφαλοκρηπίδας σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, δηλαδή τη μέθοδο της ‘‘ευθυδικίας’’ (equity) και όχι της ‘‘μέσης γραμμής/ μέσης απόστασης’’ που παγίως υποστηρίζει η χώρα μας (ίδετε την άνω από 15-11-2019 επιστολή του: ‘‘Turkey also rejects the letter dated 25 April 2019 from the Chargé d’ affaires of Greece, which, contrary to international law, claims that delimitation of the continental shelf or the exclusive economic zone between States with opposite coasts (both continental and insular) should take place on the basis of the equidistance/median line principle.’’).
Πέρα από ‘‘χαράκτης’’ και ‘‘εκφραστής’’ των τουρκικών θέσεων όμως, ο ταλαντούχος Τούρκος ήταν και διαχρονικός αρνητής κάθε τι ελληνικού. Αρνητής, βεβαίως, της διεθνούς νομιμότητας που ‘‘παρήγαγε’’ η συμφωνία (του Αυγούστου του 2020) περί ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Αιγύπτου (ίδετε την από 24-8-2020 με πρωτ. A/74/997–S/2020/826 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n20/219/16/pdf/n2021916.pdf: ‘‘On 6 August 2020, Greece signed an agreement on the delimitation of the exclusive economic zone with Egypt. As this agreement infringes upon Turkey’s and Libya’s rights in the Eastern Mediterranean, Turkey does not recognize it and deems it null and void. The said agreement is therefore not binding upon Turkey, and its signing will not result in a waiver of Turkey’s inherent rights as stated in our note verbale dated 14 August 2020 (A/74/990). Greece, by signing the said agreement, overlooked Turkey’s genuine initiatives and continued to act unilaterally in violation of Turkey’s sovereign rights and interests.’’, αλλά και την από 20-10-2020 και με πρωτ. A/75/521 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n20/279/53/pdf/n2027953.pdf: ‘‘….Greece signed an agreement with Egypt… this agreement violates Turkey’s rights in the Eastern Mediterranean.’’).
Αρνητής του δικαιώματος της Ελλάδας να διαθέτει εναέριο χώρο στα 10 ν.μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αρχομένων (των ν.μ.) από τις ‘‘γραμμές βάσης’’ της, δηλαδή τις ακτογραμμές του ηπειρωτικού κορμού και των νησιών της (ίδετε παρακαλώ την από 20-10-2020 με πρωτ. A/75/521 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n20/279/53/pdf/n2027953.pdf: ‘‘Greece, though it has territorial waters of 6 nautical miles, claims a national airspace of 10 nautical miles, in contradiction with international law and as the only country in the world with such a claim’’. Για αυτό και στην από 15-6-2021 με πρωτ. A/75/929 επιστολή του έγραφε: ‘‘The Greek claim that Turkish fighter jets flying within the 6–10 mile strip violate Greek airspace is baseless, as these aircraft are flying in the international airspace of the Aegean Sea.’’).
Και φυσικά αρνητής της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ του Καστελόριζου και συνεπαγωγικά του πολύ καταλυτικού, ως και τελειωτικού των πάντων, ελληνικού νομικού ισχυρισμού ότι το Καστελόριζο έχει πλήρη επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες του (ίδετε περισσότερα στην από 15-6-2021 με πρωτ. Α/75/929 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n21/162/10/pdf/n2116210.pdf: ‘‘Greece persistently tries to impose automatic full effect for all islands in generating the exclusive economic zone and continental shelf, including the island of Castellorizo. According to this irrational claim, a 10 km2 island, which is only 2 km away from the Turkish mainland and 580 km away from the Greek mainland, is supposed to create a 40,000 km2 continental shelf/exclusive economic zone area.’’).
Από το πεδίο της εκφραστικής του δεν θα μπορούσε να λείπει και το διαβόητο τουρκολιβυκό μνημόνιο περί οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών των δύο χώρων. Επί του προκειμένου, ο κ. Sinirlioglu ‘‘πλασάρισε’’ εντέχνως τη θεωρία ότι τα ελληνικά νησιά δεν μπορούν να έχουν ‘‘αποκοπτικό αποτέλεσμα’’ (cut-off effect) στην ανάπτυξη της τουρκικής ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο, καθώς, εξάλλου, τα νησιά αυτά ‘‘επικάθονται’’ στην επέκταση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της Τουρκίας, η οποία δε είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατ. Μεσόγειο (ίδετε προς επαλήθευση την από 18-3-2020 με πρωτ. Α/74/757 επιστολή του, file:///C:/Users/%CE%97%CE%9F%CE%9C%CE%95-%CE%9D%CE%99%CE%9A/Downloads/A_74_757-EN%20(1).pdf: ‘‘the Memorandum of Understanding Between the Government of the Republic of Turkey and the Government of National Accord-State of Libya on Delimitation of Maritime Jurisdiction Areas in the Mediterranean was signed on 27 November 2019, which was ratified by both countries and subsequently entered into force as of 8 December 2019….is based on the principles that: (a) islands cannot have a cut-off effect on the coastal projection of Turkey, the country with the longest continental coastline in Eastern Mediterranean; (b) the islands which lie on the wrong side of the median line between two mainlands cannot create maritime jurisdiction areas beyond their territorial waters; and (c) the length and direction of the coasts should be taken into account in delineating maritime jurisdiction areas.’’).
Όπως εν τέλει υποστήριζε και τον ανιστόρητο και ‘‘τερατογόνο’’ (αν μου επιτρέπεται η λέξη) ισχυρισμό περί δύο κρατών στην Κύπρο, στον υποθαλάσσιο ενεργειακό πλούτο της οποίας έλεγε ότι έχει απόλυτο δικαίωμα η ‘‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’’ (ίδετε την από 22-3-2019 με πρωτ. Α/73/804 επιστολή του, file:///C:/Users/%CE%97%CE%9F%CE%9C%CE%95-%CE%9D%CE%99%CE%9A/Downloads/A_73_804-EN.pdf: ‘‘there is no single authority which in law or in fact is competent to represent both the Turkish Cypriots and the Greek Cypriots and, consequently, Cyprus as whole. Hence, the Republic of Turkey and the Turkish Republic of Northern Cyprus concluded a continental shelf delimitation agreement in 2011 on the margins of the General Assembly in New York.’’, αλλά και την από 18-3-2020 με πρωτ. A/74/757 επιστολή του, file:///C:/Users/%CE%97%CE%9F%CE%9C%CE%95-%CE%9D%CE%99%CE%9A/Downloads/A_74_757-EN%20(1).pdf: ‘‘In addition to the fact that the Greek Cypriot Administration is not competent to represent the whole island of Cyprus and as such cannot claim de jure and/or de facto jurisdiction or sovereignty over these areas, it is against the legal background explained above that the hydrocarbon activities carried out by Turkey lie entirely within the Turkish continental shelf .’’).
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ο κ. Feridun Sinirlioglu επέδειξε, όλα αυτά τα χρόνια, το μοναδικό του ταλέντο στην προβολή του νεοθωμανικού βουλιμικού μαξιμαλισμού και στη σκληρή και έντονη ‘‘πολεμική’’ εναντίον των νομικών θέσεων και γεωπολιτικών προταγμάτων της Ελλάδας. Αλλά αν νομίζετε ότι είναι μόνο αυτό, είστε απλά ‘‘απληροφόρητοι’’. Καθότι ο κ. Sinirlioglu φανέρωσε και το εξαιρετικό ταλέντο του στο να εκθέτει τους συνομιλητές του, ‘‘σφάζοντας’’ τους, εκ των υστέρων, ‘‘με το βαμβάκι’’, όπως λέει η λαϊκή ρήση.
Από αυτόν μάθαμε, όσοι τελοσπάντων μάθαμε (διότι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα ‘‘τροφοδοτείται’’ με συγκεκριμένο τρόπο), ότι δεν συνομιλούμε με τους Τούρκους μόνο για την (συν)οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, όπως επανειλημμένως και ‘‘σκίζοντας ιμάτια’’ μας διαβεβαιώνουν εδώ, αλλά για όλα τα ‘‘φλέγοντα θέματα’’ της τουρκικής ατζέντας στην περιοχή μας (ακόμη και για το εύρος των χωρικών υδάτων, ακόμη και για την εθνική κυριαρχία σε νησιά και βραχονησίδες!), επί των οποίων θεμάτων συζητείται το ενδεχόμενο μιας συνολικής λύσης, μιας ‘‘λύση-πακέτο’’, όπως λέγεται (ίδετε την από 24-8-2020 με πρωτ. A/74/997–S/2020/826 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n20/219/16/pdf/n2021916.pdf: ‘‘Additionally, the content of the exploratory talks was agreed to be kept away from the public at the request of the Greek side. It is ironic that the Greek Permanent Representative goes on to announce that the content of the talks was only the issue of the delimitation of the continental shelf. In fact, the exploratory talks are a comprehensive dialogue mechanism, which enables Turkey and Greece to address all outstanding issues’’ αλλά και την από 15-6-2021 με πρωτ. Α/75/929 επιστολή του https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n21/162/10/pdf/n2116210.pdf: ‘‘Greece, on the other hand, tries to undermine the dialogue mechanisms by portraying the situation as if there exists only one problem between the two States, namely delimitation of the continental shelf and the exclusive economic zone. As a matter of fact, this is only one of the many long-standing issues between the two States, which include the breadth of territorial waters and national airspace, the sovereignty of islands, islets and rocks which were not ceded to Greece through valid international instruments, the violation of the demilitarized status of the Eastern Aegean Islands by Greece, and the issue of service areas (FIR, SAR and NAVTEX). The Republic of Turkey has consistently engaged in dialogue with Greece to address and resolve all outstanding issues.’’).
Από αυτόν μάθαμε, επίσης, ότι αναφορικά με τον περίφημο ‘‘Xάρτη της Σεβίλλης’’ (ίδετε τον Χάρτη στο τέλος του κειμένου για να τον ξαναθυμηθείτε) οι ‘‘δικοί μας’’ καθησυχάζουν τους Τούρκους, απαξιώνοντας τη νομική και γεωπολιτική υπόσταση και αξία του και υποστηρίζοντας συγκεκριμένα ότι αυτός είναι ένας ‘‘ιδιωτικός’’ (άρα και άνευ της όποιας σημασίας) χάρτης (ίδετε την άνω από 15-6-2021 με πρωτ. Α/75/929 επιστολή του: ‘‘it should indeed be considered a remarkable step for Greece to refer to the “Seville Map” as a “private map”, seemingly refraining from granting it official endorsement.’’).
Αυτός δε είναι που μας πληροφορεί και ότι σε περίπτωση που ξεκινήσουν διεθνείς συνομιλίες για τον συγκαθορισμό της ΑΟΖ των εμπλεκομένων κρατών στη Μεσόγειο, όπως παντελώς πρόσφατα αφήνεται να εννοηθεί από κύκλους του Υπουργείου Εξωτερικών, οι ‘‘συμμετέχουσες οντότητες’’ δεν θα είναι οι αναμενόμενες, αλλά οπωσδήποτε και η ‘‘Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου’’, η οποία μάλιστα πρέπει να συμμετέχει στη ‘‘μοιρασιά’’ των κερδών από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και άνευ της οποίας η Τουρκία ‘‘δεν κάθεται σε κανένα τραπέζι διαπραγματεύσεων’’ (ίδετε την από 22-11-2021 με πρωτ. A/76/557–S/2021/961 επιστολή του, https://documents.un.org/doc/undoc/gen/n21/350/82/pdf/n2135082.pdf: ‘‘Turkey made it clear, through the statement of the Ministry of Foreign Affairs dated 2 October 2020, that, while she has always been on the side of de-escalation and dialogue, she will not negotiate, in the absence of the Turkish Cypriots, maritime delimitation with the Greek Cypriot administration as that entity does not represent the Turkish Cypriots…it should also be noted that the Turkish Cypriot side, as the co-owner of the island having equal rights over its offshore resources, made proposals to the Greek Cypriots, most recently on 13 July 2019, to establish a cooperation mechanism, including equitable revenue-sharing, on offshore hydrocarbon resources.’’).
Είπαμε, όμως. Το ταλέντο δεν ‘‘κρύβεται’’. Και πολύ περισσότερο όταν ‘‘ξεχειλίζει’’, όπως στην περίπτωση του κ. Sinirlioglu. Και γιατί να το ‘‘κρύψει’’, εξάλλου, ο κ. Sinirlioglu, όταν δεν ‘‘κρύβεται’’ και ούτε ‘‘μασάει τα λόγια του’’ ο ίδιος ο Erdogan, ο οποίος στο εισαγωγικό του σημείωμα στο “Έγγραφο της Τουρκικής Στρατηγικής Δημόσιας Διπλωματίας 2024-2029” επί λέξει διακοινώνει: «Έχουμε τονίσει με κάθε ευκαιρία ότι “η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την (σημερινή) Τουρκία” και ότι η γεωγραφία της καρδιάς μας φτάνει πολύ πέρα από την Τουρκία και ότι αυτό δεν είναι επιλογή, αλλά ιστορική αποστολή…» (https://slpress.gr/diethni/tourkiko-manifesto-gia-afxisi-edafon-kai-epirrois/).
Τι και αν, λοιπόν, πριν λίγες μέρες (στις 8-12-2024) ο πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, σε ομιλία του στην παλιά Βουλή, τόνισε ότι ‘‘η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να κάνει εκπτώσεις που θα διευκολύνουν τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας’’, όπως και δεν πρέπει (να κάνει εκπτώσεις) ‘‘στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων’’ της; Τι και αν υπογράμμισε ότι ‘‘μια συμφωνία δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός (για την Ελλάδα), ειδικά άμα ενθαρρύνει την επιθετικότητα της άλλης πλευράς’’; Τι και αν προειδοποίησε ότι ‘‘η δηλωμένη στόχευση της Τουρκίας είναι να ανατρέψει το υφιστάμενο καθεστώς, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς Συνθήκες, και να επιβάλει το imperium της στην ευρύτερη περιοχή’’, υποβιβάζοντας έτσι την Ελλάδα σε χώρα ‘‘υποτελή και εξαρτώμενη από αυτήν’’; Στο παρόν τουλάχιστον, και παρά ταύτα, εμείς ζούμε στην Ελλάδα της υπόκλισης απέναντι στους Τούρκους. Είτε της πραγματικής (εννοώ της οπτικά φανερής, της λεγόμενης και ‘‘σκηνικής’’) υπόκλισης, όπως τέτοια ήταν τον Δεκέμβριο του 2023 η υπόκλιση του κ. Γεραπετρίτη προς τον Τούρκο ‘‘Σουλτάνο’’. Είτε της συμβολικής, όπως ως τέτοια εκλαμβάνεται η υπόκλιση του Πρωθυπουργού στο ‘‘ταλέντο’’ του κ. Sinirlioglu. Ζούμε στην Ελλάδα που φαίνεται να δείχνει ότι είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί να αντισταθεί πια στον νέο-οθωμανικό οραματικό μεγαλοϊδεατισμό και έτσι μοιραία, απλά…υποκλίνεται!
Κατερίνη, 12/12/2024
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
LLM IN INTERNATIONAL COMMERCIAL LAW
LLM IN EUROPEAN LAW
Cer. LSE in Business, International
Relations and the political science
