Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Γιατί να μην τρίβει τα χέρια του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ύστερα από τη χθεσινή του συνάντηση με τον Νίκο Ανδρουλάκη; Όχι μόνο για τη στάση που τήρησε ο συνομιλητής του όσον αφορά το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξέπεμψε γενικά το μήνυμα ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το τέλος της θητείας του ο σημερινός πρωθυπουργός, αλλά ούτε και να του δημιουργήσει κάποιο μείζον πρόβλημα ως προς αυτό…
Την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης κλυδωνίζεται από τα εσωτερικά προβλήματα στην κυβερνητική παράταξη, αλλά και από την αδυσώπητη κοινωνική πραγματικότητα, χθες εξασφάλισε τα νώτα του από την πλευρά της (νεοφώτιστης) αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διότι με αυτή την ιδιότητα προσήλθε ο κ. Ανδρουλάκης και του προσέφερε «συναίνεση»…
Σκεπτόμενος υπό αυστηρό κομματικό πρίσμα, ο κ. Ανδρουλάκης θεωρεί -όπως προκύπτει και από την ανάλυση που κάνει στις συζητήσεις του- ότι «χρειάζεται» κι αυτός την προσεχή διετία για να δυναμώσει και να βαδίσει με αξιώσεις προς τις επόμενες εκλογές. Με δεδομένο ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παραμένουν στην περιοχή του 15%-16% και η τύχη του οφείλεται πρωτίστως στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι μεν ως έναν βαθμό σωστό, αλλά και επικίνδυνα απλοϊκό…
Η θεωρία του ώριμου φρούτου -την οποία δείχνει κατά κάποιον τρόπο ότι ασπάζεται- άνθησε και απέδωσε σε άλλες εποχές, που είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό τον ισχυρό δικομματισμό και όχι τον πολυκερματισμό και την πλήρη ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Οι τεκτονικές μετακινήσεις στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα αποδεικνύουν ότι το κενό που διαμορφώνεται δεν είναι ιδιοκτησία κανενός!
Με άξονα τη «συναίνεση», ο κ. Ανδρουλάκης έδειξε επίσης ότι έχει επιλέξει την αυτόνομη στρατηγική απέναντι στην υπόλοιπη κεντροαριστερή αντιπολίτευση. Περί αυτού, πιο ολοκληρωμένη εικόνα θα έχουμε όταν κάνει τη δική του πρόταση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…
Επί του παρόντος, φαίνεται ότι πήγε στο τετ α τετ με τον Μητσοτάκη κλείνοντάς του το μάτι (μολονότι δημοσίως δεν ειπώθηκε τίποτε) ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα προσυπογράψει την υποψηφιότητα του «θανάσιμου εχθρού» Χρ. Ράμμου. Ήδη, το πιο πιθανό είναι -μετά το «όχι» και της Ζ. Κωνσταντοπούλου- να υποστηρίξει τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, εκτός από τη Νέα Αριστερά, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, σφραγίζοντας έτσι τις αποκλίνουσες πορείες εντός της αποκαλούμενης «προοδευτικής αντιπολίτευσης».
Ο κ. Ανδρουλάκης δεν είπε κουβέντα και για τα μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής, αφού και το ΠΑΣΟΚ αποτελεί προ πολλού παράρτημα της ίδιας στρατηγικής για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», έστω κι αν διαπιστώνεται εντελώς λάθος…
Εφεξής, ο κ. Μητσοτάκης πιο πολύ θα ανησυχεί μήπως την πατήσει εντός της Ν.Δ. Κι αφού με τον κ. Ανδρουλάκη αντάλλαξαν διαβεβαιώσεις ότι δεν θα αλλάξει και ο εκλογικός νόμος, το επόμενο ταγκό μπορούν να το χορέψουν μετά τις εκλογές ως συγκυβέρνηση. Το χθεσινό μάλλον με μια πρόβα έμοιαζε…
