«Διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από την Ιστορία μας, γινόμαστε πιο αποφασιστικοί και αποτελεσματικοί στις νέες συνθήκες της ταξικής πάλης»
Η γνώση της ιστορίας του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ , τα συμπεράσματα που προκύπτουν απ’ αυτή έχουν άμεσο αντίκρισμα «στους σεισμούς του μέλλοντος που πρόκειται να ‘ρθούν», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Στρατής Δουνιάς μέλος του Τμήματος Ιστορίας της Κ.Ε του ΚΚΕ, μιλώντας στην εκδήλωση- συζήτηση, αφιερωμένη στο ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 που διοργάνωσε η Τ. Ε. Σάμου του ΚΚΕ, το Σάββατο 7 Δεκέμβρη 2024.
Το ΚΚΕ συνέχισε ο ομιλητής μελετά με επιμονή και επιστημονική επάρκεια την ιστορία του, αναδεικνύει θετικές αλλά και αδύναμες πλευρές στην δράση του, αντλεί χρήσιμα συμπεράσματα για να κάνει πιο αποτελεσματική την σημερινή και μελλοντική του δράση για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, στο δρόμο για την ανατροπή του σημερινού βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Αναφερόμενος ο ομιλητής στα γεγονότα του Δεκέμβρη του ’44, τόνισε ότι στην Ελλάδα είχαν δημιουργηθεί συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ να έχουν με το μέρος τους τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού σε μεγάλο μέρος οπλισμένου στον ΕΛΑΣ, τα προπολεμικά αστικά κόμματα είχαν χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας ανάμεσα στο λαό, η αστική εξουσία αμφισβητούνταν έμπρακτα από τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, εξαιτίας της στάσης της κατά τη διάρκεια της φασιστικής κατοχής που ένα μέρος της έφυγε από τη χώρα, ένα άλλο συνεργάστηκε ανοιχτά με τους κατακτητές και ένα τρίτο κρατούσε στάση αναμονής για το «που θα γύρει η πλάστιγγα» του πολέμου συνεχίζοντας κανονικά τις οικονομικές δοσοληψίες του με τον κατακτητή.
Απέναντι σ’ αυτή τη κατάσταση και παρά την ηρωική στάση του και τις εκατόμβες νεκρών μελών και στελεχών του - τόσο στα Δεκεμβριανά όσο και αργότερα στην εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας - , το ΚΚΕ δεν μπόρεσε να δώσει επαναστατική διέξοδο στον εξεγερμένο λαό, όχι γιατί λιποψύχησε και υποχώρησε , αλλά επειδή η στρατηγική την οποία είχε επεξεργαστεί από τη δεκαετία του ’30 στα πλαίσια των αντίστοιχων επεξεργασιών της Κομμουνιστικής Διεθνούς, προϋπόθετε την μεσολάβηση ενός αστικοδημοκρατικού σταδίου με μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται θα άνοιγαν το δρόμο για το Σοσιαλισμό. Αυτή η ουτοπική τελικά στρατηγική στην οποία κυριαρχούσε η αντίληψη για «ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις» , σε συνδυασμό με την πολιτική του «καρότου και του μαστίγιου» που εφάρμοζαν με επιτυχία οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές που καθοδηγούσαν την ανυπόληπτη αστική πολιτική ηγεσία της χώρας, οδήγησε σε αλλεπάλληλους συμβιβασμούς οι οποίοι στοίχισαν ακριβά στο ΕΑΜικό κίνημα και στο μέλλον του λαού.
Το βασικό συμπέρασμα από αυτά τα ιστορικά γεγονότα, ότι δηλαδή η συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος για οποιοδήποτε λόγο και σε οποιεσδήποτε συνθήκες σε αστική κυβέρνηση είναι πράξη αντίθετη με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού που στην ουσία καλούνται να συνθηκολογήσουν με τους εκμεταλλευτές τους και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους, είναι σήμερα συστατικό στοιχείο της νέας στρατηγικής του ΚΚΕ που επεξεργάστηκαν τα 18ο και 19ο Συνέδρια του Κόμματός μας. Εξάλλου η εμπειρία όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, αποδείχνει ότι ανάμεσα στην αστική και την εργατική εξουσία δεν υπάρχει κάποια άλλη, παρά μόνο η συνθηκολόγηση και η επικράτηση της αστικής κυριαρχίας.
Στις σημερινές συνθήκες – υπογράμμισε ο ομιλητής- με το λαό να στενάζει κάτω από μια βάρβαρη οικονομική πολιτική και με ορατό τον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου, το ΚΚΕ καλεί το λαό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να στοχεύει σταθερά στη δική του εργατική – λαϊκή εξουσία για την οικοδόμηση μιας δίκαιης κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Με το τέλος της ομιλίας ακολούθησαν ερωτήσεις και σύντομες παρεμβάσεις, ενώ αρκετός κόσμος προμηθεύτηκε σχετικές εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής, που συμβάλλουν στη βαθύτερη μελέτη.
