Του Μανώλη Κοττάκη
Αντί άρθρου, μοιράζομαι μαζί σας σήμερα μέρος της ομιλίας που έκανα στις 30 Σεπτεμβρίου, στο Πολεμικό Μουσείο, για το Αιγαίο μας. Ταιριάζει απολύτως με τις τρέχουσες εξελίξεις: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προειδοποιήσει τον πρόεδρο Μπους, όπως αυτό προκύπτει από τα αρχεία, στον τόμο 12, πως, αν οι Τούρκοι αποκτήσουν υφαλοκρηπίδα δυτικά των ελληνικών νησιών, τότε “τα νησιά θα περιέλθουν στον γεωγραφικό έλεγχο της Τουρκίας και θα διασπαστεί η εθνική μας ενότητα”. Είχε μιλήσει ευθέως τότε “για κίνδυνο διχοτόμησης της ελληνικής επικράτειας”.
Όταν διαβάζετε για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, για την υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, μη νομίζετε ότι τα θέματα είναι τεχνικά – είναι ουσιαστικά. Υποκρύπτεται πίσω από αυτά μέγα ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Στόχος των Τούρκων είναι η διάνοιξη ενός μεγάλου θαλάσσιου διαδρόμου, ακόμη και υπό μορφή ουδέτερη ζώνης, στην καρδιά του Αιγαίου, στον οποίο να πλέουν τα πλοία τους χωρίς να ζητούν άδεια από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό για αβλαβή διέλευση.
Και το δυστύχημα είναι ότι στο παρασκήνιο υπάρχουν και κάποιοι τρίτοι που ευνοούν αυτά τα σχέδια, με το επιχείρημα ότι μέσα από την ουδέτερη ζώνη θα μπορούν πλέον να πλέουν τα πλοία με το LNG για την τροφοδοσία φυσικού αερίου των Βαλκανίων και της Βορείου Ευρώπης.
Εάν αυτό συμβεί, θα είναι καταστροφικό. Βάζουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Σκέφτεστε τι μπορεί να σημαίνει, ύστερα από πέντε ή ύστερα από 10 χρόνια, να πλέουν πλέον ελεύθερα, δυτικά της Χίου, της Λέσβου, της Σάμου και άλλων νησιών μας, στην καρδιά του Αιγαίου, τουρκικά πολεμικά πλοία; Κάποια στιγμή στο άδηλο μέλλον θα μας κάνουν σάντουιτς και από ανατολικά και από δυτικά. Γιατί στο μυαλό τους δεν έχουν ποτέ παραιτηθεί από την ιδέα να ανακτήσουν τα νησιά που κατείχαν παράνομα και έχασαν με τη Συνθήκη της Λωζάννης, γιατί τα θεωρούν, είτε αυτά βρίσκονται στην είσοδο του Βοσπόρου είτε στην καρδιά του Αιγαίου, όπως σας είπα και πριν από καιρό, στον οφθαλμό τους.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνουν οι Τούρκοι. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς! Δυστυχώς, από το 1996, που προέκυψαν τα Ίμια, το 1997 η Συμφωνία της Μαδρίτης, το 1999 η Συμφωνία του Ελσίνκι, το 2020 η κρίση του “Ορούτς Ρέις” και τώρα η κρίση της Κάσου, αυτό που συμβαίνει είναι ότι σταδιακά η Ελλάδα εγκαταλείπει εθνικές θέσεις και διολισθαίνει, ακόμη και εναντίον της θελήσεώς της, προς τις τουρκικές θέσεις.
Ποιο ήταν, άραγε, το αποτέλεσμα της κρίσης του “Ορούτς Ρέις”; Το ίδιο με το αποτέλεσμα της κρίσης του 1987 με τον Πρίνο. Στον Πρίνο δεν ξαναπήγαμε ποτέ για να κάνουμε έρευνες εξόρυξης πετρελαίου. Μετά την κρίση του “Ορούτς Ρέις” δεν επιχειρήσαμε ποτέ να κινηθούμε πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια. Υπουργοί της κυβέρνησης προερχόμενοι από τον σοσιαλιστικό χώρο διακήρυξαν ότι τα 12 μίλια είναι εθνικισμός, και από τότε, με εξαίρεση τον τότε υπουργό Άμυνας, κανένας κυβερνητικός δεν έχει προφέρει τη φράση “12 μίλια”. Ούτε καν ο πρωθυπουργός.
Τι συνέβη στην Κάσο το καλοκαίρι; Ό,τι περίπου στα Ίμια. Έχει να ανέβει ελληνικό πόδι στα Ίμια από τον Ιανουάριο του 1996; Να δούμε πότε θα ξαναβγεί ελληνική βάρκα νοτίως της Κάσου, μετά την εκδίωξη του ιταλικού ερευνητικού που πόντιζε το κυπριακό καλώδιο το καλοκαίρι.
Και, μέσα σ’ όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και αδιανόητο νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας για το ειδικό χωροταξικό σχέδιο του τουρισμού, το οποίο αφαιρεί από τις βραχονησίδες και τα νησιά που βρίσκονται σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων από τα θαλάσσια σύνορα κάθε οικονομική δραστηριότητα και τα ακρωτηριάζει από Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και υφαλοκρηπίδα. Ναι, όπως το ακούτε. Καλείται το ελληνικό Κοινοβούλιο να καταργήσει το άρθρο 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και για την έννοια των βραχονησίδων που έχουν ΑΟΖ. Αλλά, αν ισχύει αυτό, τότε γιατί επικαλούμαστε το Δίκαιο της Θάλασσας, αφού το καταργούμε;
Μας λένε οι κυβερνώντες ότι δεν συζητάνε με τους Τούρκους ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, και παραδόξως δεν λένε ψέματα. Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν χρειάζεται να συζητήσουν και να διαπραγματευτούν, καθώς πριν προσέλθουν στις διαπραγματεύσεις έχουν υιοθετήσει τον πυρήνα των τουρκικών θέσεων.
Αδειάσαμε τα Λέβιθα από βοσκούς και κοπάδια για να μην έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αδειάσαμε τώρα και τα ελληνικά νησιά -με νόμο που θα έρθει στη Βουλή- από οικονομική δραστηριότητα.
Με ποια γεγονότα θα εφαρμόσει τον κανόνα του Διεθνούς Δικαίου για τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ο δικαστής ξέρετε; Με βάση τα πραγματικά γεγονότα.
Πράγματι, το Α 121 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας αναγνωρίζει ότι οι βραχονησίδες δικαιούνται ΑΟΖ. Αλλά, αν το κράτος που τις έχει στην επικράτειά του ακυρώνει με τη νομοθεσία του και τις πρακτικές του αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα, τι να πει και τι να κάνει και ο δικαστής!
Το ίδιο ισχύει και με την Κάσο. Είχαμε πάει να ποντίσουμε το καλώδιο, και μας έδιωξαν από εκεί Τούρκοι με το επιχείρημα ότι η περιοχή ανήκει στο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Κι εμείς τι κάναμε; Νομοθετήσαμε προχθές, στο Κοινοβούλιο, ότι θα αποζημιώσουμε τους Γάλλους για τη ματαίωση του έργου λόγω εξωτερικού παράγοντα -την Τουρκία εννοούμε-, αν μας εμποδίσει για έργο που πραγματοποιείται μέσα σε ελληνικό οικόπεδο!
Ας είμαστε έτοιμοι, όμως, αγαπητοί φίλοι. Η λύση ήδη συσκευάζεται σε ένα ωραίο κουτί με κορδελάκια, που έχει τον τίτλο “σύμφωνο μη επίθεσης και μακράς ειρήνης”, και θα μας παρουσιαστεί κατά τέτοιον τρόπο ώστε όποιος αντιδράσει στην παραχώρηση ελληνικού εδάφους και ελληνικής επικράτειας να θεωρηθεί ότι βλάπτει περίπου τα συμφέροντα του Ελληνισμού.
Δεν θα μακρηγορήσω άλλο. Οι επόμενοι μήνες μέχρι τον Ιανουάριο του 2025 είναι μήνες εθνικής ευθύνης για όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Το Αιγαίο δεν ανήκει στο “πόθεν έσχες” κανενός και δεν είναι τσιφλίκι του. Το Αρχιπέλαγος είναι η θάλασσά μας. Είναι η αναπνοή μας, είναι ο πλούτος μας, είναι υπεραξία μας, είναι η γεωπολιτική μας αξία. Και για αυτήν μάς οφείλουν ανταλλάγματα, δεν οφείλουμε υποχωρήσεις.
Ζητώ από όλους σας εγρήγορση. Διότι όλοι -και αυτοί που αποφασίζουν και εμείς που τους παρακολουθούμε- δίνουμε λόγο στους αγέννητους και τους νεκρούς. Στους αγέννητους που δεν πρέπει να παραλάβουν μια μικρότερη απ’ όση παραλάβαμε εμείς και στους νεκρούς ως έμπρακτη ένδειξη σεβασμού, για τις θυσίες που έκαναν στο όνομα του ελληνικού έθνους.
Σε όποιον νομίζει ότι μπορεί να αδιαφορεί μπροστά σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται ένα έχουμε να του πούμε, κι αυτό αφορά και εκείνον και εμάς: δεν έχουμε το δικαίωμα. Δεν έχουμε το δικαίωμα. Δεν έχουμε το δικαίωμα! Κάποτε δώσαμε μάχη στο όνομα της Μακεδονίας. Είναι η ώρα να δώσουμε τη μάχη στο όνομα του Αιγαίου».
