Ο Μητσοτάκης αλλοίωσε το DNA της παράταξης σε τέτοιον βαθμό, ώστε τελικά αυτή να εκτροχιαστεί από τις ράγες στις οποίες την είχε βάλει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – Ο Κυριάκος δημιούργησε ένα… Ι.Χ. κόμμα, «σκίζοντας» την ιδρυτική διακήρυξη του Εθνάρχη, ο οποίος πριν από μισό αιώνα και μέσα σε μόλις 1.200 λέξεις είχε τοποθετήσει μια ολόκληρη φιλοσοφία πολιτικής, προβλέποντας παράλληλα τις μελλοντικές ανάγκες της χώρας
Του Βασίλη Γαλούπη
Στα 50 χρόνια ζωής, που συμπλήρωσε χθες η Ν.Δ., ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο 8ος αρχηγός της. Κάθε προηγούμενος τροχοδρόμησε τη θητεία του στις βασικές ράγες του κόμματος, όπως τις όρισε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, όμως κανένας δεν αλλοίωσε το DNA της παράταξης, ώστε να καταγγελθεί ότι δημιουργεί ένα άλλο, Ι.Χ. κόμμα, πάνω σε «κόντρα» άξονες. Μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ξερίζωσε την καρδιά της.
Κοιτάζοντας ιστορικά τα δυο κόμματα εξουσίας της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Κώστας Σημίτης είναι αυτοί που ξερίζωσαν βίαια ό,τι γνώριζε ο μέσος ψηφοφόρος για τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αντίστοιχα, επί 50 χρόνια.
Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει ακόμα και τώρα αυτή τη μετάλλαξη επί Σημίτη. Πρακτικά, δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τη σκοτεινή εποχή του… εκσυγχρονιστή, ώστε το κόμμα να επανασυνδεθεί με τη ρίζα του. Ο ομφάλιος λώρος, όπως μπορούμε πιο ευκρινώς να δούμε σήμερα, κόπηκε οριστικά το 1996.
Έκτοτε το ΠΑΣΟΚ, αν και παρέμεινε κόμμα πρωταθλητισμού για κάποια χρόνια, άρχισε να αποξενώνεται από τον κόσμο που το στήριζε. Ακριβώς επειδή μεταμορφώθηκε σε ένα άλλο κόμμα, πολύ πιο κοντά στη φιλελεύθερη Δεξιά. Ακόμα και η επιλογή ενός άλλου Παπανδρέου, του ελάχιστου Γιώργου, αντί να επαναφέρει το κόμμα στις αρχικές του ρυθμίσεις, αποδείχθηκε ολέθρια και για τον τόπο και για το ΠΑΣΟΚ και για το brand name Παπανδρέου, που με τον ΓΑΠ αποστεώθηκε πολιτικά.
Η Ν.Δ. κατάφερε να αντέξει αυτά τα 50 χρόνια, επειδή οι αρχηγοί της σεβάστηκαν τους άξονες της ιδρυτικής διακήρυξης του ιδρυτή Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κάθε φορά που γίνονταν εκλογές, ο ψηφοφόρος γνώριζε τις σταθερές. Ακόμα και με προέδρους της Ν.Δ. που τελικά δεν στάθηκαν στο ύψος τους, όπως ο ουρανοκατέβατος από την Ένωση Κέντρου και υπουργός του Γεωργίου Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Υπενθυμίζεται ότι ο Καραμανλής δεν έκανε δεκτό στη Ν.Δ. τον Μητσοτάκη το 1974, αλλά μόνο το 1978.
Η ιδρυτική διακήρυξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν ήταν πομπώδης, ούτε φλύαρη, αλλά ολιγόλογη και με μέτρο, όπως ήταν και ο ίδιος. Τοποθετώντας μια ολόκληρη φιλοσοφία πολιτικής, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς, σε ούτε 1.200 λέξεις, κατάφερε να δει τις ανάγκες της χώρας και της πολιτικής μισό αιώνα μετά. Κάποτε ίσως αποδειχθεί ότι μπορεί και περισσότερο.
Ας θυμηθούμε, ενδεικτικά, κάποιες από τις κεντρικές γραμμές που όρισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έσκισε σελίδα σελίδα αυτό το «συμβόλαιο», οι οποίες αποτέλεσαν τον πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας:
1. «Η παράταξις θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».
2. Η ελεύθερη οικονομία στην οποία πιστεύει η Νέα Δημοκρατία δεν ημπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέως τον οποίο ελέγχει το κράτος. Και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν ημπορεί να βρει την δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρυτέρων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος».
3. «Ότι θα επενδύσει όχι μόνον από το περίσσευμα, αλλά και από το υστέρημα του εθνικού πλούτου στην Παιδεία, στην επιμόρφωση και την επιστημονική έρευνα».
4. «Ότι δεν θα φεισθεί κόπων και θυσιών για να καταστήσει την Ελλάδα ισχυρή και απρόσβλητη. Με εκσυγχρονισμένες τις Ένοπλες Δυνάμεις η ανεξαρτησία της Ελλάδος θα κατοχυρωθεί».
Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τους περισσότερους από τους επόμενους ηγέτες του κόμματος μέχρι το 2016, δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτό το σκάνδαλο των υποκλοπών από την πρωθυπουργική ΕΥΠ με παρακολουθήσεις αντιπάλων, ούτε η συγκάλυψη από το Μαξίμου για τα Τέμπη, επειδή έτσι δεν εξυπηρετούνται «τα αληθινά συμφέροντα του έθνους».
Για την κανονική Ν.Δ. «η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να βρει την δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρυτέρων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος», όταν για τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης και οι απευθείας αναθέσεις από το υστέρημα του ελληνικού λαού δίνονται σε ένα καρτέλ κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.
Η επένδυση «όχι μόνον από το περίσσευμα, αλλά και από το υστέρημα του εθνικού πλούτου» στην Παιδεία, στην έρευνα, στην Υγεία μετατράπηκαν σε διαλυμένα νοσοκομεία, σχολεία χωρίς καθηγητές και με τοίχους που πέφτουν σε κεφάλια μαθητών, σε ερευνητές που σπουδάζουν εδώ αλλά φεύγουν στο εξωτερικό ακόμα και σήμερα, δίχως οι τάσεις να έχουν αντιστραφεί μεταμνημονιακά, όπως υποσχόταν ο Μητσοτάκης.
Όσο για την ισχυρή και απρόσβλητη Ελλάδα και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας μας, τα παζάρια με τον Ερντογάν για το Αιγαίο και οι ελαστικές γραμμές στην κυριαρχία μας, όπως ορίσθηκαν από τους Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη, αφαιρούν από τη σημερινή Ν.Δ. τη δυνατότητα να ισχυριστεί πως παρέμεινε πιστή στο αρχικό της δόγμα.
Επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, επί Κώστα Καραμανλή, επί Αβέρωφ, Ράλλη ή Έβερτ δεν κινδύνευε η Ν.Δ. να ψαλιδιστεί από τα δεξιά της, επειδή η ίδια ήταν ένα γνήσια λαϊκό κι όχι ελιτίστικο κόμμα. Και μόνο ότι ο… Σκέρτσος, ένας άσχετος με το κόμμα, που τον επέβαλε ο Μητσοτάκης ως δεξί του χέρι, έβγαλε… διάγγελμα χθες, κουνώντας το δάχτυλο για το τι σημαίνουν τα 50 χρόνια της Ν.Δ., αποδεικνύει και τον λόγο που στις ευρωεκλογές ήρθε αυτή η κατάρρευση. Που, όπως όλα δείχνουν, θα έχει και συνέχεια…
