Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Είναι προφανές ότι οι εξελίξεις (ραγδαίες πια) στον ΣΥΡΙΖΑ επηρεάζουν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό, το οποίο έχει μπει σε φάση πρωτοφανούς κρίσης και παρακμής…
Αυτό δεν είναι κάτι που από μόνο του προκαλεί έκπληξη. Άλλωστε, τα κόμματα κάνουν τους ιστορικούς κύκλους τους, που μοιραία κάποια στιγμή κλείνουν, δίνοντας τη θέση τους σε διάδοχα σχήματα. Το πιο δραματικό εν προκειμένω είναι όμως ότι όλο αυτό εξελίσσεται μέσα σε συνθήκες σχεδόν απόλυτης φαιδρότητας και, πάντως, ελλιπούς σοβαρότητας.
Είναι προφανές ότι οι εξελίξεις (ραγδαίες πια) στον ΣΥΡΙΖΑ επηρεάζουν ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό, το οποίο έχει μπει σε φάση πρωτοφανούς κρίσης και παρακμής…
Αυτό δεν είναι κάτι που από μόνο του προκαλεί έκπληξη. Άλλωστε, τα κόμματα κάνουν τους ιστορικούς κύκλους τους, που μοιραία κάποια στιγμή κλείνουν, δίνοντας τη θέση τους σε διάδοχα σχήματα. Το πιο δραματικό εν προκειμένω είναι όμως ότι όλο αυτό εξελίσσεται μέσα σε συνθήκες σχεδόν απόλυτης φαιδρότητας και, πάντως, ελλιπούς σοβαρότητας.
Αν τα προβλήματα και οι κίνδυνοι που απειλούν τον τόπο και την κοινωνία δεν είχαν αυτή την έκταση και ένταση, ο μέσος πολίτης θα μπορούσε να αντιμετωπίζει με θυμηδία τόσο τον πρωθυπουργό της χώρας, όταν τον ακούει να προβάλλει ως επίτευγμα την (προβλεπόμενη από τις συμβάσεις!) μείωση των διοδίων στην Αττική Οδό κατά… 0,30 ευρώ, όσο και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν τον βλέπει να κάνει δηλώσεις αυτοδιάλυσης του κόμματός του μεταφέροντας τη βαλίτσα της πεθεράς για τον γάμο του στην Κρήτη κ.ο.κ.
Η γελοιοποίηση αποτελεί, ως γνωστόν, το τελικό στάδιο πριν επέλθει ο οριστικός θάνατος ενός συστήματος και μιας κατάστασης. Από αυτή την άποψη, οι σημερινοί πολιτικοί ταγοί είναι και λίγο τυχεροί, γιατί η κοινωνία βρίσκεται ακόμη στη φάση είτε του θυμού και της οργής είτε της αδιαφορίας. Δεν τους έχουν κατατάξει ακόμη για τα καλά στην κατηγορία «Σεφερλή»…
Βέβαια, με τις τάσεις που διαμορφώνονται, οι εκλογικοί αναλυτές προβλέπουν ότι στις επόμενες μετρήσεις τα ποσοστά θα είναι, γενικώς και ειδικώς, ακόμη πιο κάτω, η απαξίωση θα μεγαλώσει κι άλλο, τα υπάρχοντα κόμματα θα τρώνε από τις σάρκες τους και ο «Κανένας» θα θεριεύει…
Κι αν πριν ακόμη μπει το φθινόπωρο η αποσύνθεση είναι τέτοια, μάλλον τα πράγματα θα χειροτερεύουν παρά θα βελτιώνονται από εδώ και πέρα στο πολιτικό στερέωμα. Και για αυτό δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί ποιες θα είναι τελικά, στην πορεία αυτή, οι αντιδράσεις της κοινωνίας όσο θα μεγαλώνει και η πίεση προς αυτήν εξαιτίας των πολλαπλών αδιεξόδων που αντιμετωπίζει.
Αν υπάρχει όμως και κάτι ανησυχητικό, είναι ότι παράλληλα και οι πολίτες έχουν κάνει τη δική τους προτεραιοποίηση στα προβλήματα. Στην προχθεσινή δημοσκόπηση της Interview, για παράδειγμα, τα εθνικά θέματα, και ειδικά οι σχέσεις με την Τουρκία -που βρίσκονται σε κατεξοχήν προβληματική συγκυρία με ορατούς και άμεσους κινδύνους-, θεωρούνται το «μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας» μόλις από το 6,5%…
Και είναι διπλά ανησυχητικό διότι αυτή η αφασία επιτρέπει στην κυβέρνηση (που πριν από τρεις μήνες ξαναψηφίστηκε στην πραγματικότητα μόνο από το 11,5% του εκλογικού σώματος) να συνεχίζει ανενόχλητη -και βήμα βήμα- την πολιτική των υποχωρήσεων…
