Μανώλης Κοττάκης
H Eμπειρη καί συνήθως «φωνακλοῦ» ὑφυπουργός Σοφία Βούλτεψη ἦταν προβληματισμένη χθές τό πρωί.
Μέ φωνή ἤπια καί χωρίς διάθεση γιά ἀντιδικίες (ἀγνώριστη!) τόνισε σέ τηλεοπτική συνέντευξή της –εἶναι τό πρῶτο κυβερνητικό στέλεχος πού ἀκούω νά τό λέει– ὅτι ἡ κρίση στόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι διαβρωτική γιά τό πολιτικό σύστημα καί ἐπηρεάζει ὅλα τά πολιτικά κόμματα. Δέν εἶναι γιά νά ἐπιχαίρει καί νά πανηγυρίζει κανείς. Πράγματι. Αὐτά πού γίνονται στήν Ἀριστερά αὐτές τίς μέρες ὑπερβαίνουν κατά πολύ μιά κλασσική σοβαρή ἐσωκομματική κρίση ἑνός κοινοβουλευτικοῦ κόμματος. Στήν οὐσία, ἐξευτελίζουν τήν πολιτική καί καταπατοῦν μερικούς θεμελιώδεις κανόνες της.
Κωδικοποιῶ. Κανόνας πρῶτος: Στήν κοινοβουλευτική δημοκρατία ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης πού συγκαλεῖ τήν Κοινοβουλευτική του Ὁμάδα στήν αἴθουσα Γερουσίας τῆς Βουλῆς δίνει τό παρών στήν συνεδρίασή της. Αὐτό σημαίνει «συν-καλῶ».
Καί ἄν εἶναι ἐκτός Ἀθηνῶν, παίρνει τό πρῶτο ἀεροπλάνο καί ἔρχεται. Δέν κάθεται νά κάνει «πρόβα νυφικοῦ», γιά νά θυμηθῶ τόν ὁμώνυμο τίτλο τοῦ βιβλίου τῆς Ντόρας Γιαννακοπούλου. Πόσω μᾶλλον ὅταν ὁ ἴδιος ἔχει διακηρύξει urbi et orbi καί ἔχει μετέλθει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις γιά νά γίνει βουλευτής. Ἀρχηγός μέ Skype δέν γίνεται κανείς. Νά «συγκαλεῖς» καί νά ἀπουσιάζεις εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο. Ἡ εἰκόνα προχθές τό βράδυ στήν Γερουσία ἦταν «μελαγχολική δημοκρατία»: Ὁ ἀρχηγός μέ τό κοντομάνικο νά διατάζει ἐκλεγμένους ἐκπροσώπους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί νά τούς ἐγκαλεῖ γιά μεῖζον «δημοκρατικό ἀδίκημα», πού ἀφήνει «στάμπα», ἄν τυχόν ἀποσκιρτήσουν καί χάσει τό κόμμα τά κοινοβουλευτικά προνόμια τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Κάποιος πρέπει νά τοῦ πεῖ ὅτι δέν ἀρκεῖ νά λέγεσαι ἀρχηγός. Πρέπει καί νά εἶσαι. Ἀλλά ἄν γράφεις στά παλιά σου τά ὑποδήματα τούς θεσμούς καί τούς βουλευτές σου, δέν εἶσαι. Καί μαζί μέ τό κόμμα σου καί τούς βουλευτές σου ἐξευτελίζεις καί τήν πολιτική.
Κανόνας δεύτερος: Ὅταν εἶσαι Πρόεδρος Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδος καί σοῦ ζητᾶ ὁ ἀρχηγός τοῦ κόμματός σου νά παραιτηθεῖς γιά νά ὁρίσει διάδοχο, παραιτεῖσαι ἀμέσως. Διότι, γιά νά σ’ τό ζητήσει, ἐγείρει ζήτημα ἐμπιστοσύνης πρός τό πρόσωπό σου. Ἐάν ἐσύ ἐπιμένεις νά γαντζωθεῖς στήν καρέκλα σου καί ζητᾶς ψηφοφορία γιά τήν καθαίρεσή σου, τότε εἶσαι χωρίς ἀμφιβολία ἀνόητος. Διότι, καί νά τήν κερδίσεις, ἄν ἔχεις χάσεις τό loyalty, τήν πίστη καί τήν ἀφοσίωση, πῶς θά συνεργαστεῖς αὔριο, ἀγαπητέ μου, μέ τόν ἀρχηγό σου; Ὡς τί;
Κανόνας τρίτος: Εἶναι ἀδιανόητο νά ἐπιλύονται πολιτικές διαφορές στήν πολιτική μέ ἐξώδικα μεταξύ βουλευτῶν τοῦ ἰδίου κόμματος. Ἐξώδικο ἡ κλαίουσα κυρία Λινοῦ στόν Πολάκη. Ἐξώδικο ἡ Γεροβασίλη στόν (φίλο τοῦ κ. Κασσελάκη) στιχουργό τοῦ Ρέμου. Ἐξώδικο ὁ Φάμελλος σέ ἕναν ἀνώνυμο τοῦ twitter. Ἄν οἱ βουλευτές τοῦ ἰδίου κόμματος ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους μέ ἐξώδικα ἤ διεκδικοῦν κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἀποκατάσταση τῆς τιμῆς τους, τότε ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἐπιθεώρηση. Ὄχι μέ κόμμα τά μέλη τοῦ ὁποίου χρησιμοποιοῦν μέχρις ὑπερβολῆς τήν λέξη «σύντροφος» στίς πολιτικές τους σχέσεις.
Κανόνας τέταρτος: Ὅταν προκαλεῖται ψηφοφορία σέ μιά Κοινοβουλευτική Ὁμάδα 35 βουλευτῶν, εἶσαι ὁ ἀρχηγός τοῦ κόμματος καί λαμβάνεις 17 θετικές ψήφους, 12 ἀρνητικές, 4 παρών καί 2 ἀποχές, μεγάλε, ἔχεις χάσει τήν δεδηλωμένη! Δέν σέ ἐμπιστεύεται τό στράτευμά σου. Φεύγεις.
Στήν δεξιά παράταξη, πού ἔχει ὅλα τά κουσούρια τοῦ κόσμου, αὐτές οἱ ἀρχές εἶναι αὐτονόητες. Παράδοση! Ἔθιμο! Δέν σέ θέλει ὁ ἀρχηγός γιά συνεργάτη καί παρακαλᾶς νά μείνεις; Ποτέ. Ὑπάρχει ἐγωισμός καί ὑπερηφάνεια. Ἀμφισβητεῖσαι; Σηκώνεις τό γάντι καί ἀντιμετωπίζεις κατά πρόσωπο τούς ἀμφισβητίες. Δέν ἔχεις τόν νοῦ σου στό γαμήλιο ταξίδι. Χάνεις τήν πλειοψηφία; Πίνεις τόν πικρό καφέ καί παραιτεῖσαι, πού ἔλεγε καί ὁ ἀείμνηστος Ράλλης. Κάπως ἔτσι ἔμεινε ὄρθια ἡ πολιτική στόν τόπο μας καί εἶχε αὐξημένο κῦρος ἀπό τήν Μεταπολίτευση καί μετά. Καί γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς, τέτοιοι κώδικες ὑπῆρχαν καί στό ΠΑΣΟΚ. Ὁ Πεπονῆς κάποτε παραιτήθηκε ἀπό ὑπουργός γιά ἕνα ὑποβολιμαῖο ἀπό τό κόμμα του δημοσίευμα τῆς «Κυριακάτικης Ἐλευθεροτυπίας» γιά τό ΑΣΕΠ καί τήν ἀξιοκρατία. Ἀλλά ὅταν ἕνας ὑπουργός τῆς ΝΔ δηλώνει κυνικά ὅτι «δέν ἱδρώνω πού μέ παρακολουθοῦσε μέ ὑποκλοπές ἡ Κυβέρνησή μου», ἕνας ἄλλος δέν παραιτήθηκε ἀπό τό ἀξίωμά του καί ἄς τόν ἄκουγε ἡ ΕΥΠ καί ὅταν ἕνας πολιτικός ἀρχηγός σάν τόν κύριο Κασσελάκη συμπεριφέρεται ἔτσι, τότε ποιό μέλλον μπορεῖ νά ἔχει ἡ πολιτική; Μακροπρόθεσμα κανείς δέν ὑπακούει σέ ἕνα πολιτικό σύστημα Β΄ Ἐθνικῆς. Σέ μιά ντεκαντάνς. Ἡ κατάπτωση τῆς πολιτικῆς καί ἡ παντελής ἔλλειψη σεβασμοῦ στούς πολιτικούς ὁδηγεῖ ἐν τέλει στήν ἀναρχία, στήν ἀταξία καί στήν ἀνυπακοή. Καθένας κάνει ὅ,τι θέλει χωρίς νά φοβᾶται ὅτι θά τοῦ ἐπιβληθεῖ ποινή. Ἡ ἀρχή τοῦ τέλους.
