Γράφει Μανώλης Κοττάκης
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε στό ὑπουργικό συμβούλιο τοῦ Σαββάτου ὑποκρισία τήν «δεξιά στροφή» πού τοῦ προτάθηκε ὡς ἀντίδοτο, μετά τό ποσοστό πού ἔλαβε ἡ Νέα Δημοκρατία στίς εὐρωεκλογές τῆς 9ης Ἰουνίου, καί προσέφυγε σέ μία παλαιά ἀδημοσίευτη συνέντευξη τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ στόν Βάσο Βασιλείου (καί ὄχι Βασίλη Βασιλικό, ὅπως λανθασμένα τόν ἐνημέρωσαν νά πεῖ οἱ ἄσχετοι μέ τήν παράταξη ἐκσυγχρονιστές συνεργάτες του) γιά νά ἀπαξιώσει τίς ἔννοιες δεξιός-ἀριστερός κ.λπ.
Θά ἦταν ἴσως χρήσιμο στόν κύριο Πρωθυπουργό νά διαβάσει μέ προσοχή τό ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον ἄρθρο πού ἔγραψε ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος στήν «Καθημερινή τῆς Κυριακῆς», μέ τό ὁποῖο χωρίς νά ἀπορρίπτει τίς κλασσικές διαχωριστικές γραμμές περιγράφει μέ μεγάλη πληρότητα τήν νέα πραγματικότητα: τήν συνύπαρξη δεξιῶν, ἀριστερῶν, κεντρώων στό ἴδιο μπλόκ, στό ἀντισυστημικό, χωρίς ἀπεμπόληση τῆς ταυτότητάς τους, τό ὁποῖο μέ βάση τήν καταγραφή πού ἔκανε (ἀθροίζοντας τά ποσοστά τῶν μικρότερων δεξιῶν καί ἀριστερῶν κομμάτων) φτάνει πλέον τό 40% τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας! Σέ μή μνημονιακή περίοδο. Καί εἶναι στό δεξιό σκέλος του αὐτό τό μπλόκ -δέν τό ἐπισημαίνει ὁ κύριος Βενιζέλος, δεύτερο κόμμα πλέον σέ ἐπίπεδο ἐπικρατείας, μέ ποσοστό 20% ἀθροιστικῶς.
Γιατί συμβαίνει αὐτό δέν θέλει νά τό ἀξιολογήσει τό Μέγαρο Μαξίμου. Καί θεωρεῖ ὑποκρισία τυχόν δεξιά στροφή. Ἐνῷ πρόκειται γιά ἰδεολογικό κόμπλεξ. Διότι ἄν ἔμπαινε στόν κόπο νά τό ἀναλύσει, θά ἔπρεπε καί νά ἐξηγήσει γιατί σέ αὐτήν τήν συντηρητική στροφή συναντήθηκαν σέ κεντρικά θέματα τῆς κυβερνητικῆς ἀτζέντας δυνάμεις πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μεταξύ τους. Τί σχέση ἔχει τό Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος μέ τήν «Νίκη», τόν Βελόπουλο καί τήν Λατινοπούλου; Καί ὅμως καταψήφισε τόν γάμο, κι ὅμως τολμηρά ἀνέδειξε ζητήματα πού ἀφοροῦν τήν οἰκογένεια καί τά ἤθη (sugar daddy), καί ὅμως διαρκῶς μιλᾶ γιά τήν ἐθνική ὑποχώρηση στό Αἰγαῖο.
Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, ὁ ὁποῖος κατατάσσει ὀρθῶς στό συστημικό μπλόκ τήν Νέα Δημοκρατία, τόν ΣΥΡΙΖΑ, τό ΠΑΣΟΚ, τήν Νέα Ἀριστερά καί τούς «Δημοκράτες» φαίνεται νά ἀνησυχεῖ, γιατί ἡ βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ τῶν συστημικῶν καί τόν ἀντισυστημικῶν δυνάμεων εἶναι ἡ διαφορετική ἀντίληψη πού ἔχουν γιά τόν ὁρισμό τῆς συναίνεσης. Καί ἄρα ἀποκλείονται γιά τό μέλλον οἱ κυβερνητικές συνεργασίες κέντρου – ἄκρων, σέ περίπτωση ἀκυβερνησίας. Παλαιά, σύμφωνα μέ τόν ὁρισμό τοῦ Ρόμπερτ Κάπλαν, ὁ κλασσικός συντηρητικός δέν ἀναζητοῦσε τίς δικαιώσεις στούς θριάμβους ἀλλά στίς γέφυρες καί στίς συναινέσεις. Ὅμως τώρα οἱ ἄνθρωποι πού ψηφίζουν ἀντισυστημικά τά μικρά καί μεγάλα δεξιά κόμματα ἀλλά καί τά μικρότερα ἀριστερά δέν ἐπιθυμοῦν τήν συναίνεση ἀλλά τίς ἀνατροπές, γιατί ἡ νέα ὑπερφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων στήν Δύση ξερριζώνει τά θεμέλια τοῦ κόσμου στόν ὁποῖο ἔζησαν. Κάντε ἕναν κόπο καί μπεῖτε στό site τοῦ κόμματος «Νίκη».
Τό πρῶτο πρᾶγμα πού θά δεῖτε εἶναι ὅτι δέν δέχεται νά συνεργαστεῖ μέ πολιτικούς πού ἔχουν ἐκλεγεῖ βουλευτές ἤ ἔχουν θητεύσει ὑπουργοί στά κόμματα τῆς μεταπολίτευσης. Δέν εἶναι τυχαία αὐτή ἡ διαχωριστική γραμμή. Καί δέν ἀφορᾶ μόνο αὐτό τό κόμμα. Τήν ἐντοπίζουμε καί ἀλλοῦ. Ἀντιστοιχεῖ σέ κοινωνική τάση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ἀπό τά μνημόνια καί μετά. Τήν εἶχε προφητεύσει ὄχι μόνο γιά τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί γιά τήν Εὐρώπη τό 2008 ἡ προοδευτική συγγραφεύς Σαντάλ Μούφ μέ τό βιβλίο της «Τό δημοκρατικό παράδοξο», μέ τό ὁποῖο προειδοποιοῦσε ὅτι ἡ συναίνεση στό κέντρο ὁδηγεῖ στήν ἄνθηση τῶν κατ’ αὐτήν ἄκρων (Τό βιβλίο της κυκλοφόρησε ἀπό τίς ἐκδόσεις «Πόλις» στήν Ἑλλάδα ἀλλά ἔχει ἐξαντληθεῖ.) Πολλοί ἐπίσης δέν παρατήρησαν ὅτι ἡ «Πλεύση Ἐλευθερίας» πού ἐπικρίνει τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἀπαρνήθηκε τήν ἀριστερή της προέλευση καί πλέον πολιτευόμενη ἀντισυστημικά διεκδικεῖ ψήφους ἀπό ὅλο τό φάσμα μέ τό σύνθημα «οὔτε ἀριστερά, οὔτε δεξιά, μόνο μπροστά». Αὐτό λοιπόν πού ὑποστηρίζει ὁ Πρωθυπουργός, ἐπικαλούμενος τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ξεχνῶντας βεβαίως νά προσθέσει ὅτι ὁ «Ἐθνάρχης», σύμφωνα μέ τήν ἰδεολογική διακήρυξη τῆς ΝΔ τό 1974, θεωροῦσε παραπλανητικές τίς ἐτικέττες ἀριστερά δεξιά «ὅταν πρόκειται νά ἐξυπηρετηθοῦν τά ἀληθινά συμφέροντα τοῦ ΕΘΝΟΥΣ» (πότε τήν χρησιμοποίησε τελευταία φορά αὐτήν τήν λέξη ὁ Πρωθυπουργός; Πότε διασυνδέθηκε μία ἰδεολογική ἐπιλογή μέ τό ΕΘΝΟΣ;) εἶναι ὅτι τό θεώρημά του ἰσχύει ἀντεστραμμένο στόν ἀντισυστημικό πόλο. Ἐνῷ στό συστημικό δέν ἔχει καμμία σημασία ἄν εἶσαι δεξιός, ἀριστερός ἤ κεντρῶος, ἀλλά παίζουν ρόλο μόνο τά πρακτικά ἀποτελέσματα ἐπί τῶν πολιτικῶν (κυρίως οἱ ὑλικές ἀξίες) στόν ἀντισυστημικό πόλο, ἄυλα θέματα, ὅπως ἡ ἱστορία, οἱ οἰκογενειακές ἀξίες, ἡ σημαία, ἡ πατρίδα, ὁ χειρισμός θεμάτων ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἑνώνουν πολῖτες ἀπό διαφορετικές ἰδεολογικές ἀφετηρίες στόν πατριωτικό ἀντισυστημικό χῶρο.
Ὁ ὁποῖος δέν ἔχει καμμία διάθεση νά δώσει συναίνεση σέ πολιτικές πρακτικές σάν κι αὐτές πού ζήσαμε τό τελευταῖο διάστημα. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, σύμφωνα μέ τά ἀποτελέσματα exit poll, τό 32% τῶν πολιτῶν ἀπεφάσισε τί θά ψηφίσει μέ κριτήριο καί τό κράτος δικαίου τό ὁποῖο ἦταν τό τρίτο κατά σειρά κριτήριο ἐπιλογῆς μετά τήν ἀκρίβεια καί τήν ὑγεία. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, σύμφωνα μέ ἔρευνα τῆς Opinion Poll, ὁ γάμος ἐπηρέασε τήν ψῆφο τῶν πολιτῶν σέ ποσοστό 16%. Κάτι πού ἐπίσης δέν γίνεται κατανοητό στό Μέγαρο Μαξίμου εἶναι ἡ εὐθεῖα διασύνδεση τῶν κριτηρίων ψήφου, ἀκρίβεια – ὑγεία – κράτος δικαίου – διαπλοκή. Ἡ ὀδυνηρά διαπίστωση (ἀπό τόν ἄθλιο χειρισμό τῶν ζητημάτων τῶν Τεμπῶν καί τῶν ὑποκλοπῶν), ὅτι πάντοτε κερδίζει ὁ δυνατός καί ὑποτιμᾶται ὁ ἀδύναμος, ἐμπεδώνεται μέσα στά σοῦπερ μάρκετ καί τά νοσοκομεῖα. Ὅταν ὁ πολίτης βρίσκεται μπροστά σέ ἕνα ἀκριβό προϊόν σχηματίζει τήν ἐντύπωση ὅτι, ὅπως τά Τέμπη καί στίς ὑποκλοπές, ἔτσι καί ἐδῶ, ἡ Κυβέρνηση δέν προστατεύει τό εἰσόδημά του ἀλλά τίς πολυεθνικές. Ὅταν ὁ πολίτης -ὅ μή γένοιτο- ἀρρωστήσει καί χρειάζεται δωρεάν ὑγεία, ἀλλά πληρώνει 5.000 εὐρώ στά ἀπογευματινά χειρουργεῖα, καί πάλι συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ Κυβέρνηση μεταξύ τοῦ ἰδίου καί τῆς ἀνάγκης νά χρηματοδοτηθοῦν τά πλεονάσματα τοῦ προϋπολογισμοῦ ἀδιαφορεῖ γιά τόν ἴδιο καί πριμοδοτεῖ τά πλεονάσματα.
Ἡ σύγκρουση λοιπόν καί ἡ ἔλλειψη διάθεσης συναίνεσης πού διακρίνει ὁ κύριος Βενιζέλος μέσα στό 40% τοῦ ἀντισυστημικοῦ πόλου ἔχουν τήν ρίζα τους στήν ἀπό πολλοῦ καιροῦ παγιωμένη αἴσθηση ἀδίκου. Ὅτι στό σχῆμα δίκαιο – ἄδικο ἡ Πολιτεία ἐπιλέγει γιά ἐκεῖνον πάντοτε τό ἄδικο. Στό σχῆμα δυνατός – ἀδύνατος ἡ Κυβέρνηση προστατεύει πάντοτε τόν δυνατό καί ἐκεῖνον τόν ἔχει δεδομένο μέ τό ξεροκόμματο ἑνός pass. Ἡ ἰδεολογική ἀνάλυση λοιπόν πού κάνουν οἱ φωστῆρες τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ μέσα στό Μέγαρο Μαξίμου εἶναι ἐντελῶς ἄτοπη, καί ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι ἡ μεγάλη αὔξηση τῶν δυνάμεων τοῦ ἀντισυστημικοῦ μπλόκ μέσα στόν χρόνο, πολύ δέ περισσότερο ἡ ραγδαία αὔξηση τῶν δεξιῶν δυνάμεων μέσα στό ἀντισυστημικό μπλόκ. Μιά ματιά στά ἀποτελέσματα τῶν ἐθνικῶν ἐκλογῶν τοῦ 2023, τῶν περιφερειακῶν ἐκλογῶν τοῦ 2023 καί τῶν εὐρωεκλογῶν 2024, δείχνει τήν γεωμετρική αὔξηση τῶν δυνάμεων τοῦ δεξιοῦ πυλῶνα τῶν ἀντισυστημικῶν δυνάμεων. Στίς ἐθνικές ἐκλογές τοῦ 2023 τό ποσοστό ἔφτασε κοντά στό 13%. Στίς περιφερειακές ἐκλογές ἐκφράστηκε μέ τήν νίκη ἀνεξάρτητων ὑποψηφίων περιφερειαρχῶν προερχόμενων ἀπό τόν χῶρο τῆς δεξιᾶς παράταξης στήν Λέσβο, στήν Κοζάνη, στήν Κέρκυρα, τήν Θράκη κι ἀλλοῦ. Στίς εὐρωεκλογές τό ποσοστό τῶν δεξιῶν ἀντισυστημικῶν δυνάμεων ἔφτασε τό 20%. Ἀλλά ὁ ἀρνητής τοῦ ἀποτελέσματος Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεῖ τυχόν δεξιά στροφή ὡς …ὑποκρισία. Στήν πραγματικότητα δέν ἀντέχει τήν δεξιά στροφή γιατί δέν εἶναι ὁ ἴδιος δεξιός.
Κάπως ἔτσι βλέπουμε νά δικαιώνεται μέσα στόν χρόνο μέ νέα αὔξηση τῶν δεξιῶν ταυτοτικῶν δυνάμεων ὁ Ρόμπερτ Κάπλαν, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι «οἱ μεγάλες ἀλλαγές κυοφοροῦνται πάντα μέσα στίς σιωπές.» Ἀλίμονο σέ αὐτούς πού θεωροῦν τίς σιωπές συναινέσεις! Ἔρχεται μιά μέρα πού ἀκοῦνε τήν βοή τῆς σιωπῆς μέσα ἀπό τίς κάλπες.
Ὑστερόγραφο: Ὁ πρωταθλητής μας στό ἐπί κοντῷ Ἐμμανουήλ Καραλῆς, ὁ ὁποῖος κέρδισε ἀργυρό μετάλλιο στούς πανευρωπαϊκούς ἀγῶνες στίβου μέ νέο ἀτομικό ρεκόρ, δήλωσε στήν ΕΡΤ πώς «ὅταν φοράω τό ἐθνόσημο, τό σῶμα μου πάει μόνο του!» Ἀλλά ὁ Πρωθυπουργός πού κάτι τέτοια τά θεωρεῖ «ἀκροδεξιά», τοῦ ἔστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Κεντρώα ὑποκρισία.
ΠΗΓΗ ΕΣΤΙΑ
