Κάστρο Μούρτζινου – Τρουπάκη στη παλιά Καρδαμύλη

 Η ιστορία του γένους των Τρουπάκηδων – Μούρτζινων χάνεται στο θρύλο. Ο γενάρχης τους Μιχαήλ Παλαιολόγος, πρόσωπο ημιμυθικό, εμφανίζεται στην περιοχή στα τέλη του 17ου αιώνα. Η προφορική παράδοση υποστηρίζει ότι ο Μιχαήλ καταγόταν από την ομώνυμη αυτοκρατορική οικογένεια του Βυζαντίου.
Η μόνη γραπτή μνεία του ονόματος του Μιχαήλ Παλαιολόγου γίνεται σε επιγραφή κρήνης στην Πάνω Καρδαμύλη, την οποία έκτισε ο γιος του Παναγιώτης το 1734.

Το συγκρότημα των Μούρτζινων – Τρουπάκηδων είναι μια τυπική οχυρωμένη κατοικία καπετάνιου της Έξω Μάνης. Σύμφωνα με το ιδιότυπο διοικητικό σύστημα της βορειοδυτικής (Έξω) Μάνης μέχρι και την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, ο «καπετάνιος» ήταν ο τοπικός άρχοντας μιας ορισμένης περιοχής, την οποία ήλεγχε από το «φρούριό» του. Κάθε «φρούριο» περιλάμβανε οχυρωματικό περίβολο, πολεμικό πύργο, πυργόσπιτο και άλλα βοηθητικά κτήρια.

Στις 6 Ιανουαρίου 1821 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταφθάνει από την Ζάκυνθο και φιλοξενείται στον πύργο του Παναγιώτη Τρουπάκη (Μούρτζινου) για τους επόμενους μήνες, με σκοπό την οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα. Ο Παναγιώτης Μούρτζινος με τους άνδρες του συμμετείχε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου του 1821, καθώς και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς.

Ό ναός του Αγίου Σπυρίδωνα (1685-1715)

Οικογενειακή εκκλησία των Τρουπάκηδων – Μούρτζινων, έργο που επιδεικνύει την ισχύ και την οικονομική ευρωστία της οικογένειας. Ανήκει στον διαδεδομένο για την περιοχή και την εποχή τύπο της μονόκλιτης βασιλικής με τρούλο, με επιδράσεις στην αρχιτεκτονική του, τόσο από τη δύση (οξυκόρυφα τόξα, στρογγυλοί φεγγίτες, πυργοειδές καμπαναριό) όσο και από το βυζαντινό παρελθόν (οκταγωνικός τρούλος, ανάγλυφοι δικέφαλοι αετοί).