Απολύτως θλιβερή η εικόνα της κυβέρνησης χθες στη Βουλή. Δεν αξίζει στη χώρα και στις ανάγκες της, στις ανάγκες του λαού και στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών μια τέτοια κυβέρνηση. Ταυτοχρόνως ήταν αδύνατο να μην εξοργιστεί κανείς βλέποντας και ακούγοντας κυβερνητικούς υπουργούς και βουλευτές στην προσπάθειά τους να κάνουν το άσπρο μαύρο ή να προσποιούνται πως δεν αντιλαμβάνονται ποια είναι η κριτική που τους κάνουν και ποιο είναι το πρόβλημα.
Οι βουλευτές που πήραν τον λόγο, ο ένας μετά τον άλλο, διάβαζαν το ίδιο ποίημα. Αυτό που τους είχε σερβίρει το Μαξίμου για να μην ξεφύγουν από τη γραμμή. Θλιβερό να μην μπορούν να τα πουν με δικά τους λόγια. Κι ακόμα πιο θλιβερό ότι είναι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού. Οι υπουργοί μίλησαν σε ένα άλλο επίπεδο. Αυτοί ως καλύτεροι δικολάβοι διαγωνίστηκαν και διαγκωνίστηκαν για να αποδείξουν στον πρωθυπουργό ποιος τον υπηρετεί καλύτερα στη διαστρέβλωση της αλήθειας.
Ολα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν κανονικότητα για μια κυβέρνηση και μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που κουκούλωσε τόσα σκάνδαλα στο παρελθόν και που κατάπιε αμάσητη τη συγκάλυψη των υποκλοπών, παρ' όλο που όλοι ήταν υπό παρακολούθηση ή υποψήφια θύματα αυτής της πρακτικής. Ολα αυτά θα μπορούσαν να είναι κανονικότητα για έναν πολιτικό χώρο στον οποίο ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Είναι κανονικότητα, καθώς όλους και όλα τα επισκίασε με τον πιο πεζό και τον πιο κυνικό λόγο ο Κ. Καραμανλής του Αχιλλέως. Ο μοιραίος υπουργός των 57 νεκρών. Ο τόσο μικρός άνθρωπος, με το τόσο μεγάλο όνομα. Η ομιλία του επισκίασε τα πάντα. Ο,τι ακούστηκε πριν και ό,τι θα ακουστεί ύστερα από αυτόν είναι σαν να μην υπήρξε και σαν να μην υπάρχει.
Ο κύριος αυτός δεν αναγνωρίζει και δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για το έγκλημα. Δεν κρύβεται, λέει, πίσω από καμία ασυλία και ζήτησε, εκ του ασφαλούς με δεδομένο τον συσχετισμό στην παρούσα Βουλή, να συγκροτηθεί προανακριτική επιτροπή για να διερευνηθούν οι ευθύνες του. Αλλά όταν τον περασμένο Οκτώβριο ζητήθηκε η σύσταση αυτής της επιτροπής ο ίδιος και το κόμμα του την καταψήφισαν.
Ποιος αλήθεια δεν κρύβεται; Ο κρυμμένος. Ποιος προκαλεί εκ του ασφαλούς; Ο καθ' ύλην υπεύθυνος του εγκλήματος. Ποιος τον προστατεύει και τον καθοδηγεί σ' αυτή τη συμπεριφορά του; Ο πρωθυπουργός της χώρας. Αυτό λέγεται εθνική ντροπή και αίσχος.
ΠΗΓΗ https://www.efsyn.gr/
