Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal
Η επιεικώς ατυχέστατη φράση του υπουργού Ναυτιλίας της Ελλάδας για τη μισή Κύπρο που είναι τουρκική(!), όπως ισχυρίστηκε, φέρνει στην επιφάνεια ένα σοβαρό ζήτημα, που αφορά το τι θέλουμε για τον τόπο μας, την Κύπρο, και ποιές είναι οι λεγόμενες πραγματικότητες.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι η κατοχή δεν είναι μία πραγματικότητα, η κατοχή είναι ότι σημαίνει η λέξη και τίποτα άλλο. Άρα διαφωνώ με την κουβεντα που πέταξε από το βήμα της Ελληνικής Βουλής ο κ. Χρήστος Στυλιανίδης, διότι πάνω απ’ όλα είναι μία ηττοπαθής αναφορά, την οποία εύχομαι να μην λέει και στις συζητήσεις που έχει με ξένους αξιωματούχους. Αν και έχω ακούσει πολλά και διάφορα που αδυνατώ να πιστέψω…
Βεβαίως, πρόκειται για μία θέση, που φοβάμαι ότι πιστεύει ως μία πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ άσχημο. Διότι απ’ ότι γνωρίζω δεν εκφράζει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, πόσο μάλλον τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Ουδείς στα κέντρα αποφάσεων των Αθηνών μοιράζεται αυτό που πιστεύει ο εκ Κύπρου καταγόμενος υπουργός Ναυτιλίας.
Ο ισχυρισμός του κ. Στυλιανίδη, μας αναγκάζει να δούμε ξανά που βρισκόμαστε και που πηγαίνουμε σε ότι αφορά το πρόβλημα της Κύπρου, καθώς τον Ιούλιο κλείνουν 50 χρόνια από την άνανδρη τουρκική εισβολή και την κατοχή του 40% του εδάφους της μικρής μας Πατρίδας από τους Αττίλες.
Σίγουρα την ευθύνη για την τραγωδία έχει η χούντα των Αθηνών. Οι χουντικοί πρόδωσαν το νησί. Απ’ εκεί και πέρα, για να φτάσουμε στο σημείο ένας υπουργός να παραδέχεται ότι η μισή είναι τουρκική, φταίνε άλλοι. Ευθύνονται οι πολιτικοί που κυβέρνησαν τα προηγούμενα πενήντα χρόνια.
Η κατοχή δεν πρόκειται να τερματιστεί από μόνη της και σίγουρα δεν έχουμε τις στρατιωτικές δυνάμεις εκείνες που θα μπορούσαν να διώξουν τον Αττίλα από το νησί μας. Αυτή ναι, είναι μία πραγματικότητα. Η Εθνική Φρουρά σχεδιάζει όλα αυτά τα χρόνια την άμυνα, όχι την επίθεση.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επένδυσε στην άμυνα της, κυρίως στην αεροπορία και από το 1974 δισεκατομμύρια λίρες και ευρώ, που πρόσφερε ο κυπριακός λαός, δεν χρησιμοποιήθηκαν σωστά. Πέραν της τολμηρής απόφασης του Γλαύκου Κληρίδη να αγοράσει τους S-300, δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό στον τομέα της άμυνας.
Έχει μεγάλη σημασία ότι ένας φιλοαμερικανός ηγέτης, όπως ο μακαρίτης ο Κληρίδης, επέλεξε τη ρωσική πολεμική βιομηχανία. Αυτό συνέβη επειδή η Δύση, μέχρι και πρόσφατα, αρνείτο να πουλήσει οτιδήποτε στην Κύπρο. Δηλαδή, αντί να τεθεί εμπάργκο στη δύναμη κατοχής, ετέθη για το θύμα, την Κυπριακή Δημοκρατία.
Οι S-300 δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο διότι ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης “πρόδωσε” τον Κληρίδη, όπως ο ίδιος δήλωσε στη περίφημη εκείνη σύσκεψη των Αθηνών. Το ρωσικό σύστημα κατέληξε στην Κρήτη, όχι στο νησί. Τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Κύπρος έμεινε εκτεθειμένη στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία με αποτέλεσμα όταν διαπραγματεύεται να το κάνει από τη θέση του ανίσχυρου. Η φιλοσοφία του Κληρίδη ήταν ότι οι S-300 θα ήταν “όπλο” στη διαπραγματευτική του φαρέτρα. Όλα αυτά, οι οπαδοί του, ανάμεσα τους και ο κ. Στυλιανίδης, τα κρύβουν. Διότι δεν συμφέρει το αφήγημα τους, να διευθετηθεί το Κυπριακό με λύση-διάλυση όπως το σχέδιο Ανάν.
Ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί εκείνου του φιλοτουρκικού κειμένου συμφωνούν …ιδιαιτέρως ότι σήμερα όλη η Κύπρος θα ηταν τουρκικό προτεκτοράτο.
Έχουμε ως δεδομένο ότι η Τουρκία έχει κολλήσει πεισματικά στην απαράδεκτη λύση των “δύο κρατών”. Κάτι που σημαίνει ότι η προσπάθεια του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Αν δεν αλλάξει η τουρκική θέση και αν δεν ξεκινήσει ο διάλογος σε άλλη βάση, θα παραμείνουμε στο ίδιο έργο θεατές.
Βεβαίως, οι οπαδοί του σχεδίου Ανάν συνεχίζουν να κατηγορούν την ελληνική πλευρά για όλες τις αποτυχημένες προσπάθειες κρύβοντας ότι η Τουρκία είναι αυτή που τορπιλίζει κάθε φορά τις διαπραγματεύσεις.
Έφτασαν στο σημείο να εξυπηρετήσουν και να υπηρετήσουν την τουρκική προπαγάνδα για το Κραν Μοντανά. Ισχυρίστηκαν ψευδέστατα ότι παραποιήσαμε τα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών που αποκάλυψε ο Φιλελεύθερος και η Hellas Journal, όταν δεν τόλμησαν οι ίδιοι οι συγγραφείς τους να τα διαψεύσουν.
Η αλήθεια μέσα από τα έγγραφα ήταν και παραμένει ότι στο Κραν Μοντανά η Τουρκία επέμενε στην παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων και στο “δικαίωμα” της κατοχικής δύναμης να επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου. Ας όψονται οι χουντικοί που εκτέλεσαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και οι Αμερικανοί που έλεγχαν απόλυτα το δικτατορικό καθεστώς.
Nexi: Προϊόντα και υπηρεσίες ψηφιακών πληρωμών
Nexi
Μειώστε τους πόνους στην πλάτη με τον BSP Corrector
BSP Corrector
Έχοντας ως δεδομένο ότι η Τουρκία παραμένει στην αήθη θέση των “δύο κρατών”, λογικό είναι να ααναρωτηθεί κανείς ποιο είναι το επόμενο βήμα. Τι μπορεί να κάνει ο σημερινός Πρόεδρος, όταν οι προηγούμενοι και ιδιαίτερα οι λέγομενοι “Πρόεδροι της λύσης”, δεν κατάφεραν τίποτα απολύτως. Και αναφέρομαι στον Γιώργο Βασιλείου, στον Γλαύκο Κληρίδη, στον Δημήτρη Χριστόφια και στον Νίκο Αναστασιάδη.
Παράγοντες, όπως ο Χρήστος Στυλιανίδης, γιατί κρύβουν αυτή τη μεγάλη αλήθεια; Γιατί δεν λένε ανδρίκεια στον κυπριακό λαό, τι απάντησαν οι παραπάνω Πρόεδροι στις απαράδεκτες λύσεις που τους πρότειναν μέσω των Ηνωμένων Εθνών οι Βρετανοί;
Διότι καταστρέφεται το γνωστό αφήγημα των ξένων ότι ευθύνεται για τη μή λύση του Κυπριακού η ελληνική πλευρά, όχι η κατοχική δύναμη.
Μπορεί ο Γλαύκος Κληρίδης να εξαναγκάστηκε για άλλους λόγους -που δεν είναι της στιγμής- να πει “ναι” στο σχέδιο Ανάν, αλλά αν ήταν πρόεδρος της Κύπρου, θα το απέρριπτε. Τελεία και παύλα και τέρμα τα παραμύθια.
Αυτοί που υπηρετούν το παραπάνω αφήγημα έχουν αποτύχει να πείσουν το λαό, αλλά συνεχίζουν να εξυπηρετούν τους ξένους, που ισχυρίζονται ότι η Λευκωσία μαζί με την Αθήνα δεν επιθυμούν δήθεν τη λύση του Κυπριακού. Αυτό είναι ψέμα. Απλά η Ελλάδα και η Κύπρος, δεν έχουν την παραμικρή διάθεση -και πρόκειται για σίγουρη αναφορά- να παραδώσουν όλο το νησί στην Τουρκία. Και για σήμερα μένω εδώ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αυτή η επιτροπή για τη διαφάνεια, που υποτίθεται θα πολεμήσει τη διαφθορά, αποτελείται από φοβισμένους ανθρώπους. Και ο κάθε πολίτης αναρωτιέται γιατί δέχθηκαν να αναλάβουν ένα φορτίο που δεν μπορούν να σηκώσουν. Μετέφεραν, λοιπόν, το βάρος σε μία ξένη νομικό και μερικούς ντόπιους δικηγόρους για να αποφασίσουν τι; Παρακαλώ κάποιος να μας ενημερώσει.
Ας πάμε σε μία άλλη σοβαρή χώρα, όχι στην Κύπρο: Ένας χρυσοπληρωμένος πρώην προσωπικός υπάλληλος ενός πολιτικού, χάνει το συμβόλαιο, επειδή ο “μάστρος” του δεν είναι ευχαριστημένος με τις υπηρεσίες που προσφέρει ή επειδή έχει μάθει πολλά και διάφορα για τα οικονομικά του. Ο υπάλληλος στρέφεται εναντίον του για να τον εκδικηθεί. Και λέει διάφορα ψέματα, αναλήθειες και μερικές αλήθειες. Το σοβαρό κράτος θα θεωρήσει προφανώς ότι τα κάνει όλα επειδή απολύθηκε και δεν θα ερευνήσει τίποτα.
Όπως έγραψα και την περασμένη Κυριακή δεν επιθυμώ να σχολιάσω αυτή καθ’ αυτή τη διαμάχη του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του πρώην υπαλλήλου του. Λυπάμαι μόνο τα εκατομμύρια που θα χάσει η Κυπριακή Δημοκρατία…
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
ΠΗΓΗ https://hellasjournal.com/
