Η κυβέρνηση βούλιαξε (μαζί με τη χώρα) μία φορά στις πλημμύρες, όταν και αποδείχτηκε πως σπατάλησαν οι εκλεκτοί της (και η ίδια) εκατοντάδες εκατομμύρια. Βουλιάζει όμως και μια δεύτερη φορά, αμέσως μετά, με διάρκεια και χωρίς τέλος. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την καταστροφή στη Θεσσαλία περίπου σαν έναν τοπικό σεισμό με κάποια γκρεμισμένα σπίτια και όχι ως εθνική κρίση, όπως πραγματικά είναι.
Πέρα από τους νεκρούς, η χώρα αντιμετωπίζει στρατηγική καταστροφή αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ βρίσκεται και σε εθνικό κίνδυνο λόγω των γεγονότων. Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός κάνει σόου και οι υπουργοί κρύβονται. Μια από τους σημαντικότερες περιφέρειες σε επίπεδο ΑΕΠ, αγροτοδιατροφικής και βιομηχανικής παραγωγής, έχει εξαφανιστεί μέχρι νεοτέρας από την εθνική οικονομία.
Οι απώλειες στο ΑΕΠ είναι ακόμα ανυπολόγιστες. Η καταστροφή ζωικού κεφαλαίου όπως και της αγροτικής παραγωγής θα φουντώσει τον πληθωρισμό και διακυβεύει τη διατροφική ασφάλεια της πατρίδας μας για άγνωστο ακόμα χρόνο. Η καταστροφή όχι μόνο της παραγωγής, αλλά και των μέσων παραγωγής (μονάδων παραγωγής, μηχανημάτων κλπ.) είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποτιμηθεί και κυρίως να αποκατασταθεί διότι δεν υπάρχουν πρώτα απ’ όλα τα αναγκαία διοικητικά και χρηματοδοτικά εργαλεία.
Λείπει το ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε να δουλέψει στην ανοικοδόμηση, επομένως θα πρέπει να “εισαχθεί” και άρα θα έχει αυξημένο κόστος. Λείπουν τα αναγκαία μηχανήματα για την αποκατάσταση. Ίσως ακόμα χειρότερη είναι η πιθανότητα να αναγκαστούν παραγωγοί να εγκαταλείψουν την παραγωγική δραστηριότητα για άλλες δραστηριότητες (φωτοβολταϊκά κλπ), ή και να φύγουν εν γένει από τη γη τους. Αυτά θα προκαλέσουν μόνιμη οικονομική αιμορραγία και περαιτέρω παραγωγική απίσχναση.
Οι πλημμύρες έκοψαν τη χώρα στα δύο
Οι πλημμύρες έκοψαν τη χώρα στα δύο, γεγονός το οποίο είναι πάντοτε καταστροφικό και εν δυνάμει επικίνδυνο, αν μη τι άλλο διότι δείχνει ευάλωτες υποδομές σε στιγμές τυχόν πολεμικών κρίσεων. Μια μεγάλη υγειονομική κρίση βρίσκεται στα σκαριά, η οποία θέτει σε κίνδυνο την υγεία χιλιάδων συμπολιτών μας και επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την οικονομική κατάσταση. Καταναλωτές, παραγωγή, παραγωγοί, δημόσια διοίκηση, αιμορραγούν.
Αποδεικνύεται εν μέσω όλων αυτών ότι η δημόσια διοίκηση και διακυβέρνηση έχουν καταρρεύσει σε πολλαπλά κομβικά σημεία. Απέναντι σε όλα αυτά απαιτείται συγκεντρωτική και άκρως αποτελεσματική δημόσια διοίκηση-διακυβέρνηση. Τουναντίον, η πλήρης αποδιοργάνωση δεν κρύβεται. Ο σύγχρονος κοτζαμπασισμός βουλιάζει και μαζί του βουλιάζει η χώρα.
ΠΗΓΗ https://slpress.gr/
