Με αναρτήσεις, στο twitter, του επικεφαλής της διεύθυνσης «προπαγάνδας» της τουρκικής προεδρίας Φαχρεντίν Αλτούν επιχείρησε να απαντήσει το καθεστώς Ερντογάν στον κόλαφο του Economist.
Το έγκυρο περιοδικό που αφιέρωσε το εξώφυλλό του στον πρόεδρο της Τουρκίας κυκλοφόρησε με τίτλο «Η ελλοχεύουσα τουρκική δικτατορία» και υπότιτλο «ειδικό ρεπορτάζ για την αυτοκρατορία του Ερντογάν»
Ο κ. Αλτούν επιχειρεί να πείσει ότι το περιοδικό γράφει ψέμματα αλλά η απάντηση είναι περί διαγραμμάτων και σαφώς αμήχανη. Δεν μπαίνει σε κανένα σημείο επί της ουσίας των όσων δημοσιεύονται και απλώς καλεί τους αναγνώστες να είναι δύσπιστοι.
«Άντε πάλι. Το “Economist” κυκλοφορεί εκ νέου την απεικόνιση της Τουρκίας με βάση την πνευματικά ράθυμη, βαρετή και εσκεμμένη άγνοια. Με κλισέ λόγια, παραπληροφόρηση και αλαζονική προπαγάνδα κηρύσσουν το τέλος της τουρκικής δημοκρατίας. Οι τεχνικές τους μάρκετινγκ με εξωφρενικούς τίτλους και προκλητικές εικόνες μπορούν να τους βοηθήσουν να πουλήσουν τα λεγόμενα περιοδικά τους. Αλλά πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες ότι πρόκειται για ψεύτικη δημοσιογραφία που βασίζεται σε φτηνή προπαγάνδα και παραπληροφόρηση». «Ποιος θα πρέπει να σας πάρει στα σοβαρά!»
«Ο τουρκικός λαός έχει επανειλημμένα επιδείξει τη δέσμευσή του στη δημοκρατία, την ισότητα και την ελευθερία. Το πολιτικό μας σύστημα έχει επιβιώσει από πολλές καταστροφές, συμπεριλαμβανομένης της προδοτικής απόπειρας πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016, όταν ο λαός μας έχυσε το αίμα του για να προστατεύσει τη δημοκρατία μας.
Όταν ο Πρόεδρος Ερντογάν κάλεσε οι πολίτες μας να αντισταθούν στους πραξικοπηματίες, η απάντηση του έθνους μας σε αυτό το κάλεσμα. Ήταν ένα μάθημα αιώνων. Οι λεγόμενοι δημοσιογράφοι και συντάκτες του Economist προφανώς ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν σωστή δημοσιογραφία για τον αγώνα του λαού μας για τη δημοκρατία μας.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ανεξήγητο και ατελείωτο μίσος τους για τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρό μας, ο οποίος κέρδισε όλες τις εκλογές στις οποίες συμμετείχε. Εάν δεν μπορείτε να κάνετε τον κόπο να ερευνήσετε πώς και γιατί ο τουρκικός λαός εμπιστεύεται τον Ερντογάν, ποιος πρέπει να σας πάρει στα σοβαρά;».
«Έχουμε μια πολύ ζωντανή δημοκρατία και ο λαός μας αγκαλιάζει πολύ έντονα το πολιτικό της σύστημα. Η χώρα μας οδεύει προς μια εκλογική περίοδο όπου διεξάγονται έντονες συζητήσεις. Η χώρα μας έχει μια πραγματικά δημοκρατική πολιτική. Η αντιπολίτευση αγωνίζεται να καθορίσει τη στρατηγική της εδώ και μήνες.
«Είμαι σίγουρος ότι (το Economist) δεν θα μπει ποτέ στον κόπο να αναφέρει τι συμβαίνει. Θέλω απλώς να προειδοποιήσω τους αναγνώστες που δεν είναι δύσπιστοι για τα νέα που διαβάζουν, για τη θλιβερή κατάσταση του περιοδικού».
Το άρθρο του Economist
Μεταξύ άλλων στην ανάλυση του Economist, ανεφέρονται και τα εξής:
«H Tουρκία έχει τις δεύτερες μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε μια ταραγμένη γειτονιά, ειδικά στην διαλυμένη από τον πόλεμο Συρία. Ασκεί αυξανόμενη επιρροή στα δυτικά Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και πιο πρόσφατα στην Αφρική. Πάνω από όλα, είναι σημαντική στη Μαύρη Θάλασσα και στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Πέρυσι βοήθησε στη σύναψη μια συμφωνίας ώστε να επιτραπεί η αποστολή περισσότερων ουκρανικών σιτηρών σε έναν »πεινασμένο» κόσμο.
Επομένως, οι ξένοι θα πρέπει να δώσουν προσοχή στις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, για τις οποίες ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτή την εβδομάδα είπε ότι θα διεξαχθούν στις 14 Μαΐου.
Πολύ περισσότερο που, υπό τον ολοένα και πιο αλλοπρόσαλλο πρόεδρό της, η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής.
Η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν, όσο πλησιάζουν οι εκλογές. θα μπορούσε να μετατρέψει αυτό που σήμερα είναι μια βαθιά ελαττωματική δημοκρατία σε μια πλήρη δικτατορία».
To εξώφυλλο του τρέχοντος τεύχους του Economist
Και προσθέτει:
«Στα πρώτα χρόνια της πολιτικής του πορείας, ο Τούρκος πρόεδρος πραγματοποίησε τις υποσχέσεις που είχε δώσει για μεταρρυθμίσεις σε οικονομικό, αλλά και πολιτικό επίπεδο. «Ωστόσο, όσο περισσότερο ο Ερντογάν είναι στην εξουσία, τόσο πιο αυταρχικός γίνεται».
Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεκινήσει έναν «πόλεμο» εναντίον των δημοκρατικών θεσμών της χώρας του τονίζεται στο Economist, μερικές από τις αυταρχικές πρακτικές του είναι οι φυλακίσεις δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, ο έλεγχος των ΜΜΕ, η εκμετάλλευση του δικαστικού συστήματος και ο περιορισμός του διαδικτύου.
Με τους πολίτες στην Τουρκία να αντιμετωπίζουν συνθήκες φτώχειας και υψηλού πληθωρισμού, ο Ερντογάν φαίνεται να χάνει πολλούς ψηφοφόρους και κινδυνεύει ακόμη και να χάσει τις εκλογές που θα γίνουν σε λίγους μήνες. Φυσικά, υπάρχει μεγάλη ανησυχία ότι οι εκλογές δεν θα είναι εντελώς αξιοκρατικές, και ο Τούρκος πρόεδρος θα προσπαθήσει να επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Στο πλαίσιο αυτό, απευθύνεται έκκληση σε όλους τους δυτικούς ηγέτες, ειδικότερα τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, να αναλάβουν δράση και να μην αφήσουν τον Ερντογάν να μετατρέψει μια χώρα -σημαντικό σύμμαχο του NATO- σε μία απολυταρχία. «Ένας εξοργισμένος, απομονωμένος Τούρκος πρόεδρος θα μπορούσε να προβεί σε πιο σκληρές εδαφικές διαμάχες με την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Συρία. Θα μπορούσε να επιτρέψει στους 5 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες στην Τουρκία να ταξιδέψουν για τη Νότια Ευρώπη. Θα μπορούσε να μπλοκάρει την ένταξη της Σουηδίας και Φινλανδίας στο NATO», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα, διευκρινίζοντας ότι η Δύση δεν πρέπει να «αποξενώσει» την Τουρκία, αλλά να την φέρει «στον ίσιο – δημοκρατικό – δρόμο».
«Ο Ερντογάν είναι ένας νταής που επιβάλει τη σκληρότητά του για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της Τουρκίας».
