"Αν υπάρχει αυτό που λέμε παράδεισος το χωριό μας ο Κιρκιντζές, ήταν ένα δείγμα του. Κοντά στο Θεό ζούσαμε ψηλά ανάμεσα σε κατάφυτα βουνά και ξαγναντεύαμε ολόκληρο τον καρπερό κάμπο της Εφέσσος που ήτανε δικός μας ίσαμε τη θάλασσα". Έτσι περιγράφει τον Κιρκιντζέ στο βιβλίο της “Ματωμένα Χώματα” η Διδώ Σωτηρίου
Αν είσαι Έλληνας και επισκεφτείς αυτή τη γειτονική χώρα, θα διαπιστώσεις ένα πράγμα: Eίναι ίσως ο μοναδικός τόπος πάνω στη γη που θα σου βγάλει μέσα από την ψυχή και την καρδιά, όλα μα όλα τα συναισθήματα. Χαρά, λύπη, νοσταλγία, θυμό, ενθουσιασμό, ευτυχία, θλίψη, συγκίνηση κτλ. Αν και εκεί δεν ταραχτείς ψυχολογικά, τότε κάτι σου συμβαίνει ή μάλλον δεν είσαι Έλληνας…
Ένας τέτοιος τόπος που μυρίζει Ελλάδα είναι και το μικρό χωριό Κιρκιντζές ή Κιρκιντζέ ή Σιριντζέ,( Sirince). Πείτε το όπως θέλετε. Δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει, ότι αυτό το μικρό χωριό των 600 κατοίκων το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 60 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Σμύρνης στη Μικρά Ασία, είναι η απόλυτη εικόνα του χαμένου Ελληνισμού.
