Το μεταναστευτικό θα οδηγήσει στη διάλυση της Ελλάδας
Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.
Πριν από μερικούς μήνες, ανώνυμο δημοσίευμα στον Γερμανικό τύπο «προφήτευε» την, οριστική αυτήν τη φορά, επερχόμενη «διάλυση» της Ελλάδος, χωρίς ελπίδα αναγεννήσεως, όπως έγινε με την παλιγγενεσία του 1821.
Έβλεπε ως όχημα της εξελίξεως αυτήν τη συντελούμενη σταδιακή αλλαγή πληθυσμού με την παράνομη μετανάστευση και με την παράλληλη αλλοτρίωση του γηγενούς πληθυσμού ως αποτέλεσμα παγκοσμιοποιητικών «πολυπολιτισμικών» πολιτικών.
Ένας από τους φλύαρους Τούρκους ναυάρχους τύπου Γιαϊτζί, που πρωτοστάτησε στην προβολή της πολιτικής της «Γαλάζιας Πατρίδας», αναφερόμενος στους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, σχολίασε ότι ο σημερινός συσχετισμός δεν παρέχει σαφές και ασφαλές πλεονέκτημα στην Άγκυρα. Η κατάσταση όμως, είπε, θα είναι διαφορετική σε δέκα χρόνια. Στο διάστημα αυτό, επεσήμανε, θα έχουν αλλάξει πολύ τα δημογραφικά δεδομένα στην Ελλάδα. Θα νικήσουμε τότε την Ελλάδα με τη δημογραφία!
Ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στα αίτια που προκαλούν στάση σε μια πόλη και επισύρει την προσοχή στην αποδοχή ξένων πληθυσμών, που δεν «συμπνέουν» με τους άλλους πολίτες. Παραθέτει 13 συγκεκριμένα παραδείγματα αποδοχής ξένων εποίκων που έγιναν αιτία στάσεως και, ορισμένες φορές, καταστροφής της πόλεως. Σημειωτέον, ο Αριστοτέλης δεν αναφερόταν σε αλλόφυλους και αλλόθρησκους εποίκους, αλλά σε άλλους Έλληνες, από άλλες πόλεις και περιοχές.
Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί αυτοί, που έπρεπε, λογικά, να καθοδηγούν την πολιτική των Ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων, ιδίως σε ό,τι αφορά την παράνομη μετανάστευση, είναι, δυστυχώς, γι’ αυτούς ψιλά γράμματα. Τελευταίο παράδειγμα το αιφνιδιαστικό ταξίδι στο Πακιστάν του υπουργού Μεταναστεύσεως και Ασύλου Νότη Μηταράκη, την επομένη μάλιστα της «νόμιμης» τη φορά αυτή διαδηλώσεως των Πακιστανών στο Σύνταγμα κατά της Ινδίας, για το θέμα του Κασμίρ.
Στη νέα αυτή προκλητική διαδήλωση, οι Πακιστανοί, δασκαλεμένοι προφανώς από την πρεσβεία τους, εμφανίσθηκαν ως «Ελληνο-Πακιστανοί», με σημαίες που έφεραν κατά το ήμισυ τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας και κατά το ήμισυ της Πακιστανικής. Τι πήγε, ακριβώς, να κάνει στο Πακιστάν ο κ. Μηταράκης; Είναι γνωστό ότι το Πακιστάν έχει ως κρατική πολιτική την εξαγωγή Πακιστανών και την εγκατάστασή τους σε Ευρωπαϊκές χώρες. Κατ’ αρχάς, στην πρώην αποικιακή Μητρόπολη, τη Μ. Βρετανία, όπου κατόρθωσαν να βγάλουν στο Λονδίνο Πακιστανό δήμαρχο, αλλά και σ’ άλλες, κατά δεύτερο λόγο, Ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα έγινε γι’ αυτούς προνομιακός στόχος, με τις πρεσβείες, προφανώς, της Άγκυρας, που διαμεσολαβεί, αλλά και λόγω της ανέλπιστης πολιτικής των ανοικτών συνόρων, που παραδόξως και παραλόγως ακολουθεί η Αθήνα κατά τα τελευταία κυρίως 15 χρόνια, ναρκισσευόμενη μάλιστα ότι είναι «πρωτοπόρος» στα θέματα των προσφύγων και του ασύλου.
Η ιδεοληψία αυτή περί «κατατρεγμένων» και προσφύγων των Ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων δεν απολείπει, ούτε μειώνεται, ακόμη και όταν ο σημερινός πρωθυπουργός αναγκάσθηκε να παραδεχθεί ότι το 95% περίπου των προσερχομένων δεν είναι πρόσφυγες, με βάση τον ορισμό του διεθνούς δικαίου περί προσφύγων.
Το σημερινό κυβερνών κόμμα της ΝΔ είχε ασκήσει αυστηρή κριτική στην πολιτική Μεταναστεύσεως της προηγούμενης κυβερνήσεως, η οποία, είτε με την Τασία Χριστοδουλοπούλου είτε με τον εφάμιλλό της υφυπουργό Μουζάλα, είχε κυριολεκτικά οργιάσει. Θα ανέμενε, επομένως, κανείς μια ουσιαστικά διαφορετική πολιτική και ανακοπή του εποικισμού της χώρας από την επόμενη κυβέρνηση.
Οι προσδοκίες όμως αυτές διαψεύσθηκαν γρήγορα. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της θητείας του, ο νέος πρωθυπουργός έσπευσε να δώσει διαβεβαιώσεις ότι δεν είχε πρόθεση να αλλάξει ουσιαστικά μια πολιτική που εκπορεύεται από την παγκοσμιοποίηση και τα ιδεολογήματα της περί παγκόσμιας, ενιαίας αγοράς και περί «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας. Με την πρώτη ευκαιρία δήλωσε ότι «αισθάνεται υπερήφανος που βλέπει την Ελληνική κοινωνία να μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική». Γιατί αισθάνεται υπερήφανος; Επειδή βλέπει να κατακτάται ένας προσδιορισμένος στόχος; Δεν του αρκεί η Ελληνική υπερηφάνεια; Γιατί, σώνει και καλά, πρέπει η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική»; Δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό σημαίνει εθνική αποδόμηση της Ελλάδος;
Μεσολάβησαν κάποιες πολιτικές που έριξαν στάχτη στα μάτια και έδωσαν την εντύπωση μιας καλύτερης και αποτελεσματικότερης, τουλάχιστον, διαχειρίσεως του προβλήματος. Ανακάλυψαν, επιτέλους, αυτό που έπρεπε από την αρχή να επισημανθεί και να ληφθεί υπ’ όψιν, εάν υπήρχε πραγματική θέληση για τον έλεγχο της παράνομης μεταναστεύσεως, ότι δεν είναι και δεν μπορούν να θεωρούνται πρόσφυγες όσοι προέρχονται από ασφαλείς χώρες. Καταρτίσθηκε μάλιστα ένας μικρός κατάλογος χωρών, όπως το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές (πρώην Ανατολικό Πακιστάν) και άλλες χώρες. Θα μπορούσαν να προστεθούν στον κατάλογο και πολλές άλλες. Γιατί είναι «πρόσφυγες» οι προερχόμενοι από την Αλγερία, την Τυνησία, το Μαρόκο και τόσες άλλες χώρες, από τις οποίες έρχονται ως δήθεν πρόσφυγες στην Ελλάδα;
Αυτό περιόρισε σημαντικά τον αριθμό των υποψηφίων προσφύγων, αλλά δεν μείωσε το πρόβλημα των αναγκαίων επαναπροωθήσεων, οι οποίες έμειναν στα χαρτιά. Η αποσυμφόρηση των νησιών, που είναι πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, «λύθηκε» εν μέρει με τη μεταφορά και την εγκατάσταση των παρανόμων μεταναστών στο λεκανοπέδιο της Αττικής και σ’ όλη την Ελλάδα. Το σύστημα αυτό της λειτουργίας των νησιών και, κατά δεύτερο λόγο του Έβρου ως κέντρων υποδοχής και αναδιανομής μετά σ’ όλη τη χώρα δεν οδηγεί σε οποιαδήποτε λύση του προβλήματος.
Αντιθέτως, αναπαράγει και διαιωνίζει το πρόβλημα και εξυπηρετεί τελικά τη στρατηγική της Άγκυρας, που έχει εργαλειοποιήσει την παράνομη μετανάστευση και τη χρησιμοποιεί ως διπλωματικό όπλο, για να αποσπά χρήματα και διπλωματικά ανταλλάγματα από την Ευρώπη, και ως γεωπολιτικό όπλο, για να εγκαταστήσει, πρωτίστως στην Ελλάδα, αλλά και σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, Μουσουλμανικούς πληθυσμούς τους οποίους υπολογίζει ότι μετά θα ποδηγετεί με την Ισλαμιστική της πολιτική.
Η δημιουργία, επομένως, μεγάλων δομών υποδοχής, Ευρωπαϊκών προδιαγραφών, στα νησιά και στον Έβρο σε τι εξυπηρετεί; Υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές θα εξελιχθούν σε Ισλαμουπόλεις, που θα αλλάξουν τον δημογραφικό χαρακτήρα των νησιών και θα απειλήσουν την εθνική ασφάλεια της χώρας; Προβάλλεται, στο σημείο αυτό, η αναγκαιότητα να είναι εναρμονισμένη η πολιτική της χώρας με την Ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Εάν υπήρχε ενιαίο σύστημα υποδοχής και αναδιανομής των υποτιθεμένων προσφύγων σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες θα υπήρχε μια λογική στην αποδοχή από την Αθήνα μιας κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής. Από τη στιγμή όμως που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, η Ελλάδα δεν μπορεί να υπάγει την εθνική της κυριαρχία σε Ευρωπαϊκή διαχείριση για να ασκείται μια Ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αναλώμασί της.
Για κάθε χώρα, η πρώτιστη προτεραιότητα είναι η εθνική της ασφάλεια, η οποία δεν είναι άσχετη με την εθνική της συνοχή και μια αυστηρά ελεγχόμενη μετανάστευση. Η κάθε χώρα έχει ως έσχατο όπλο την αναστολή επ’ αόριστον της εφαρμογής κάθε σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας για υποδοχή παρανόμων μεταναστών, παρουσιαζομένων ως προσφύγων, εάν κρίνει ότι υπάρχει θέμα εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας. Τι γίνεται όμως όταν η ίδια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διακηρύσσουν ότι βλέπουν στους παράνομους μετανάστες και στη νομιμοποίησή τους τη λύση δήθεν του δημογραφικού προβλήματος της χώρας; Όταν μάλιστα η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των παρανόμων μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα είναι Μουσουλμάνοι και προέρχονται κυρίως από χώρες που είναι στρατηγικοί σύμμαχοι της Άγκυρας, όπως το Πακιστάν;
Πώς πρέπει να αισθάνονται οι πολίτες, που βομβαρδίσθηκαν με διαβεβαιώσεις ότι γίνονται δεκτοί στη χώρα μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες και ότι όσοι δεν είναι θα επαναπροωθηθούν στις πατρίδες τους, όταν ακούνε σήμερα τους ηγέτες τους να δηλώνουν ότι όλοι οι παράνομοι μετανάστες θα νομιμοποιηθούν και θα εγκατασταθούν μόνιμα στη χώρα τους για να «λυθεί» δήθεν το δημογραφικό πρόβλημα, με την υποκατάσταση των Ελλήνων με αλλοφύλους και αλλοθρήσκους και με την αλλοτρίωση της πατρίδας τους;
Αυτό πήγε να προωθήσει ο Νότης Μηταράκης στο Πακιστάν; Τη νομιμοποίηση όλων των Πακιστανών παρανόμων μεταναστών και τη νόμιμη είσοδο στη χώρα και πολλών άλλων; Δεν έχουμε ακόμα σαφή εικόνα για το τι συζητήθηκε και τι συμφωνήθηκε. Άλλα ισχυρίζονται οι Πακιστανοί και άλλα η επίσημη Ελληνική πλευρά. Η τελευταία ισχυρίζεται ότι επιδιώκει την υποκατάσταση της παράνομης μεταναστεύσεως από νόμιμη, με πενταετή βίζα, που θα περιλαμβάνει εννεάμηνη απασχόληση στη χώρα κάθε χρόνο, ώστε να μην προάγεται καθεστώς μονίμως διαμένοντος. Αυτό θα ισχύσει και για όσους βρίσκονται σήμερα παρανόμως στη χώρα ή θα ισχύσει μόνο για όσους θελήσουν να έρθουν νομίμως, με βίζα, στο μέλλον;
Είναι γνωστό ότι το Πακιστάν αρνείται συστηματικά να πάρει πίσω τους παράνομους μετανάστες του, γιατί η εξαγωγή τους είναι εθνική στρατηγική. Οι δηλώσεις επίσης του πρωθυπουργού για τη νομιμοποίηση όλων των παρανόμων μεταναστών είναι λόγοι για τους οποίους πρέπει πραγματικά να ανησυχούμε για τα όσα τεκταίνονται με το Πακιστάν, ενάντια σε κάθε λογική και εκτίμηση εθνικής ασφάλειας, εφόσον είναι γνωστό ότι το Πακιστάν είναι ο πιο στενός στρατηγικός σύμμαχος της Άγκυρας.
Η παράνομη μετανάστευση αφέθηκε από ανάξιες και μυωπικές ηγεσίες να εξελιχθεί σε μέγιστο πρόβλημα, που απειλεί το ίδιο το εθνικό μέλλον του Ελληνικού λαού. Δεν υπάρχει σήμερα κανένα περιθώριο για περαιτέρω ανοχή και πειραματισμούς και για «λύση» δήθεν με αυτήν του δημογραφικού προβλήματος. Ο Ελληνικός λαός πρέπει άμεσα να κινητοποιηθεί και να στείλει το μήνυμά του, ότι δεν θα ανεχθεί την αυτοκαταστροφή του, που προωθούν, δυστυχώς, με τόση ανευθυνότητα και επιπολαιότητα, κυβέρνηση και κόμματα.
Πηγή: ΤΟ ΠΑΡΟΝ
