Ένσταση υπέβαλε πρόσφατα ο δικηγορικός σύλλογος Σάμου στον Υπουργό Περιβάλλοντος με αφορμή την ανάρτηση του δασικού χάρτη διαμαρτυρόμενος για τη μεγάλης έκτασης δασική κάλυψη που παρουσιάζει, σε βαθμό, όπως διατείνεται, δέσμευσης ιδιοκτησιών.
Ομολογουμένως ο δασικός Χάρτης εμφανίζει τέτοια λεπτομέρεια που είναι να απορείς εάν ο αγρός ήταν δάσος, ή το δάσος έγινε αγρός.
Ομολογουμένως ο δασικός Χάρτης εμφανίζει τέτοια λεπτομέρεια που είναι να απορείς εάν ο αγρός ήταν δάσος, ή το δάσος έγινε αγρός.
Όμως χωρίς επιτόπιες αυτοψίες που θα αποδείκνυαν ότι ακόμη και στον Καρβούνη υπάρχουν ίχνη από παλιές καλλιέργειες, χωρίς το μωβ περίγραμμα των οικιστικών πυκνώσεων, μάλιστα σε μια περιοχή άκρως ευαίσθητη περιβαλλοντικά όπως των Σεϊτανιών που "καθάρισαν" με μια μονοκοντυλιά από το Δασικό πονοκέφαλο, αφού - ασχέτως εάν όλοι αναρωτιόμαστε τι φύτρωσε πρώτο η ελιά ή το πεύκο; - τα Σειτάνια εξαιρέθηκαν του χάρτη, τελικά όντως η ορθότητα της κατάρτισης του χάρτη, είναι τουλάχιστον αμφίβολη.
Εντούτοις, πρέπει να σημειωθεί ότι η Σάμος ιστορικά είχε μεγάλη δραστηριότητα στην τεχνητή παραγωγή ξυλείας για ναυπηγικους σκοπούς, με φημισμένα το πεύκο και το κυπαρίσσι της.
Παράλληλα, στη δασική νομοθεσία υπάρχει ένα άρθρο, το άρθρο 62 του ν. 998/1979 το οποίο πρόσφατα ερμήνευσε με απόλυτη ακρίβεια το Συμβούλιο της Επικρατείας στην υπ'αρ.805/2016 απόφασή του, δικαιώνοντας τις δασικές ιδιοκτησίες για τις περιοχές όπου δεν ισχύει το τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου, μεταξύ αυτών και της Σάμου.
Δυστυχώς όμως χρόνια τώρα η τοπική Δασική υπηρεσία προσπαθεί να στρεβλώσει το άρθρο αυτό του νόμου, πλέον και την απόφαση του ΣτΕ, επικαλούμενη ότι ο ιδιώτης πρέπει να φέρει πολύ παλιό τίτλο ιδιοκτησίας διαφορετικά, βασιζόμενη σε μια εγκύκλιο που κυκλοφόρησε πριν κάμποσα χρόνια το δάσος, ακόμη και αν η Σάμος εξαιρείται ρητά του τεκμηρίου, κατά την υπηρεσία αυτή ανήκει στο Δημόσιο.
Σε κάθε περίπτωση, η δέσμευση περιουσίας δε μπορεί να υφίσταται για το νησί μας με την κυριολεκτική της έννοια, αλλά με τη μεταφορική αφού ο χαρακτήρας μιας έκτασης δεν επηρεάζεται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Εξαιτίας του χαρακτήρα επηρεάζεται η αξιοποίηση/εκμετάλλευση της ιδιοκτησίας σε τέτοιο βαθμό, που σαφώς καθίσταται βάρος χωρίς ορίζοντα διαφυγής.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ένσταση του Δικηγορικού Συλλόγου παρουσιάζει η επίκληση της ύπαρξης τελεσιδικων δικαστικών αποφάσεων για το χαρακτήρα πολλών εκτάσεων από τα κατά τόπους δικαστήρια. Να πούμε εδώ ότι σύμφωνα με το ΣτΕ τα Πολιτικά δικαστήρια δεν έχουν καμία δικαιοδοσία στην εξέταση άρα και στην κρίση του Δασάρχη για το χαρακτήρα μιας έκτασης. Αντιθέτως, αρμόδια να ακυρώσουν, να εξαφανίσουν από το νομικό κόσμο, τη διοικητική πράξη του Δασάρχη, την πράξη χαρακτηρισμού, την πράξη αναδάσωσης κ.λπ. είναι τα διοικητικά δικαστήρια και το ΣτΕ. Γενικά πρέπει να ξέρουμε ότι μια έκταση δασικής μορφής είναι δύσκολο να αποχαρακτηριστεί, ενώ πολλές φορές η αντιδικία ξεπερνάει τα 10 χρόνια.
Θα περίμενε κανείς όλα τούτα να είναι γνωστά στο δικηγορικό μας Σύλλογο, όπως και το γεγονός ότι η Σάμος παλιά ήταν ένας τεράστιος αγρός που με τα χρόνια, κυρίως λόγω αστικοποίησης διασώθηκε. Αυτή είναι η πραγματικότητα, η οποία δεν μπορεί να αποδίδει στο νησί μας τη μορφή του δάσους.
Αλήθεια το χωροταξικό των βοσκοτόπων στη Σάμο, ιδιωτικά ή δημοτικά, τα οποία μάλιστα δε διέπονται από τη δασική νομοθεσία, είναι το σωστό; Υπάρχει σχέδιο διαχείρισης για τα βοσκοτόπια;
Θα μπορούσε ένας βοσκότοπος να "χαρακτηριστεί" χαρτογραφικά δασική έκταση, από αμέλεια του ιδιοκτήτη να τον χωροθετήσει και να τον δηλώσει στην Περιφέρεια και στο Δήμο;
ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
