17 Σεπτεμβρίου 2020

Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ανοχή στην καταστροφή της Λέσβου

 


Γράφει η ΑΝΤΑ ΖΑΦΕΙΡΕΛΛΗ*

Τις τελευταίες μέρες η Λέσβος βρίσκεται για άλλη μια φορά στο μάτι του κυκλώνα, σε έναν εφιάλτη που φαίνεται να μην έχει τελειωμό για το νησί μας. Οι πρόσφατες φωτιές στον ελαιώνα και το ΚΥΤ της Μόριας, η σταδιακή κατάρρευση του ΚΥΤ και τελικά η επίτευξη της ολικής καταστροφής του, 13.000 μετανάστες στο δρόμο, διασκορπισμένοι είτε γύρω από τη Μυτιλήνη, είτε μέσα στα δάση του νησιού - ανάμεσα τους και διαπιστωμένα κρούσματα- κι ένα νησί ανάστατο για άλλη μια φορά, με τους κατοίκους του, αλλά και τους απανταχού Λέσβιους να αγωνιούν για την επόμενη μέρα - λένε- πως θέτουν το νησί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.


Όμως η Λέσβος βρίσκεται σε έκτακτη ανάγκη τα τελευταία χρόνια, με την κατάσταση συνεχώς να επιδεινώνεται αντί να επιτυγχάνεται η σταδιακή ομαλοποίησή της, αφού οβραχνάς επιβίωσης συνεχώς μεγαλώνει. Από τη μια μεριά είναι οι μετανάστες που ζουν σε άθλιες συνθήκες και εγκλωβισμένοι σε έναν τόπο που δεν επιθυμούν, γεγονός που πυροδοτεί συνεχείς εξεγέρσεις από μέρους τους, με πιο πρόσφατες τις ολέθριες συνέπειες των τελευταίων ημερών. Από την άλλη μεριά, εμείς, οι Λέσβιοι κι ένα ολόκληρο νησί να βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις καινα βρισκόμαστε σε συνεχή εμπόλεμη κατάσταση.Με τον τουρισμό και τον πολιτισμό μας να πλήττονται, όπως συμβαίνει και με τους κατοίκους της Μόριας που βλέπουν το βιός τους να βανδαλίζεται σε καθημερινή βάση.


Ένα ολόκληρο νησί να ζει στην ανασφάλεια, να αγωνιά για την επόμενη μέρα, να μην γνωρίζει από πού και από τί να πρωτοπροφυλαχθεί , να βρίσκεται σε επιφυλακή προκειμένου να υπερασπιστεί τον τόπο του, να είναι αντιμέτωπο με τον ,ορατό πια, φόβο μιας ανεξέλεγκτης διασποράς του κορωνοϊού, μια που η υγειονομική βόμβα της Μόριας για την οποία – πολλάκις- κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου, έχει πια «σκάσει».


Κι αυτό το νησί, αυτοί οι άνθρωποι, που στάθηκαν αρωγοί στους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους τους,να δέχονται και τα επικριτικά σχόλια για τον δήθεν ανύπαρκτο ανθρωπισμό τους και να αφήνονται στο έλεος της σκόπιμης ευρωπαϊκής αδράνειας από το 2013,όταν και ξεκίνησε το μεταναστευτικό πρόβλημα.


Φτάνει πια! Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί.


Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ανοχή στην καταστροφή της Λέσβου. Η Λέσβος, η Ελλάδα, αλλά και καμία χώρα δεν μπορεί να επωμιστεί το βάρος της μεταναστευτικής κρίσης ΜΟΝΗ της.


Η λύση θα έρθει μόνο με τη διεθνοποίηση του ζητήματος και φυσικά αυτό προϋποθέτει την απαίτηση - εκ μέρους της Ελλάδας- της ανάληψης των ευθυνών των Ευρωπαίων εταίρων και την αποδοχή από μέρους τους ,όπως οφείλουν, στο πλαίσιο φυσικά της συνύπαρξης μαςστην Ευρωπαϊκή Ένωση και των αρχών που αυτή πρεσβεύει.


Η σκέψη όλων μας είναι στο νησί μας, στη Λέσβο που δοκιμάζεται για άλλη μία φορά.


*Η Άντα Ζαφειρέλλη είναι πρόεδρος του Παγγεραγωτικού Συλλόγου Αθηνών