Ο Στέλιος Φενέκος είναι υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού ε.α., ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος σήμερα του πολιτικού κόμματος Κοινωνία Αξιών
Αναφορικά με τα όσα ανεπαρκώς τεκμηριωμένα δημοσιεύονται περί ακυρότητας της συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου (όπως αναπαράγονται σε εφημερίδες και ιστοσελίδες), δεν ισχύουν, όπως έχω αναλύσει στο παρελθόν για τις προϋποθέσεις ακύρωσης μίας διεθνούς συνθήκης.
Οι περιπτώσεις ακύρωσης διεθνούς συνθήκης, σύμφωνα κυρίως με την συνθήκη της Βιέννης, είναι συγκεκριμένες και δεν έχουν εφαρμογή στην συμφωνία Ελλάδος Αιγύπτου.
Θα μπορούσαν όμως να έχουν στην περίπτωση του Τουρκολυβικού μνημονίου, εάν όμως κι εμείς είχαμε κάνει τις δέουσες ενέργειες, που εν πολλοίς τις έχω αναφέρει στο https://www.facebook.com/stelios.fenekos/posts/3133614976681942 και δεν τις κάναμε προληπτικά και έγκαιρα.
Και ιδιαίτερα το εξής άρθρο της Συνθήκης της Βιέννης που αναφέρεται στην ακυρότητα μίας διεθνούς συνθήκης:
Άρθρο 53
Συνθήκες σε σύγκρουση με αναγκαστικό κανόνα γενικού διεθνούς δικαίου (jus cogens)
‘Άκυρη είναι κάθε συνθήκη που κατά το χρόνο συνομολογήσεώς της συγκρούεται με αναγκαστικό κανόνα του γενικού διεθνούς δικαίου. Για τους σκοπούς της Συμβάσεως αυτής, αναγκαστικός κανόνας του γενικού διεθνούς δικαίου είναι κανόνας αποδεκτός και αναγνωρισμένος από τη διεθνή κοινότητα των Κρατών, στο σύνολό της, ως κανόνας από τον οποίο δεν επιτρέπεται καμία παρέκκλιση και που δεν μπορεί να τροποποιηθεί, παρά μόνο από νέο κανόνα του γενικού διεθνούς δικαίου, που να έχει τον ίδιο χαρακτήρα.
Και εδώ έχει δίκιο ο κ. Κοτζιάς που λέει ότι εάν έγκαιρα είχαμε κάνει 12 νμλ την χωρική θάλασσα στην Κρήτη, τότε πάραυτα το Τουρκολυβικό μνημόνιο θα ήταν άκυρο γιατί θα παραβίαζε αναγκαστικό κανόνα διεθνούς δικαίου.
