Γράφει η δικηγόρος Ειρήνη Μαρούπα
Εν μέσω θέρους και στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στην Μεσόγειο, εξελίσσονται συζητήσεις μεταξύ του ελληνικού κράτους με την Αίγυπτο και την Λιβύη αλλά αίφνης ΚΑΙ…. ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!
Το αντικείμενο των συζητήσεων είναι ο καθορισμός θαλασσίων ζωνών.
Εν προκειμένω, ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας επισκέφθηκε τον πρόεδρο του λιβυκού κοινοβουλίου. Το λιβυκό κοινοβούλιο συμπράττει με τον ελληνοτραφέντα κι ελληνόψυχο στρατηγό Χαφτάρ, ο οποίος ηγείται του εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου της πατρίδας του εναντίον του τουρκικού ζυγού, που αντιπροσωπεύει η τουρκική κυβέρνηση Σάρατζ.
Παρά την αποκάλυψη της τουρκικής καταγωγής και πίστης του Σάρατζ, την σύναψη του «παράνομου» τουρκολιβυκού μνημονίου που καταπίνει κομμάτι ελληνικής κυριαρχίας και τις τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην όμορη Λιβύη με στόχο την συνολική κατάληψη της, το ελληνικό κράτος δεν ήρε την αναγνώριση του σάρατζ (αρχιτέκτονα της τουρκικής κυριαρχίας).
Αντίθετα στο εθνικό μας συμφέρον, επιβεβαιώνοντας την επίφαση νομιμότητας του «παράνομου» μνημονίου!
Σημειωτέον ότι μόνη η υπογραφή του αρκεί για ένα κανονικό κράτος να αποτελέσει αιτία πολέμου διότι επάγεται εδαφικό ακρωτηριασμό. Στον αντίποδα το ελληνικό κράτος δεν το προσέβαλε εμπροθέσμως στον ΟΗΕ, ούτε το ακύρωσε διά της μονομερούς ανακοίνωσης στον ΟΗΕ των συντεταγμένων των ακραίων ορίων της ελληνικής ΑΟΖ. Ως ώφειλε πριν την δημιουργία de facto κυριαρχίας της Τουρκίας σε ελληνικά εδάφη!
Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους προκαλεί θυμηδία αναφορικά με τον στόχο της εξωτερικής του πολιτικής και την αποφασιστικότητά του να υπερασπιστεί την κυριαρχία του επί των εδαφών του ακόμα και διά της διπλωματικής και νομικής οδού αφενός, αφετέρου διαβεβαιώνει την Λιβύη και την Αίγυπτο ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να προστατεύσει τα εδάφη του στρατιωτικά.
Αυτή η πεποίθηση κατάλυσης του ελληνικού κράτους στην διεθνή σκηνή και άμεσης υπαγωγής του στην σφαίρα κυριαρχίας της Τουρκίας, ενισχύεται από την απροθυμία να επεκτείνει τα θαλάσσια χωρικά μας ύδατα και τον εθνικό εναέριο χώρο μας στα 12 νμ. Ενέργεια στην οποία έχουν προβεί ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ του κόσμου.
Αυτή είναι η καταλληλότερη και ευνοϊκότερη χρονική στιγμή για να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα και να ισχυροποιήσουμε την ένδειξη κρατικής υπόστασής μας, για 3 προφανέστατους λόγους:
Το status quo στο Αιγαίο έχει ανατραπεί από την δραστική επεκτατικότητα της Τουρκίας.
Οι υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά κατοικημένα νησιά, οι «παρενοχλήσεις» ελληνικών αξιωματούχων στο Αιγαίο, ο εποικισμός των νησιών με μουσουλμανικούς ετοιμοπόλεμους πληθυσμούς, η προσάρτηση θαλασσίων ζωνών ιδιοκτησίας μας στην τουρκική επικράτεια (τουρκολιβυκό μνημόνιο), οι γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και οι ξέγνοιαστες διερευνητικές βόλτες στο Καστελόριζο δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης.
Ο εδαφικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας είναι θέμα ολίγιστου χρόνου, είτε με κατάπτυστες, προδοτικές συμφωνίες τύπου Πρεσπών είτε με στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες το ελληνικό κράτος θα αντιδράσει ασθενικά (ίμια).
Το περιβάλλον στην Μεσόγειο είναι ευνοϊκότερο σε σχέση με το παρελθόν για την Ελλάδα γιατί γειτονικά κράτη βρίσκονται σε εν εξελίξει ή αρχόμενη πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία.
Συγκεκριμένα εκτός από την Λιβύη, στον πόλεμο Τουρκίας εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου ενεπλάκη πρόσφατα η Γαλλία με την καταβύθιση δύο τουρκικών υποβρυχίων και η Αίγυπτος είναι έτοιμη για πόλεμο με την Τουρκία.
Το 2012 υπό το καθεστώς του ηγέτη της μουσουλμανικής αδελφότητας Μόρσι, ήταν έτοιμη να συνάψει συμφωνία αλά τουρκολιβυκό μνημόνιο, προσαρτώντας παράνομα θαλάσσια εδάφη της Ελλάδας και της Κύπρου. Ευτυχώς ο εχθρός της Ελλάδας εκδιώχθηκε και ανέλαβε την διακυβέρνηση της Αιγύπτου ο εχθρός της μουσουλμανικής αδελφότητας Σίσυ, διακόπτοντας κάθε διαπραγμάτευση.
Η Αίγυπτος το 2003 θέσπισε ΑΟΖ με την Κύπρο, συμφωνώντας σε πλήρη επήρρεια του Καστελόριζου στο ακραίο όριο της κυπριακής ΑΟΖ, εφαπτόμενο με την ελληνική ΑΟΖ όταν ο ΓΑΠ παρενέβη επιβλαβώς.
Στην τρέχουσα χρονική περίοδο η Αίγυπτος έχει συγκεντρώσει στρατεύματα στα σύνορά της με την Λιβύη δηλώνοντας ότι θα εμπλακεί στρατιωτικά εναντίον της Τουρκίας.
Η εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου με σαφήνεια δηλώνει την στρατηγική της θέση, η οποία είναι εχθρική προς την Τουρκία και δηλώνει επίσης τον διπλωματικό και στρατιωτικό συνεταιρισμό της με εχθρούς της Τουρκίας. Είναι βέβαιον ότι εύχεται κι επιδιώκει μία αληθινή συμμαχία με το ελληνικό κράτος εναντίον της Τουρκίας.
Άρα ας μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα της χώρας.
Αποκλείεται να έχει προτείνει ο πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσυ τα όσα διέρρευσαν περί πρότασής του για ΑΟΖ Καστελόριζου, Ρόδου και Κρήτης, 0,1 και 20% αντίστοιχα. Δεν αντιπροσωπεύει την διακυβέρνηση Σίσυ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Η αλήθεια είναι αυτή που ζούμε. Το ανύπαρκτο ελληνικό κράτος υπάρχει στην διεθνή σκηνή μόνο για να υπογράφει εδαφικές παραχωρήσεις.
Οι συνομιλίες με την επεκτατική Τουρκία ενισχύουν την αυτοκτονική κρατούσα εντύπωση.
Η επέκταση ΤΩΡΑ της αιγιαλίτιδας ζώνης θα σημάνει αρχή ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους. Επιπλέον οφείλει ξεκάθαρα να διακόψει κάθε συνομιλία με την Τουρκία, να ταχθεί στο πλευρό του Χαφτάρ διπλωματικά και στρατιωτικά και να συνάψει συμφωνία συμμαχίας με την Αίγυπτο (οριοθέτηση ΑΟΖ και με Κύπρο με πλήρη επήρρεια όλων μας των νησιών).
Κάθε άλλη ενέργεια ή ολιγωρία επιβεβαιώνει τις δηλώσεις Ακάρ στο BBC περί «λογικών πολιτικών, καθηγητών και απόστρατων στην Ελλάδα» και αποδεικνύουν το απόφθεγμα του Σουν Τσου: «Δεν χρειάζεται ούτε μία σφαίρα για να καταλάβεις εχθρική χώρα. Αρκεί να βάλεις πράκτορες σου στην ηγεσία τους»!
