Στη πρώτη φωτογραφία διακρίνουμε ενα εργοστάσιο της Γερμανίας μία αναπτυγμένη χώρα με δυναμικό προσωπικό και στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνουμε έναν Έλληνα ρακοσυλλέκτη με το καροτσάκι του που προσπαθεί να βρει μέσα από τους κάδους απορριμμάτων οτι μέταλλο υπάρχει για να πάει να το πουλήσει ώστε να βγάλει ενα μεροκάματο για να μπορέσει να επιβιώσει .
Αναρωτηθήκαμε αν αυτός ο άνθρωπος έχει να φάει η αν έχει σπίτι ή αν παίρνει κάποιο βοήθημα από το κράτος .Πήγαμε τον πλησιάσαμε αντιληφθήκαμε με την μια ότι είναι Έλληνας,συζητήσαμε αν και δεν έλεγε πολλά,το μόνο οτι δεν υπάρχει κράτος και δεν του προσφέρει απολύτως τίποτα. Τον ρωτήσαμε που μένει και μας είπε σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο πού πηγαίνει τα βράδια για να γλυτώσει από το κρυο και την βροχή.
Μας έδειχνε αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρει.Διχως δεύτερη σκέψη πήγαμε του πήραμε ζεστό φαγητό και του το προσφέραμε.Τελος μας ευχαρίστησε και παρόλο την ταλαιπωρία που βιώνει καθημερινά μας αφησε με ένα ζεστό χαμόγελο.
Αναρωτιόμαστε αν στον 21ο αιώνα είναι εφικτό να υπάρχουν άστεγοι και άνεργοι Έλληνες, σε σχέση με τους λαθρομετανάστες πού έχουν στέγη με πληρωμένα ενοίκια και παίρνουν όλα τα επιδόματα που τους τα παρέχει το κράτος μας.
Αυτή την ανάπτυξη θέλουμε στη χώρα μας;;
Γεμίζοντας άνεργους και άστεγους Έλληνες..?
Αν πραγματικά δεν μειωθεί η φορολογία,αν δεν γίνει ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος,αν δεν παράγουμε τίποτα,αν δεν επιστρέψουν οι επιχειρηματίες που έφυγαν στο εξωτερικό ώστε να εμπιστευτούν το κράτος και να επενδύσουν πάλι,αν δεν ανοίξουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας ,δεν πρόκειται ποτέ να δούμε ανάπτυξη στη χώρα μας και να ενισχυθεί η ελληνική οικονομία.
