Η κινητοποίηση που εξαγγέλθηκε την προηγούμενη εβδομάδα μετά από διάσκεψη των Δημάρχων των τριών νησιών Λέσβου, Χίου και Σάμου και με πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη Κ. Μουτζούρη, ως συνέχεια των αποφάσεων που πήραν τα δημοτικά συμβούλια και το περιφερειακό, κατά των κυβερνητικών σχεδιασμών με τη δημιουργία νέων δομών στα νησιά, τελικά κατέληξε να περιοριστεί σε μια κοινή συνέντευξη Τύπου των τριών αυτοδιοικητικών αρχόντων -Μουτζούρη, Κύτελη και Βέρρου, αντί του λογικά αναμενόμενου συλλαλητηρίου, με το παράλληλο κλείσιμο της αγοράς και των επιχειρήσεων στην πόλη και στην περιφέρεια.
Αυτή η εξέλιξη χωρίς καμιά αμφιβολία προκάλεσε τεράστια σύγχυση και απογοήτευση στην κοινή γνώμη και στην κοινωνία που περίμενε μια δυναμική αντίδραση σύσσωμης της Λέσβου στο ενδεχόμενο να μετατραπεί σε μια μόνιμη «αποθήκη ψυχών», με τη δημιουργία της νέας κλειστής δομής, τη στιγμή που υπάρχουσες δομές εξακολουθούν να υπάρχουν και καθημερινά να ...αυγατίζουν από τους νεοεισερχόμενους από τις απέναντι ακτές. Η σύγχυση και οι παλινωδίες που προκάλεσε το αρχικό κάλεσμα του Περιφερειάρχη, που είχε την πρωτοβουλία και το γενικό πρόσταγμα και οι αποφάσεις φορέων, όπως το Επιμελητήριο ο Εμπορικός και ο Ιατρικός σύλλογος για κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων, που τελικά άρθηκαν λόγω της μη κινητοποίησης, δημιούργησαν δυσφορία και προβληματισμό για τις σκοπιμότητες που υπηρετούσε μια τέτοια υπαναχώρηση. Υπήρξαν δικαιολογημένες αντιδράσεις και ενστάσεις από την μη κινητοποίηση, τόσο από φορείς, όσο και από τους πολίτες που εύλογα αναρωτήθηκαν γιατί αυτή η εξέλιξη. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η όλη διαχείριση της κινητοποίησης, που εξελίχθηκε σε κοινή συνέντευξη Τύπου εξέπεμψε μια ακατανόητη διστακτικότητα, που απ’ ότι φάνηκε από την ανοιχτή συγκέντρωση που έγινε στην Καλλονή για το ίδιο θέμα, ήταν πίσω από τις διαθέσεις του κόσμου, που ήθελε να συμμετάσχει στην διαμαρτυρία για τις νέες δομές και για τη σημερινή κατάσταση που βιώνει το νησί με το μεταναστευτικό.
Η όλη διαχείριση της κινητοποίησης, που δεν έγινε, και τα όσα σχολιάστηκαν από την κοινή γνώμη, αλλά και από φορείς και εκπροσώπους τους, φαίνεται έπαιξαν το ρόλο τους, αφού προβλημάτισαν τους έχοντες την πρωτοβουλία αυτή της υπόθεσης γι’ αυτό και έσπευσαν κατά την κοινή συνέντευξή τύπου να «δεσμευτούν», ότι αυτή η κίνηση ήταν το ...πρώτο βήμα αντίδρασης στα κυβερνητικά σχέδια για τις νέες δομές και ότι αναλόγως της κυβερνητικής ανταπόκρισης θα κλιμακωθούν πιο δυναμικές κινητοποιήσεις και με τη συμμετοχή του κόσμου. Η δε επιτυχία της συγκέντρωσης και εν γένει της αντίδρασης της Καλλονής δείχνει ότι η κοινωνία είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει νέες δομές στο νησί που ήδη σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος στο μεταναστευτικό.
Σε τελική ανάλυση δεν θα πρέπει η υπόθεση της νέας κλειστής δομής, ανεξαρτήτως σε ποια περιοχή και στην επικράτεια ποιου δήμου θα γίνει, να διχάσει την τοπική κοινωνία του νησιού, που θα πρέπει να έχει ενιαία φωνή και κοινό μέτωπο κατά της δημιουργίας της. Μπορεί η περιοχή του Δήμου Μυτιλήνης να φιλοξενεί την πλειοψηφία των υπαρχόντων δομών και των αιτούντων ασύλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό από κανέναν στη Λέσβο η επιχειρούμενη δημιουργία νέας δομής να γίνει στα όρια του δήμου Δυτικής Λέσβου, για λόγους ισοκατανομής που ενδεχομένως κάποιοι να επιδιώκουν. Το «όχι» στη νέα δομή αφορά το νησί συνολικά και όχι μέρος του και αυτό νομίζουμε ότι θα πρέπει να γίνει κατανοητό προς πάσα κατεύθυνση.
Δεν νοείται άλλωστε να γίνει αποδεκτό ένα σχέδιο διαχείρισης του μεταναστευτικού που αναζητά λύσεις σε μελλοντικό χρόνο, όταν δεν κάνει τίποτα απολύτως για την βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης στη Λέσβο και στα άλλα νησιά τώρα, που ο χειμώνας απειλεί και η πολυπόθητη αποσυμφόρηση έχει ξεχαστεί ακόμη και στα λόγια. Έχει φύγει από το λεξιλόγιο των κυβερνητικών παραγόντων που διαχειρίζονται το μεταναστευτικό και αυτό δημιουργεί τεράστιο άγχος, τόσο στους χιλιάδες εγκλωβισμένους που παραμένουν χωρίς στέγη, όσο και στην τοπική κοινωνία που συμβιώνει στην εκρηκτική αυτή κατάσταση, που κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί και κυρίως πως θα εκτονωθεί όταν προκύψει από την παραμικρή αιτία η απρόβλεπτη «έκρηξη», που μάλλον προβλέψιμη είναι με δεδομένη την εικόνα που υπάρχει στη Μόρια.
Μπορεί το κυβερνητικό σχέδιο, με τα κλειστά προαναχωρητικά κλειστά κέντρα στα νησιά να δημιούργησε ένα καλό αφήγημα για την κυβέρνηση, το οποίο συνοδεύτηκε μάλιστα, για να γίνει πιο αποδεκτό και με την υπόσχεση για κλείσιμο της Μόριας, αλλά το «παραμύθι» αυτό έχει ...δράκο και όσο και αν επιχειρούν να τον «κρύψουν» κάθε μέρα που περνά αυτός γίνεται πιο ορατός και πιο επικίνδυνος. Και ο ...δράκος κατοικοεδρεύει στη Μόρια που με κανένα ρεαλιστικό σενάριο δεν προκύπτει ότι μπορεί να κλείσει, ακόμα και αν η κλειστή δομή γίνει αύριο και όχι σε 10 μήνες, όπως εξήγγειλε ο κ. Στεφανής κατά την παρουσίαση του κυβερνητικού σχεδίου.
Αλήθεια πως μπορεί να συναινέσει μια κοινωνία σε κάτι αν δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι αυτά που λέει η κυβέρνηση μπορεί να τα υλοποιήσει. Όταν έχει χαθεί η εμπιστοσύνη και οι κυβερνητικές ενέργειες αντί να αποκαθιστούν το καλό κλίμα, μάλλον το δηλητηριάζουν οδηγώντας τα πράγματα στα άκρα. Όταν η κυβέρνηση... σφυρίζει κλέφτικα στο μόνιμο αίτημα της Λέσβου για αποσυμφόρησή της, που είναι τόσο επιτακτικό και αναγκαίο και για τους εγκλωβισμένους αυτούς ταλαίπωρους ανθρώπους, αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους που έχασαν την όποια ηρεμία τους, πως είναι δυνατόν να συναινέσει και να κάνει αποδεκτή και μια άλλη δομή που δημιουργεί μονιμότητα σε αυτήν την «ανωμαλία» που ζει τα τελευταία χρόνια το νησί. Και χωρίς την κοινωνική συναίνεση κανένα σχέδιο δεν μπορεί να περπατήσει, πολύ περισσότερο που όσο περνά ο καιρός πολλοί είναι εκείνοι, εντός και εκτός χώρας και από τους άμεσα εμπλεκόμενους που προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου.
Όπως κι αν έχει αν το πρώτο βήμα ήταν η κοινή συνέντευξη των αυτοδιοικητικών παραγόντων και η αποστολή του μηνύματος ότι δεν είναι αποδεκτή καμιά νέα δομή στο νησί, μήνυμα που ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τη συγκέντρωση της Καλλονής, το επόμενο βήμα δεν πρέπει να περιμένει την ανταπόκριση της κυβέρνησης για να γίνει πιο έντονο και δυναμικό, γιατί η κατάσταση στο νησί είναι ήδη στο κόκκινο και η πίεση προς την κυβέρνηση για αποσυμφόρηση του θα πρέπει να είναι έντονη και ...εμμονική γιατί το «κακό» θα πρέπει να το προληφθεί πριν εκδηλωθεί. Δεν είμαστε «μάντεις κακών» αλλά κάποια πράγματα είναι πολύ προβλέψιμα και όποιοι τα παραβλέπουν ή τα υποτιμούν προσφέρουν κακές υπηρεσίες.
Η Λέσβος δεν πρέπει να περιορίσει τη διαμαρτυρία της μόνο στη δημιουργία της νέας δομής, που ασφαλώς και πρέπει να γίνει, αλλά να καταστήσει σαφές ότι η αποσυμφόρηση του νησιού είναι πρώτη προτεραιότητα και έχει επείγοντα χαρακτήρα. Γιατί αν τελικά αλλάξει ο κυβερνητικός σχεδιασμός και δεν γίνει νέα δομή στο νησί μπορούμε να νιώθουμε ικανοποιημένοι από την εξέλιξη, όταν η Μόρια ασφυκτιά και η αποσυμφόρηση του νησιού μένει στα... αζήτητα; Αν το πρώτο βήμα ήταν το μήνυμα από την κοινή συνέντευξη και τη διαμαρτυρία της Καλλονής, το δεύτερο βήμα, θα πρέπει να έχει παλλεσβιακό χαρακτήρα και ενιαία φωνή, και «δια ταύτα» για τις κυβερνητικές προθέσεις και δεσμεύσεις έναντι του νησιού μας που δεν σηκώνουν αναβολή.
ΕΜΠΡΟΣ
