Πόση «ζημιά» γίνεται στην ψυχική υγεία ενός παιδιού που έχει υποστεί σχολική βία;
Η έκταση του προβλήματος εξαρτάται από την σοβαρότητα του κάθε περιστατικού, την ένταση, τη διάρκεια και τα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού που το έχει υποστεί. Στα συμπτώματα συμπεριλαμβάνονται ψυχοσωματικά προβλήματα, συναισθηματικές διαταραχές όπως άγχος, κατάθλιψη ή ακόμη και αφορμή για σοβαρότερες ψυχικές παθήσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που παιδιά και έφηβοι που εκτίθενται σε εκφοβιστικές συμπεριφορές αναπτύσσουν ιδέες αυτοκτονίας ή κάνουν και απόπειρες που δυστυχώς συχνά είναι μοιραίες.
Πώς επηρεάζεται η μετέπειτα ζωή του παιδιού που ασκεί βία;
Έρευνες έχουν δείξει ότι, εάν δεν έχει υπάρξει έγκαιρη και συστηματική παρέμβαση, τα παιδιά που εμπλέκονται σε περιστατικά εκφοβισμού εκφοβίζοντας έχουν χειρότερη πρόγνωση να εμφανίσουν σοβαρές δυσκολίες. Ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών που εκφοβίζουν συστηματικά οδηγείται στην ενήλικη ζωή στην αντικοινωνική συμπεριφορά και την παραβατικότητα.
Η θέση της οικογένειας στο bullying ποια είναι; Ποιο είναι το πλαίσιο ενός παιδιού που ασκεί βία στους συμμαθητές του;
Η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου όπως συζητήθηκε προηγουμένως. Τόσο στη σωστή διαπαιδαγώγηση όσο και στις αρχές που δίνει στα μέλη της σχετικά με τον τρόπο που σχετίζονται και επικοινωνούν. Όταν δεν προάγεται η ενσυναίσθηση, δηλαδή η κατανόηση του πως νιώθει ο άλλος, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη, η διαφορετικότητα, η δυνατότητα έκφρασης των συναισθημάτων τότε δημιουργείται η προϋπόθεση παρουσίας του φαινομένου.
Πώς το σχολείο ενθαρρύνει τα παιδιά που έχουν δεχτεί βία να μιλήσουν; Πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στην “ψυχολογική αποκατάσταση” των παιδιών που έχουν πέσει θύματα bullying;
Αρχικά, εφαρμόζοντας προγράμματα πρόληψης και διαμορφώνοντας εγκαίρως ένα θετικό ψυχοσυναισθηματικό κλίμα στο σχολείο. Δημιουργώντας συνθήκες ασφάλειας και εμπιστοσύνης για όλους τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Εγκαθιστώντας ουσιαστικές σχέσεις συνεργασίας με τους γονείς. Παρεμβαίνοντας εγκαίρως στα περιστατικά εκφοβισμού τόσο για τον εκφοβιστή όσο και για τον εκφοβιζόμενο. Οι γονείς μπορούν να γίνουν υποστηρικτικοί στα παιδιά τους με το να είναι διαθέσιμοι να ακούσουν, να καταλάβουν και να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Να συνεργαστούν εγκαίρως με το σχολείο και να αναζητήσουν τη συμβουλή ειδικού.
Έχουν έρθει κάποια στιγμή οι δύο πλευρές σε διάλογο υπό την επίβλεψη των ενηλίκων με στόχο να ακουστούν και οι δύο πλευρές; Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποιο περιστατικό;
Αποτελεί ένα από τα στάδια της παρέμβασης. Αφού όμως πρώτα προηγηθούν ατομικές παρεμβάσεις με την κάθε πλευρά, γίνουν συναντήσεις με τους γονείς χωριστά και αξιολογηθεί συνολικά το περιστατικό.
Ο «εκφοβιστής» και ο»εκφοβιζόμενος» συνυπάρχουν μέσα στο χώρο αλλά και μέσα στην τάξη. Η συνεργασία μέσα στην τάξη πώς γίνεται; Ποια είναι η δυναμική που δημιουργείται και ποιος ο ρόλος του δασκάλου σ΄αυτή;
Δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία όταν υπάρχει καθεστώς εκφοβισμού. Χρειάζεται να υπάρξει άμεση παρέμβαση σε ατομικό επίπεδο, σε επίπεδο τάξης και σχολείου. Η δυναμική που δημιουργείται είναι εντελώς δυσλειτουργική με τις προαναφερθείσες επιπτώσεις. Ο ρόλος του δασκάλου είναι πολύ σημαντικός. Καθορίζει το πλαίσιο και ευνοεί τις συνθήκες για ένα θετικό ψυχοσυναισθηματικό κλίμα. Φυσικά σε συνεργασία με τους υπόλοιπους διδάσκοντες και τους γονείς.
dimosiosxoleio.
