Η κουκουβάγια έβλεπε ανέκαθεν το παιδί της ομορφότερο. Εξιδανικεύει τη φυσική του συνέχεια ο κάθε γονιός κι εκτός από περιορισμένες απάνθρωπες περιπτώσεις στοιχίζει τη ζωή του σε ένα προγραμματισμό για το μέλλον του απογόνου του.
Ρωτούσα κάποτε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν, τους οικονομικούς μετανάστες της προηγούμενης γενιάς στη Βολισσό, Αλβανικής καταγωγής, τι τους δένει περισσότερο με τη δεύτερη τους πατρίδα. Ούτε το σπίτι και τα περιουσιακά τους στοιχεία, ούτε τις σαφώς υψηλότερες αμοιβές ανέφεραν. Τα παιδιά μας μπήκαν σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, έλεγαν, κι υπονοούσαν σαφέστατα ότι ο συγκεκριμένος δεσμός είναι πια ακατάλυτος, για τη μελλοντική τους σταδιοδρομία. Ποιος από μας στη θέση τους δεν θα έλεγε ακριβώς τα ίδια;
Στο πολωτικό κλίμα των ημερών με αφορμή την έναρξη των ΔΥΕΠ στα σχολεία της Χίου διάβασα ένα κάρο επιχειρήματα, δεν είδα πουθενά το μοναδικό πραγματικό κίνδυνο. Η ενσωμάτωση προσφυγόπουλων στο χιώτικο εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργεί βάσιμες συνθήκες σταδιακής μόνιμης εγκατάστασης των οικογενειών τους.
Ποιο το πρόβλημα; Κανένα απολύτως, αν η Χίος γεωγραφικά βρίσκονταν στην Ημαθία, άντε και στην Εύβοια. Ο ελληνικός πολιτισμός αφομοιώνει σύντομα κάθε χαρμάνι που ιστορικά προκύπτει στα εδάφη του. Εδώ μετατρέπει σε Έλληνες καλοκαιρινούς επισκέπτες από προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, θα δυσκολευτεί με πληθυσμούς από Αφρικανοασιατική προέλευση; Δεν μ’ ανησυχεί κάτι τέτοιο.
Έχω όμως μονίμως στο σκεπτικό μου το χάρτη και τη διπλωματική ιστορία του τελευταίου αιώνα. Η Χίος και τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου είναι το εδαφικό εμπόδιο στην Τουρκία να απλώσει την υφαλοκρυπίδα της και να εδραιωθεί ως συγκυρίαρχος στο Αιγαίο, διακαής πόθος της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τον οποίο ουδέποτε κρύβει. Γιατί να της δίνουμε απλόχερα πρόσθετα δικαιώματα διεκδικήσεων;
Οι διακρατικές συνθήκες των αρχών του περασμένου αιώνα, για να καθορίσουν ένα σταθερό status στο χώρο του Αιγαίου, επέβαλαν την καθαρότητα των πληθυσμών ένθεν κακείθεν. Αλλόδοξα στοιχεία μετακινήθηκαν κι έτσι ούτε η χώρα μας στοιχειοθετεί διεκδικήσεις στα γειτονικά παράλια, ούτε η Τουρκία μπορεί να επικαλεστεί «συμπαράσταση» σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς, όπως διαχρονικά πράττει στο χώρο της Θράκης.
Από την πρώτη στιγμή εκδήλωσης του εύρους της μεταναστευτικής κρίσης ο «π» δεν έπαψε να αναδεικνύει την παράμετρο της εθνικής διάστασης. Κραυγάζει ότι είναι εγκληματική και εθνικά μειοδοτική οποιαδήποτε αποσύνδεση των κινήσεων μας στη μεταναστευτική σκακιέρα άνευ συγκατάθεσης του Υπουργείου των Εξωτερικών. Και 3 χρόνια τώρα ο κ. Κοτζιάς παραμένει άφαντος…
Οι ΔΥΕΠ είναι το θερμοκήπιο απόλυτης ενσωμάτωσης των προσφυγόπουλων στο εκπαιδευτικό σύστημα και κατ’ επέκταση μόνιμης εγκατάστασης των οικογενειών τους. Κανένας δεν δικαιούται να έχει την παραμικρή αντίρρηση στο αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα στην εκπαίδευση. Όταν όμως έχεις τέτοιας ποιότητας γείτονα πόσο ελαφρά τη καρδία μπορείς να παίρνεις κάποιες αποφάσεις;
Οι Χιώτες δεν χρωστούν σε κανέναν αρρωστημένο νου αποδείξεις ανεκτικότητας. Αγκαλιάζουν σαν δικά τους τα παιδιά όλου του κόσμου της «Κιβωτού», τα εντάσσουν ισότιμα στα σχολεία τους και έχουν αποδείξει με τις αντοχές τους την ανθρώπινη συμπαράσταση στο σύγχρονο μεταναστευτικό δράμα. Ρατσιστικά παραληρήματα υπάρχουν μόνο στους εγκεφάλους εκείνων που αναζητούν πολιτικά σωσίβια των διχαστικών κοσμοθεωριών τους.
Οι Χιώτες όμως παράλληλα ξυπνούν καθημερινά από τον εκκωφαντικό ήχο των παραβιάσεων από τα Τούρκικα μαχητικά και δεν θα βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους για να κάνουν το παιχνίδι τους οι μύωπες των εθνικών κινδύνων.
politischios
