Η πρωτοβουλία των Ελλήνων ευρωβουλευτών να φέρουν το θέμα της σύλληψης των δύο στρατιωτικών μας από τους Τούρκους στο Ευρωκοινοβούλιο, ήταν ουσιαστική και εκμεταλλεύθηκε το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου με επιτυχία.
Όπως έχω αναφερθεί πολλάκις δημόσια, η καλή γνώση των διαρθρωτικών δομών και των λειτουργιών των διεθνών οργανισμών και της ΕΕ, είναι αυτή που θα δώσει τη δυνατότητα να ενεργοποιηθούν οι οργανισμοί και να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις.
Όμως δεν φθάνει αυτό. Θα πρέπει η κάθε επί μέρους απόφαση όπως αυτή, να αξιοποιείται κατάλληλα ώστε να δημιουργεί διασυνδέσεις με συναφή παρακλάδια στις δομές όχι μόνο του ίδιου του οργανισμού αλλά και στους άλλους διασυνδεόμενους οργανισμούς.
Η ανακοίνωση της Βάρνας αρχικά και η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου χθες για την απελευθέρωση των δύο, θα πρέπει στη συνέχεια να γίνουν αντικείμενο συζήτησης στην Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας και στη Στρατιωτική Επιτροπή της ΕΕ και να αναπαραχθούν με κάθε τρόπο ρητά και εγγράφως.
Στη κοινή ενημέρωση των στρατιωτικών επιτροπών ΝΑΤΟ και ΕΕ θα μπορεί να εισαχθεί αναγκαστικά το θέμα, λόγω του ότι θα έρχεται ως ενημέρωση από την πλευρά της ΕΕ, και θα μπορούμε να αιτηθούμε από την Τουρκία να τοποθετηθεί επί του θέματος.
Ταυτόχρονα στο σύστημα πληροφοριών του ΝΑΤΟ μπορούμε να εισάγουμε το ζήτημα της σύλληψης των δύο στρατιωτικών και να αιτηθεί η Ελλάδα επίσημη ενημέρωση από την Τουρκία, για την εξέλιξη της υπόθεσης στην Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ και στην μόνιμη αντιπροσωπεία των πρέσβεων.
Η Τουρκία θα αντιδράσει και θα προσπαθήσει να μην περάσει η πληροφορία, ούτε και θα δεχθεί τη συζήτηση επί του θέματος, όμως θα βρίσκεται εν αμύνει και δεν θα μπορέσει να αποτρέψει την συζήτηση, εάν εμείς κινηθούμε έξυπνα εκμεταλλευόμενοι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των δύο οργανισμών.
Αντίστοιχη μεθόδευση μπορούμε να ακολουθήσουμε τόσο κάθετα εντός των διαρθρωτικών δομών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όσο και οριζόντια στις συνεργασίες μεταξύ τους αλλά και με άλλες οντότητες.
Έτσι θα υπάρξει ένας βαθμός πίεσης προς την Τουρκία, η οποία ακόμη και αν δεν συμμορφωθεί προς τις παραινέσεις και δεν απελευθερώσει τους δύο στρατιωτικούς, θα βρίσκεται σε άμυνα, υπό παρακολούθηση και εκτεθειμένη, για τις πρακτικές που ακολουθεί.
Και ταυτόχρονα η άρνησή της να συμμορφωθεί μας δίνει επιχειρήματα για να σκληρύνουμε τη στάση μας σε άλλα ζητήματα που την αφορούν, μέχρι να απελευθερωθούν οι δύο στρατιωτικοί μας.
Αυτές οι ενέργειες εντάσσονται στην λογική του πλέγματος ενίσχυσης της πολιτικής ασφαλείας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί πολλές φορές αναλυτικά στη “κοινωνία αξιών”.
