«Καμία άλλη κυβέρνηση»
Κάνοντας αναδρομή της θητείας του που λήγει, ο επικεφαλής του EWG Τόμας Βίζερ εκτιμά ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ενστερνίσθηκε πραγματικά τα προγράμματα διάσωσης. Με εξαίρεση προφανώς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού όπως σημειώνει «τα πράγματα βελτιώθηκαν ανέλπιστα μόνο τον τελευταίο χρόνο». Ερωτηθείς εάν η Ελλάδα μπορεί πλέον να σταθεί στα πόδια της, απαντά: η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αλλά είναι κιόλας υποχρεωμένη.
Ο αυστριακός Τόμας Βίζερ επί μια εξαετία ήταν επικεφαλής του Euro Working Group και έζησε από κοντά όλους τους κλυδωνισμούς της ευρωκρίσης, μεταδίδει η Deutsche Welle, επικαλούμενη τη συνέντευξη που έδωσε ο επικεφαλής του EWG στην ελβετική εφημερίδα Neue Zurcher Zeitung.
Απαντώντας στο ερώτημα, αν η Ελλάδα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της μετά τον Αύγουστο, οπότε λήγει το τρίτο πακέτο διάσωσης, ο Τόμας Βίζερ λέει:
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι μετά από μια οκταετία με προγράμματα προσαρμογής, η Ελλάδα δεν μπορεί μόνο να σταθεί στα πόδια της, αλλά είναι κιόλας υποχρεωμένη. Γιατί τα προγράμματα αυτά μακροπρόθεσμα είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για τη νομιμοποίηση του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Βεβαίως, οι μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών δεν μετέτρεψαν την Ελλάδα σε Ελβετία ή Λουξεμβούργο, ωστόσο απάλειψαν τις χοντρές ανισορροπίες και τα λάθη».
«Τα προγράμματα δεν επιφέρουν βαθιές τομές»
Ο Τόμας Βίζερ ομολογεί ότι τα προγράμματα διάσωσης μπορούν να πετύχουν επιδιορθώσεις του υπάρχοντος συστήματος, όχι όμως και να προχωρήσουν σε πραγματικά βαθιές τομές στην κοινωνία. Και ποιος μπορεί να πετύχει σε μια χώρα τέτοιες τομές και ουσιαστικές αλλαγές;
«Αυτή είναι δουλειά των πολιτικών και των πολιτών της κάθε χώρας» απαντά.
«Θα πρέπει να ασκήσουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν τις αιτίες της κρίσης. Από όλες τις χώρες της κρίσης αυτό το πέτυχε καλύτερα η Ιρλανδία. Καλά προχώρησε το πράγμα και στην Ισπανία, κάπως λιγότερο καλά στην Πορτογαλία και την Κύπρο. Στην Ελλάδα όμως δεν το βλέπουμε ακόμα. Εκεί υπάρχει η τάση να αποδίδονται οι ευθύνες στους ξένους.
Μόνο όμως όταν μια κυβέρνηση ενστερνισθεί τους στόχους ενός προγράμματος, μπορεί να λειτουργήσει και η εφαρμογή του και να εξηγηθεί πειστικά στους πολίτες η αναγκαιότητά του… Αυτό δεν συνέβη στην Ελλάδα, με καμιά κυβέρνηση. Τα πράγματα βελτιώθηκαν ανέλπιστα μόνο τον τελευταίο χρόνο».
