Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση, άνοιξε τη συζήτηση για την ονομασία των Σκοπίων και ειδικότερα από την ημέρα που πραγματοποιήθηκε το επιτυχημένο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, παρατηρείται μια εκστρατεία σπίλωσης του ελληνικού έθνους, η οποία ενώ θα περίμενε κανείς να προέρχεται από το εξωτερικό, πηγάζει από την ίδια την ηγεσία και τους κύκλους που την υποστηρίζουν στο εσωτερικό.
Κάποιοι, για ένα υψίστης σημασίας εθνικό θέμα αντί να στηρίζουν το ελληνικό έθνος, έναντι των εξωτερικών απειλών, το πυροβολούν οι ίδιοι στο όνομα του πολιτικού κέρδους και της προσπάθειας τους να κρύψουν την απόλυτη ανικανότητά τους να διαπραγματευτούν ένα κρίσιμο θέμα εξωτερικής πολιτικής στο οποίο η χώρα βρίσκεται σε θέση ισχύος, τόσο απέναντι στον αντίπαλο, όσο και απέναντι στους ισχυρούς διεθνείς παράγοντες. Το προγραμματισμένο για την Κυριακή συλλαλητήριο, με αφορμή το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, στην Αθήνα, έχει προκαλέσει ανησυχία και αποδιοργανώσει την κυβέρνηση με αποτέλεσμα να διατυπώνονται επιχειρήματα τα οποία, όχι μόνο υποσκάπτουν την σε εξέλιξη διαπραγμάτευση για το εθνικό θέμα, αλλά πλήττουν το εθνικό συμφέρον ευρύτερα. Πέρα όμως από την κυβέρνηση, παρατηρούμε και κάτι πολιτικά απολιθώματα από το παρελθόν, πρώην Πρωθυπουργούς και Υπουργούς Εξωτερικών, που ευθύνονται για εθνικές σφαλιάρες και την βύθιση της χώρας στο χάλι που βρίσκεται σήμερα, να βγαίνουν από τη ναφθαλίνη και να μας κάνουν μαθήματα περί εθνικού συμφέροντος. Ενώ την ίδια στιγμή, πρώην Πρωθυπουργός που βρέθηκε, διότι αρνήθηκε να συνηγορήσει σε ξεπούλημα εθνικού θέματος, σε πολιτική απομόνωση από το σύστημα για πάνω από μια δεκαετία, γίνεται στόχος όλου αυτού του συρφετού πολιτικής ανικανότητας και ανευθυνότητας. Σε μια στιγμή που η χώρα, στο συγκεκριμένο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, υποστηρίζεται από την ιστορία και διεθνώς από επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, έχοντας το πάνω χέρι λόγω της πρεμούρας ισχυρών κέντρων της διεθνούς πολιτικής, για τους δικούς τους στρατηγικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια, να δουν το κρατίδιο των Σκοπίων να εντάσσεται στο ΝΑΤΟ, και να παίρνει το δρόμο για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η επιλογή που γίνεται στην Αθήνα, είναι να γίνει μια διαπραγμάτευση όπου η Ελλάδα είναι ο απολογούμενος, και εισέρχεται σε αυτή έχοντας δώσει το τελευταίο, πρώτο. Ακόμα και οι πιο θερμοί υποστηρικτές των Σκοπίων διεθνώς, αποδέχονται ότι το γειτονικό κρατίδιο έχει σοβαρά θέματα αλυτρωτισμού, στο Σύνταγμα του, στις εξαγγελίες και την προπαγάνδα του. Παρόλα αυτά, από ελληνικής πλευράς και εν μέσω της διαπραγμάτευσης, ακούσαμε από τα χείλη του Υπουργού Εξωτερικών, ότι λόγω των αντιδράσεων του ελληνικού λαού και της αντιπολίτευσης, στην επερχόμενη εθνική σφαλιάρα, η Ελλάδα εκπέμπει διεθνώς αλυτρωτισμό. Ενώ ο δαιμόνιος, όπου τον έχουμε συναντήσει διπλωματικά έχουμε χάσει, Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων, Δημητρώφ, δεν κάνει βήμα πίσω στον αλυτρωτισμό, και μάλιστα παρουσία του ανεκδιήγητου, δήθεν διαπραγματευτή, του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, η Αθήνα δηλώνει αισιόδοξη για λύση μέχρι τον Ιούνιο. Και θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τόση φασαρία από αυτούς που αντιδρούν στη λογική και διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης; Τόσο μεγάλη θα είναι η καταστροφή για τη χώρα εάν υπάρξει λύση στην κατεύθυνση, που τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, κινείται η διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης; Η απλουστευτική απάντηση μπορεί να είναι όχι. Η απάντηση όμως για αυτούς που αντιλαμβάνονται τι σημαίνει εθνικό συμφέρον και έχουν εικόνα των εξελίξεων που διαμορφώνονται διεθνώς και ειδικά στη γειτονιά μας, είναι ότι η πορεία που έχει επιλεγεί στο Σκοπιανό, δεν αφορά στενά μόνο το θέμα αυτό. Αφορά γενικότερα την πορεία και την εθνική ασφάλεια της χώρας στο νέο υπό διαμόρφωση, και μάλιστα υπό επικίνδυνες συνθήκες, σκηνικό. Όταν μια χώρα, εξαντλημένη οικονομικά και κοινωνικά, από τα ληστρικά μνημόνια, παρουσιάζει μια εικόνα παθητικής, επιεικώς, διπλωματίας σε ένα θέμα που από κάθε άποψη θα έπρεπε και πρέπει να έχει, το πάνω χέρι, μπορεί άνετα να φανταστεί κανείς την τύχη που θα έχει, όσο αφορά την αντιμετώπιση, σε πολύ πιο κρίσιμα και σημαντικά θέματα για την εθνική της ασφάλεια, από πολύ πιο ισχυρούς παίκτες και γείτονες στην περιοχή. Για να μην ξεχνιόμαστε είναι ακόμη φρέσκος ο προσβλητικός τρόπος αντιμετώπισης της προσπάθειας του Υπουργού Άμυνας να επισκεφτεί τα Ίμια, στην επέτειο της νύχτας της ντροπής, και τη ζημιά που προκάλεσε, στο κύρος και το ηθικό, χωρίς καμία δική τους ευθύνη, των Ενόπλων Δυνάμεων, από το καθεστώς του δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Και ας προσπαθούν μάταια κάποιοι να σώσουν, αυτά που δεν σώζονται. Ακόμη πιο φρέσκιες είναι οι απειλές για σπάσιμο των ποδιών και των χεριών του Έλληνα Πρωθυπουργού και οποιουδήποτε Έλληνα Υπουργού, τολμήσει να πατήσει στο Ελληνικό έδαφος των Ιμίων, από σύμβουλο του Τούρκου Προέδρου. Και δεν το σώζουν αυτό, οι δήθεν αυστηρές απαντήσεις και η προσπάθεια του συστήματος υποστήριξης, περί δήθεν γραφικού ατόμου που δεν του δίνει κανείς σημασία. Δεν ακούσαμε επίσημη καταδίκη από το καθεστώς του Σουλτάνου στην Άγκυρα. Και στη διπλωματία όταν εκτοξεύονται τέτοιου είδους απειλές και δεν υπάρχει καταδίκη, σημαίνει ότι υπάρχει αποδοχή. Πότε λοιπόν θα σταματήσει ο κατήφορος και η παθητικότητα; Πότε θα σταματήσει, για να μιλάμε σταράτα, ο κατευνασμός; Όταν, ο Θεός να βάλλει το χέρι του, ξημερώσει η αποφράδα ημέρα, που ο απρόβλεπτος δικτάτορας της Τουρκίας, θα έχει αρπάξει κανένα νησί και θα ακούμε όλη τη διεθνή κοινότητα, έναντι δήθεν της ειρήνης, να ζητά να καθίσει η Ελλάδα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την αναμόρφωση της Συνθήκης της Λωζάννης και τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου; Να υποθέσουμε μάλιστα ότι θα την ευλογήσει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης με επιστολή προς το Σουλτάνο για επιτυχία στη διαπραγμάτευση. Τα έχουν καταλάβει όλα αυτά που έρχονται, οι ανιστόρητοι θιασώτες της στρογγυλοποίησης των πάντων. Της ισοπέδωσης, στο βωμό της παγκοσμιοποίησης, της ιστορίας και του εθνικού συμφέροντος. Δεν είμαστε όλοι εθνικιστές, πατριδοκάπηλοι και ακροδεξιοί. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι, αλλά αποτελούν αισχρή και ισχνή μειοψηφία που εσκεμμένα την καπηλεύονται κάποιοι για να επιβιώσουν πολιτικά και να πλήξουν την αναβίωση, μετά από χρόνια απαξίωσης, του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων, που ξεπερνά κόμματα, πολιτικές ιδεολογίες και το σύστημα ευρύτερα. Τίποτα όλα αυτά δεν είναι η πλειοψηφία των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που κατέβηκαν και θα κατεβούν στους δρόμους αύριο Κυριακή. Είναι απλά Έλληνες που θέλουν να φωνάξουν προς τους κυβερνώντες και το σύστημα: Σταματήστε να πυροβολείτε το Έθνος, την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η ΕΛΛΑΔΑ, είναι που κατεβαίνει στους δρόμους. Κλείνοντας μια επισήμανση. Ο Μέγας Αλέξανδρος έκοβε τον γόρδιο δεσμό για να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό και τις αξίες του ελληνικού έθνους σε όλη την οικουμένη. Δεν τον έκοβε για να υποσκάψει το εθνικό φρόνημα και να βάλει σε κίνδυνο το εθνικό συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας. Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies.
/mignatiou.com/
