Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Όταν στις 25 του περασμένου Ιανουαρίου o Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ δέχθηκε να συνομιλήσει τηλεφωνικά με τον Τούρκο ομόλογό του, Ταγίπ Ερντογάν, δεν περίμενε ότι θα συνειδητοποιούσε πως η σύγκρουση των τουρκικών δυνάμεων που εισέβαλαν στη Συρία, με τους Αμερικανούς κομάντος που έχουν στρατοπεδεύσει στη χώρα του Άσαντ, θα μπορούσε σε μερικές μέρες να είναι ένα γεγονός.
Οι αφηγήσεις για αυτή καθ’ αυτήν τη συνομιλία ποικίλουν αλλά όλες σχεδόν συμφωνούν σε ένα σημείο, που αποτέλεσε και την αιτία του καυγά. Σε κάποια στιγμή της κουβέντας, ο κ. Ερντογάν φέρεται να είπε ότι ο τουρκικός στρατός δεν θα σταματήσει στην επαρχία Αφρίν αλλά θα συνεχίσει και θα επιτεθεί σε δύο άλλες περιοχές, οι οποίες -όπως ανέφερε- βρίσκονται υπό την κατοχή των ανταρτών του YPG, τους οποίους χαρακτήρισε «τρομοκράτες» που έχουν σχέση με τους μαχητές του PKK. Είναι το γνωστό παραμύθι των Τούρκων: Μίλησε για την Manbij και την Rojava. Αυτό, βεβαίως, που απέφυγε να αναφέρει είναι ότι στις δύο αυτές περιοχές έχουν στρατοπεδεύσει οι Αμερικανοί κομάντος, οι οποίοι εκπαιδεύουν τους Κούρδους της Συρίας, τους Άραβες μαχητές και τους λοιπούς αντάρτες που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Σύμφωνα πάντα με τις αφηγήσεις στο σημείο αυτό, η συζήτηση έγινε σε εχθρικό κλίμα. Ο κ. Τραμπ φέρεται να απάντησε ότι στις περιοχές αυτές βρίσκονται Αμερικανοί και ο κ. Ερντογάν φέρεται να ανταπάντησε ότι πρέπει να αποσυρθούν. Η τηλεφωνική επικοινωνία ολοκληρώθηκε αμέσως μετά και όσοι συμμετείχαν από την αμερικανική πλευρά έμειναν «αποσβολωμένοι» και έντονα προβληματισμένοι από τη συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν. Όμως, αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων. Σχεδόν «πολεμική», σε σημείο που αναρωτιέται κανείς εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία έπαψαν να είναι σύμμαχες χώρες στο ΝΑΤΟ και στρατηγικοί εταίροι. Το εύλογο ερώτημα είναι εάν η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα «θα τα σπάσουν» ή εάν επιχειρήσουν για ύστατη φορά να διασώσουν τις σχέσεις τους, οι οποίες είναι τραυματισμένες και μπορεί να μην επιδέχονται «επιδιόρθωσης». Γεγονός είναι ότι εξέλειπε η υπομονή του Λευκού Οίκου και ακόμα και οι στρατιωτικοί σύμμαχοι της Τουρκίας στο Πεντάγωνο έχουν στραφεί εναντίον της. Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι ένα «μαγαζάκι» γραφειοκρατών, όπως πιστεύει ο Ταγίπ Ερντογάν. Το Πεντάγωνο στηρίζεται στις γνώμες σοβαρών αξιωματικών, οι οποίοι έχουν γνώμονα μόνο το στρατηγικό συμφέρον της Αμερικής. Και επειδή είναι σοβαροί είναι υποχρεωμένοι, για να προστατεύσουν την Πατρίδα τους, να εκπονούν σχέδια και να αναζητούν εναλλακτικές επιλογές. Σίγουρα, πρώτη τους επιλογή είναι το Ισραήλ, όπου οι δυνάμεις του είναι πιστές στη συμμαχία με την Αμερική. Απ’ εκεί και πέρα το χάος, θα έλεγε κανείς. Οι αμερικανικές δυνάμεις, εκτός της Ελλάδας και της Κύπρου, αντιμετωπίζονται εχθρικά. Ακόμα και στην Αίγυπτο, η οποία στέκει στα πόδια της χάριν στην αμερικανική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια. Μπορούν η Ελλάδα και η Κύπρος να αντικαταστήσουν την Τουρκία. Χωρίς αμφιβολία η απάντηση είναι θετική. Απλά απαιτείται τόλμη, απαιτούνται και γενναίοι πολιτικοί. Χωρίς να ξεχνάμε ότι η Αμερική συμμετείχε με διάφορους τρόπους στα πραξικοπήματα της 21ης Απριλίου 1967 στην Ελλάδα και της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, πρέπει να θυμόμαστε ότι παραμένει και σήμερα σύμμαχος των δύο χωρών. Και με την Ελλάδα και με την Κύπρο η σχέση είναι στρατηγική. Και επειδή οι Αμερικανοί έχουν ανάγκη, εκμεταλλεύεσαι την ευκαιρία και την χρησιμοποιείς προς όφελος της χώρας σου. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι επικίνδυνος μόνο για το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα. Είναι εχθρός και της Αμερικής. Συμμάχησε με όλους τους εχθρούς των ΗΠΑ, ακόμα και με τους μεγαλύτερους, τη Ρωσία και το Ιράν. Και οι δύο χώρες είναι ανάθεμα για τους Αμερικανούς. Εάν ρωτούσε κάποιος τη γνώμη μου, για το τι μέλλει γενέσθαι, η απάντηση θα ήταν εύκολη. Υπό την έννοια ότι η Αμερική έχει αργήσει ήδη να καταγγείλει τον πρόεδρο της Τουρκίας ως εχθρό των αμερικανικών συμφερόντων. Κάθε μέρα που αργούν, η κατάσταση επιβαρύνεται εις βάρος της Αμερικής. Δεν πρέπει να περιμένουν το όποιο κτύπημα. Πρέπει να αντιδράσουν πριν προλάβει ο Ταγίπ Ερντογάν. Το εναλλακτικό σχέδιο, που θα καλύπτει τα συμφέροντα της Αμερικής στη γειτονιά μας, είναι έτοιμο και βρίσκεται στο γραφείο του Αμερικανού Προέδρου. Όσο αργούν να καταγγείλουν την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, τόσο μεγαλύτερες είναι οι απώλειές τους. Η προδοσία των Κούρδων ήταν ένα τραγικό λάθος. Όπως μεγάλο λάθος είναι και η διστακτικότητα που δείχνουν για να εμπιστευθούν την Αθήνα και τη Λευκωσία.
/mignatiou.com/
