Η πρόσφατη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τετάρτη 13/12/2017 για την υλοποίηση του περίφημου Κοινωνικού Πυλώνα της Ένωσης ανέδειξε περίτρανα τη διγλωσσία που χαρακτηρίζει την πολιτική ηγεσία της ΕΕ.
Και αυτό γιατί ενώ είναι η ίδια πολιτική ηγεσία που διέλυσε το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη τώρα μπροστά στην κατακραυγή των λαών εμφανίζεται ανενδοίαστα να μιλά για εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Μάλιστα είναι τόσο μεγάλο το θράσος της που επιχειρεί να εμφανιστεί και ως πρωταγωνιστής στη διαδικασία οικοδόμησης των στόχων του ΟΗΕ για επίτευξη παγκόσμιας βιώσιμης ανάπτυξης το 2030.
Στις σχετικές μου λοιπόν παρεμβάσεις επισήμανα ότι η υλοποίηση του πολυδιαφημισμένου Κοινωνικού Πυλώνα της ΕΕ παρότι αποτελεί αναγκαιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση εντούτοις δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί όσο η ηγεσία της ΕΕ εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας και βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής που διαλύουν το κοινωνικό κράτος, πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις και γεμίζουν την Ευρώπη με εκατομμύρια φτωχούς και στρατιές ανέργων.
Μόνο όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαταλείψει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές θα ανοίξει ο δρόμος για το τριπλό κοινωνικό άλφα της Ένωσης. Η κοινωνική Ευρώπη προϋποθέτει τη θεσμοθέτηση ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού, ευρωπαϊκού επιδόματος ανεργίας και ευρωπαϊκού ελάχιστου εισοδήματος.
Πρέπει λοιπόν η ηγεσία της ΕΕ να εγκαταλείψει τη διγλωσσία και τα κροκοδείλια δάκρυα για την υλοποίηση του Κοινωνικού Πυλώνα γιατί έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στη γηραιά ήπειρο.
Μάλιστα τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση ασχολείται με την εκπλήρωση των 17 στόχων του ΟΗΕ για παγκόσμια βιώσιμη ανάπτυξη και εξάλειψη της φτώχειας σ’ όλο τον κόσμο, την ίδια στιγμή η τρόικα επιβάλλει στον Ελληνικό λαό σκληρές μνημονιακές πολιτικές. Πολιτικές που έχουν μειώσει τις συντάξεις τουλάχιστον κατά 40%, έχουν πετσοκόψει τους μισθούς και έχουν οδηγήσει το 40% του Ελληνικού λαού να ζει κάτω απ’ τα όρια της φτώχειας. Οι δείκτες δείχνουν ότι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη οι λαοί δυστυχούν. Καταδεικνύουν ότι στην Ευρώπη των 28, τουλάχιστον 123 εκατομμύρια ευρωπαίοι απειλούνται από τη φτώχεια, ενώ το 9,6% του πληθυσμού αντιμετωπίζει σοβαρή υστέρηση.
Η επίτευξη λοιπόν των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης απαιτεί αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη, κονδύλια για την Κοινωνική Ευρώπη και δραστηριοποίηση των Ευρωπαϊκών Ταμείων και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία οφείλει να κατευθύνει τα δισεκατομμύρια ευρώ της ποσοτικής χαλάρωσης στην ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και όχι της οικονομίας καζίνο.
Παρουσιάζοντας μάλιστα τις θέσεις του Κόμματός μας ΕΛΛΑΔΑ-Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ σε άλλη συζήτηση στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής επίσης στις 13/12 με θέμα τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρωζώνη επισήμανα σχετικά ότι «η δομή και η λειτουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης πρέπει να αλλάξει μια και έχει γεμίσει την Ευρωζώνη με στρατιές φτωχών και ανέργων. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) πρέπει να μετατραπεί σε ύστατο δανειστή, το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών να αποκεντρωθεί και να επιτραπεί η ανάκτηση εθνικής νομισματικής κυριαρχίας δίνοντας το δικαίωμα στις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες να κόβουν χρήμα μέχρι του ποσοστού συμμετοχής τους στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ. Επιπλέον απαιτείται η κατάργηση του δρακόντειου Συμφώνου Σταθερότητος και η ενίσχυση της Κοινωνικής Ευρώπης».
Βέβαια οι σύγχρονες προκλήσεις για την ευρωπαϊκή οικονομία απαιτούν μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της, κυρίως των οικονομιών των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, μέσω επενδύσεων στην ψηφιακή οικονομία. Όπως άλλωστε έχουμε τονίσει η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα δεν θα στηριχθεί στην κινεζοποίηση των μισθών, αλλά θα πρέπει να στηριχθεί στην ψηφιακή οικονομία, στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση, στη φτηνή ενέργεια και στις χαμηλότοκες χρηματοδοτήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας, να ενισχυθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να αναβαθμιστεί το ψηφιακό εμπόριο, τη στιγμή μάλιστα που μπορεί να απευθυνθεί σε πεντακόσια, τουλάχιστον, εκατομμύρια καταναλωτές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πολύ περισσότερους σε όλο τον κόσμο.
Σε σχέση με το κεφάλαιο των επενδύσεων πολύς λόγος έγινε στην ίδια Ολομέλεια της Ευρωβουλής για το περίφημο Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων, γνωστό και ως Ταμείο Γιούνκερ, οι θιασώτες του οποίου έψαλαν διθυράμβους.
Όμως ο βίος και η πολιτεία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων στην Ελλάδα έχει εγείρει έντονες αντιδράσεις κι’ αυτό γιατί αντί να συμβάλει στην αύξηση των επενδύσεων και στην προσθετικότητα, έχει μετατραπεί σε εργαλείο χρηματοδότησης της αρπαγής της Ελληνικής δημόσιας περιουσίας από τις πολυεθνικές των δανειστών και κυρίως της Γερμανίας.
Έτσι η Fraport στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων, χρηματοδοτήθηκε με δάνειο 280 εκατομμυρίων ευρώ ποσό που με τη μόχλευση έφτασε τα 400 εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να διευκολυνθεί έτσι η Fraport να αρπάξει αντί πινακίου φακής 14 Ελληνικά περιφερειακά αεροδρόμια. Ομοίως η Cosmote, η θυγατρική της κρατικής Deutsche Τelekom, χρηματοδοτήθηκε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων με 450 εκατομμύρια ευρώ.
Με τα μνημόνια λοιπόν επιβλήθηκαν ιδιωτικοποιήσεις Ελληνικών δημοσίων επιχειρήσεων, τις οποίες λεηλατούν κρατικές γερμανικές επιχειρήσεις με δανειακά κεφάλαια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων. Ντροπή ».
