Γράφει ο Βασίλειος Ζορμπάς
Ουσιαστικές απόψεις παρατίθενται τον τελευταίο καιρό, σχετικά με τις κρίσεις που έλαβαν χώρα στην Ιεραρχία και στα ανώτατα στελέχη των Κλάδων των ΕΔ, κατά το τρέχον έτος, όπως πχ ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, η ηθική των κρίσεων, οι 50άρηδες κα.
Φρονεί κανείς και πιστεύει ειλικρινά ότι ενόχλησε την Υπηρεσία για παράδειγμα η ηλικία; Νομίζω όχι. Απλούστατα αποφεύγουμε ή αδιαφορούμε να ασχοληθούμε για τις αιτίες που (εξακολουθούν να) προκαλούν τα ίδια φαινόμενα.
Άλλωστε το, κατά τεκμήριο, ορθό και δίκαιο το γνωρίζουμε όλοι, ασχέτως του τι πράττουμε και αν συνάδει με την πραγματικότητα. Μόνοι μας το έχουμε καταγράψει, εδώ και πολλά χρόνια, σε κείμενα της Πολιτείας. Ενδεικτικά αναφέρω:
– Παρεμβάσεις της Πολιτείας: ‘’Το περιεχόμενο της εξουσίας που ασκεί η Κυβέρνηση στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν επεκτείνεται στην προσωπική κατάσταση των υπηρετούντων στις Ένοπλες Δυνάμεις, στην επαγγελματική τους εξέλιξη και σταδιοδρομία. Σε αυτόν τον χώρο εφαρμόζονται οι αρχές του Κράτους Δικαίου και της νομιμότητας’’ (Βουλή των Ελλήνων, Διεύθυνση Επιστημονικών Μελετών, Έκθεση στο Σχέδιο Νόμου, ‘’Ιεραρχία, Εξέλιξη των Μονίμων Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων’’, 31 Ιουλ 1996).
– Κομματικοποίηση: ‘’Ρυθμίζονται οι προϋποθέσεις, οι διαδικασίες και τα κριτήρια των υπηρεσιακών μεταβολών των στελεχών των ΕΔ. Με το προτεινόμενο πλαίσιο τοποθετήσεων, μεταθέσεων, αποσπάσεων και μετατάξεων επιχειρείται να καταπολεμηθεί το προϋπάρχον καθεστώς ανασφάλειας και φαινομένων κομματικοποίησης των ΕΔ, όπως είχε διαμορφωθεί από τον ισχύοντα νόμο και των πολλαπλών τροποποιήσεών του, αλλά και να προστατευθεί η υπηρεσιακή ευρυθμία και συνοχή’’ (Αιτιολογική Έκθεση Ν3883/2010, σελ. 2). .
– Κοινωνική Ασφάλιση: ‘’ Έτσι αποφεύγεται με αυτό τον τρόπο η έξοδος από το στράτευμα ικανών στελεχών και η δημιουργία μεγάλου αριθμού συνταξιούχων νεαρής ηλικίας – με όλα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που – γνωστό σε όλους – συνεπάγεται η κατάσταση αυτή’’ (Εισηγητική Έκθεση Ν2439/1996, σελ. 2). Φαντασθείτε, συνεπώς, τι (;) πράτταμε πριν το 1996 και σκεφθείτε πόσο (;) προσαρμοσθήκαμε στη συνέχεια, ακόμη και στην περίοδο της κρίσης.
Πλέον των παραπάνω και εστιάζοντας στη στρατιωτική ιεραρχία και τις αποφάσεις των συμβουλίων κρίσεων, ενδεικτικά σημειώνω:
– Αποφάσεις του συμβουλίου επανακρίσεων με απλή παραπομπή στις αποφάσεις των Κλάδων, χωρίς να ερευνηθούν οι λόγοι της προσφυγής και να αξιολογηθούν τα παράπονα που διατυπώνονται.
– Φαινόμενα (επιλεκτικής) αποστρατείας ικανών καθόλα στελεχών, με πλημμελείς αιτιολογίες που, παρά τις περί του αντιθέτου επιταγές της νομολογίας, στηρίζονται, αποκλειστικά, σε παλαιά και ήσσονος σημασίας πειθαρχικά παραπτώματα του κρινομένου, απέχοντα του κρισίμου χρόνου της αξιολογήσεως ακόμη και πέραν της εικοσαετίας.
– Ανώτατα στελέχη που, ορισμένα εξ΄ αυτών, είχαν διανύσει μόλις το πρώτο έτος στο βαθμό τους, οδηγήθηκαν πρόωρα και ενδεχομένως άνευ σοβαρού λόγου στην αποστρατεία (κοινώς στην απόλυση), αδιαφορώντας έτσι για το μέλλον των ιδίων αλλά και των οικογενειών τους (ακόμα και πολυτέκνων).
– Ανώτατα ε.ε. στελέχη φέρουν στη στολή των διακριτικό διοικήσεως μέχρι επιπέδου Μονάδος και παράλληλα, συμμετέχουν σε συμβούλια κρίσεων και κρίνουν νεωτέρους των, για καθήκοντα τα οποία οι ίδιοι ουδέποτε έχουν ασκήσει, αδιαφορώντας πλήρως για τα μηνύματα που δίδουμε στους νεωτέρους αξιωματικούς αλλά και την οφειλομένη ηθική υπόσταση των πράξεών μας. Εφόσον τα στελέχη αυτά είναι τόσο ικανά για τα συγκεκριμένα καθήκοντα, δεν θα μπορούσαν να τα εκτελούν ως ανακληθέντες ή μήπως μας ενοχλεί που θα χάσουμε και τη ‘’Δόξα’’;
– ’Τακτικισμοί’’ κατά την παραλαβή των αποφάσεων των Συμβουλίων Κρίσεων από τους (δυσμενώς) κριθέντες, με παράλληλη ανοχή του φαινομένου εκ μέρους της Υπηρεσίας.
– Υπερβολική ευαισθησία ή/και ανοχή στη χρήση της δυνατότητος διαγραφής δυσμενών στοιχείων.
Είναι άραγε, διαχρονικές-διακομματικές ‘’εμμονές’’, ‘’ιδεοληψίες’’ ή ‘’αυταπάτες’’;
militaire
