Η βλάβη που τελικά θα προκληθεί στη χώρα και στη Δημοκρατία από την ανάκριση των θλιβερών γηραιών μιζαδόρων (είτε τα έπιαναν, είτε τα έδιναν) περί τα εξοπλιστικά, θα είναι πολύ μεγαλύτερη από το όφελος που ενυπάρχει πάντα στην προσπάθεια της Δικαιοσύνης για την αποκάλυψη της αλήθειας και τον κολασμό της διαφθοράς.
Αν είχε μέχρι τώρα μείνει κάτι όρθιο σ’ αυτή τη χώρα – όπου όποτε μας βολεύει όλοι είναι καλοί και άγιοι επειδή μοιράζουν δανεικά και μας κάνουν τα ρουσφέτια και όποτε ξεβολευόμαστε είναι όλοι (συλλήβδην) άχρηστοι, ανίκανοι, κλέφτες και δοσίλογοι – ήσαν αυτοί που φορούν στολή και που έζησαν υπηρετώντας την πατρίδα και πέρασαν στην αποστρατεία πιστοί στο δόγμα της «έντιμης πενίας».
Καθώς για άλλη μια φορά πέφταμε από τα σύννεφα (είναι ν’ απορεί κανείς πώς κάθε φορά στεκόμαστε ξανά στα πόδια μας χωρίς ούτε μια γρατζουνιά), πληροφορηθήκαμε από τους κατηγορουμένους μιζαδόρους πως «τα πήραν στρατιωτικοί».
Αυτούς θυμήθηκαν υπόπτως οι κύριοι αυτοί, με τη βοήθεια της αμνησίας ή της επιλεκτικής μνήμης τους.
«Στρατιωτικοί»!
Έτσι, γενικά, αόριστα και ύποπτα!
Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτικοί και γενικά ένστολοι έχουν υπηρετήσει αυτή τη χώρα, έχουν φυλάξει τα σύνορά της, έχουν περιηγηθεί την Ελλάδα απ’ άκρου σ’ άκρο, έχουν τιμήσει τη στολή τους πολεμώντας και χύνοντας το αίμα τους, κινδυνεύουν στις αερομαχίες στο Αιγαίο.
Και όμως!
Όλα αυτά καταβάλλεται προσπάθεια να σβηστούν με μια μονοκοντυλιά, με μια-δυο καταθέσεις ανθρώπων που ομολογούν ότι τα πήραν και τα έδωσαν και «δείχνουν» τα εύκολα θύματα γενικεύοντας και σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσουν το τομάρι τους.
«Στρατιωτικοί», είπαν και καθάρισαν!
Η γενίκευση είναι μια από τις εγκληματικότερες πρακτικές της προπαγάνδας, της οποίας στόχος υπήρξε πάντα η καρδιά της Δημοκρατίας.
Η γενίκευση – όποια ομάδα κι’ αν αφορά – είναι φασισμός.
Αν υπήρξαν – και σίγουρα υπήρξαν – δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό επίορκοι, αυτό τι σημαίνει;
Υπάρχει καμιά επαγγελματική κατηγορία που μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε ποτέ επίορκους στις τάξεις της;
Και συγγνώμη, αλλά οι επίορκοι αυτοί μόνοι τους πήγαν και κάθισαν στις συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης (λέμε τώρα) ή εντοπίστηκαν (ακόμη και εκμαυλίστηκαν) από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους και τοποθετήθηκαν εκεί προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένοι σκοποί της μίζας;
Πριν από λίγο καιρό, έλαβα μέρος στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του στρατηγού Κώστα Φράγκου («Έγκλημα στο Πεντάγωνο») που ακριβώς περιγράφει τη σκοτεινή πραγματικότητα των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως τα περιγράφει.
Και δεν προκύπτει από πουθενά πως πρωταγωνιστές ήσαν μόνο οι επίορκοι στρατιωτικοί – όπως προσπαθούν να μας πείσουν τώρα αυτοί οι «μεταμελημένοι» υπόδικοι.
Και πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε;
«Στρατιωτικοί» τα έκαναν όλα αυτά;
Μετά το 1974 και για 35 ολόκληρα χρόνια η χώρα μας πλήρωνε από 3 ως 6 δις ευρώ τον χρόνο για εξοπλιστικά προγράμματα.
Μόνο από το 2000 ως το 2004 πληρώσαμε σε εξοπλισμούς 6 τρις παλιές δραχμές (17, 5 δις ευρώ).
Το 31% σε ποσοστό και το 54% σε αξία έγιναν με απευθείας αναθέσεις.
Στρατιωτικοί τα αποφάσισαν αυτά;
Στρατιωτικοί αποφάσισαν να αγοράσουν τα τζιπ τύπου Χάμμερ σε υπερδιπλάσια τιμή από την πραγματική;
Όχι, βέβαια!
Όταν τον Νοέμβριο του 2002 αγοράστηκαν (με απευθείας ανάθεση και χωρίς να συνεδριάσει το Ανώτατο Συμβούλιο Άμυνας) τα επιθετικά και μεταφορικά ελικόπτερα και οι κορβέτες (700 δις δρχ.), «στρατιωτικοί» αποφάσισαν;
Όχι, βέβαια! Συνεδρίασε μια χαρά το ΚΥΣΕΑ.
Όταν αποφασίστηκε η αγορά των 12 πυροβόλων Ζουζάνα από τη Σλοβακία έναντι 18 δις δρχ. με απευθείας ανάθεση, οι «στρατιωτικοί» το έκαναν;
Όχι, βέβαια, διότι οι εκθέσεις αξιολόγησης του ΓΕΣ ήσαν αρνητικές.
Για τους ΤΟΡ Μ1, οι «στρατιωτικοί» αποφάσισαν;
Αυτοί τοποθέτησαν στην εταιρία εξυπηρέτησης των αντισταθμιστικών ωφελημάτων τον πασίγνωστο διεθνώς τζογαδόρο και καταγγελθέντα ως μεγαλέμπορο όπλων, Άραβα Φουάντ Αλ Ζιγιάντ.
Αν θυμάμαι καλά, όταν τον Ιανουάριο του 2004 αποφασίστηκε να καταβληθεί το ποσό, αυτό έγινε παρά την διαφορετική γνώμη του ΓΕΑ.
«Στρατιωτικοί» αποφάσισαν την αγορά των πυραυλικών συστημάτων «Χοκ», το 1999, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων;
(Τότε που η Ελλάδα πλήρωσε 152 εκ. ευρώ για 7 συστήματα, ενώ η Ιταλία (την ίδια περίοδο) πλήρωσε 80 εκ. ευρώ για 8 συστήματα και η Γαλλία 70 εκ. ευρώ).
«Στρατιωτικοί» έβγαλαν το πηλίκιό τους και το… φόρεσαν καπέλο - ύψους 41,6 εκ ευρώ και με απευθείας ανάθεση - στα μεταφορικά ελικόπτερα ΝΗ-90;
«Στρατιωτικοί» αποφάσισαν για την αγορά των 4 Zubr (πλοία ταχείας μεταφοράς) με υπερτιμολόγηση 8 εκ. ευρώ το ένα;
Μήπως «στρατιωτικοί» είχαν την φαεινή ιδέα να προχωρήσει η ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ σε πωλήσεις όπλων στο... Ιράκ;
Μήπως «στρατιωτικοί» έβαλαν την ΠΥΡΚΑΛ να αγοράσει την τεχνογνωσία του συστήματος «Α-Λέιζερ» από την Αρμενία, αντί 2,5 δις δρχ., τα χρήματα έκαναν φτερά και η τεχνογνωσία δεν ήλθε ποτέ;
Δε νομίζω, διότι δεν διοικούσαν την ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ στρατιωτικοί – η εταιρία είχε πολιτικούς προϊσταμένους.
Και για να έχουμε καλό ρώτημα, «στρατιωτικοί» έβαζαν την υπογραφή τους κάτω από δάνεια ύψους 15 δις ευρώ για εξοπλισμούς την περίοδο 1997 – 2003 (με λήξη το 2016 για να μην ξεχνιόμαστε) και «στρατιωτικοί» αποφάσιζαν να «κρυφτούν» τα 9 και να εγγραφούν στον προϋπολογισμό μόνο τα έξι;
Δε νομίζω, διότι οι «στρατιωτικοί» στην Ελλάδα (και όχι στην Τουρκία) δεν συνάπτουν δάνεια με κανέναν και δεν καταρτίζουν προϋπολογισμούς.
Ε, λοιπόν, όχι. Δεν ήσαν οι «στρατιωτικοί» που εκμεταλλεύτηκαν την εξ ανατολών απειλή και το τουρκικό casus belli για να πλουτίσουν πάνω στο σώμα της πατρίδας.
Αυτοί αντιμετώπιζαν (και αντιμετωπίζουν) την απειλή στους αιθέρες, στον Έβρο, στο βορειοανατολικό Αιγαίο, στις κατά την Άγκυρα θαλάσσιες «γκρίζες ζώνες».
Όταν η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ήλθε στην υποεπιτροπή εξοπλιστικών (της οποίας είμαι μέλος) για να εγκρίνουμε… βίδες, έλαβα τον λόγο και το ξεκαθάρισα:
«Από τους ΤΟΡ Μ1, καταλήξαμε να χάνουμε το χρόνο μας για να παραγγείλουμε σφαίρες και στολές. Επειδή, όμως, και ο κρατούμενος στον Κορυδαλλό πρώην υπουργός Άμυνας μας έχει ζαλίσει το κεφάλι με το ΚΥΣΕΑ και επειδή εμείς εδώ δεν πρόκειται να σας πούμε να μην παραγγείλετε τα αναγκαία για τον Στρατό μας, θέλω να ξέρετε πως ακούμε μόνο ό,τι μας λέτε εσείς, η ηγεσία του στρατεύματος. Τι στο καλό! Σας εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας! Είναι δυνατόν να μην σας εμπιστευτούμε για τα άρβυλα και τα αλεξίπτωτά τους;»
Και επιτέλους!
Μόνο στους εξοπλισμούς έγινε πάρτι σ’ αυτή τη χώρα;
Δεν έγινε πάρτι στα δημόσια έργα, στην υγεία, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Χρηματιστήριο (προσφάτως αποκαθαρθέν από την Δικαιοσύνη) και γενικά όπου δραστηριοποιήθηκε ο δημόσιος τομέας, αλλά και ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας;
Αφήστε, λοιπόν, ήσυχες τις Ένοπλες Δυνάμεις, τους στρατιωτικούς, τους λιμενικούς, τα σώματα ασφαλείας.
Αρκετά ταλαιπωρούνται με τους μισθούς και τις συντάξεις της πείνας.
Εκτός και αν…
Εκτός και αν πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο διάλυσης των πάντων, για να ανοίξει ο δρόμος στους επόμενους «αδιάφθορους σωτήρες».
Ένα τέτοιο σχέδιο αποσταθεροποίησης προφανώς θα έβαζε στο στόχαστρο ένα από τα τελευταία στηρίγματα, στα οποία ο λαός διατηρεί την εμπιστοσύνη του και εμπιστεύεται την ασφάλειά του…
