της Ελίνας Γαληνού
Ενώ υποφέρουμε με την όξυνση της εισροής λαθρομεταναστών στην χώρα μας, τα σύνορά μας παραμένουν σχεδόν αφύλακτα. Ο υπό κατασκευήν φράκτης στον Εβρο, ήδη είναι γνωστό ότι αρκεί για να αντιμετωπίσει εντελώς αποσπασματικά το πρόβλημα. Οι πύλες εισόδου στα σύνορά μας είναι πάμπολλες, και οι λογής-λογής ενδιαφερόμενοι από τις γύρω γειτονιές, έχουν φροντίσει να μάθουν πολλά μυστικά περάσματα. Ετσι, δεν είναι παράξενο που σχεδόν καθημερινά περνάνε μέσα στη χώρα μας, περί τους 500 λαθρομετανάστες, οι οποίοι ως επί το πλείστον, ξεμένουν εδώ....
Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια όταν το πρόβλημα υπερπληθώρας μεταναστών άρχισε να την πνίγει, όφειλε να το αντιμετωπίσει πρίν φτάσει στο απροχώρητο. Ωστόσο, ειδικά την τελευταία διετία, οι πολιτικές που εφαρμόζονται, λές και στρέφονται προς το αντίθετο ρεύμα. Δηλαδή την αύξηση εισροής και παραμονής μεταναστών στην Ελλάδα, η οποία ήδη δεν έχει τρόπο να τους θρέψει, ενώ σε λίγο δεν θα έχει ούτε χώρο να τους τοποθετήσει.
Ο φράκτης στον Εβρο, που θα κοστίσει μερικά δις ευρώ στο χρεωκοπημένο μας κράτος, αναμένεται να εμποδίσει την διέλευση των μεταναστών, μόνο από το χερσαίο τμήμα των ελληνοτουρκικών συνόρων. Βεβαίως, η απόφαση να χτιστεί, κάπως αναχαίτησε την ορμή προηγουμένων χρόνων, καθώς παρατηρήθηκε μια κάποια μείωση, αλλά μόνο από ένα συγκεκριμένο σημείο. Δυστυχώς όμως, τα σημεία είναι πολλά όπως προαναφέραμε, ενώ η επάνδρωση στα επίμαχα μέρη των ελληνικών συνόρων, είναι ανεπαρκής. Οι συνοριακοί φύλακες είναι ελάχιστοι και τα μέσα κίνησής τους δεν επαρκούν για τις ανάγκες που συχνά, είναι απρόβλεπτες. Οι ελλείψεις προσωπικού λόγω των αποσπάσεων-πράγμα το οποίο επηρέασε και ο "Καλλικράτης" με τις σχετικές συγχωνεύσεις υπηρεσιών τοπικής αυτοδιοίκησης-μείωσαν το δυναμικό σε μια εποχή εντελώς ακατάλληλη. Η ορμητική εισροή των μεταναστών όμως, δεν προλαβαίνεται, όπως και η ευρεσιτεχνία τους να διεισδύουν εντός της χώρας και να αξιοποιούν οριακά τις δυνατότητες του νόμου προστασίας τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο που οι αρχές, αναγκάζονται να τους μαζέψουν και να τους στείλουν στην Αθήνα ή άλλα αστικά κέντρα της περιφέρειας, τα οποία ήδη υποφέρουν από μεταναστευτικό συνωστισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα, την ασφάλεια και την ηρεμία των πόλεων.
Πέρα από κάθε ανθρωπιστική σκέψη σχετικά με την τύχη των απανταχού μεταναστών, ξέρουμε ότι κάθε χώρα-ειδικά της ΕΕ-διαθέτει μια οριοθετημένη πολιτική και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για την διαχείριση της μετανάστευσης. Εδώ στην Ελλάδα, με την χαλαρότητα και τις παλινωδίες, καταλήξαμε ξέφραγο αμπέλι και Γή της Επαγγελίας για τους μετανάστες. Υπήρξαμε δεκτικοί χωρίς όρια στην εισροή και υποδοχή τους, χωρίς να έχουμε σταθμίσει τις ανάγκες και τις επιπτώσεις που θα προκύψουν στο μέλλον, ούτε φυσικά το αυξημένο κύμα εισροής που κάποια στιγμή, δεν θα είναι αντιμετωπίσιμο. Ενα παράδειγμα που το επιβεβαιώνει αυτό, αποτελεί ο πρόσφατος νόμος "ελληνοποίησης" που νομιμοποιεί οποιονδήποτε νεοεισερχόμενο μετανάστη δηλώσει "σύντροφος" ενός άλλου, που έχει είτε ελληνική υπηκοότητα, είτε άδεια παραμονής. Παράλληλα, νομιμοποιούνται και τα τέκνα τους, αν προκύψουν έστω και εξώγαμα. Η δουλειά αυτή βέβαια, εξυπηρέτησε πολλούς λαθρομετανάστες λύνοντας εικονικά το πρόβλημα, ενώ βάφτισε... πατριωτάκια μας, ανεξέλεγκτο αριθμό παιδιών που, Θεός ξέρει πού και από ποιούς γεννήθηκαν. Θα μου πείτε, άνθρωποι είναι και αυτά, αλλά...άλλο πράγμα ο αντιρατσισμός και άλλο η επικτακτική ανάγκη μιας προγραμματισμένης μεταναστευτικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα που χρειάζεται.
Οπως είδαμε και γνωρίζουμε, η χώρα μας έχει σοβαρές ευθύνες για την προβληματική εξέλιξη της λαθρομετανάστευσης, που βιώνουμε τώρα χειρότερα από ποτέ. Δεν είμαστε όμως οι μόνοι υπεύθυνοι. Η Τουρκία, αναγνωρίζεται σαν κύρια χώρα διέλευσης από την ΕΕ, η οποία αναμένεται να της διαθέσει κονδύλιο 400 εκ. ευρώ, για να την βοηθήσει στην διαχείριση των συνόρων της και την δημιουργία αναγκαίων υποδομών. Ωστόσο, η ίδια η Τουρκία, ήταν και παραμένει απρόθυμη να συνεργαστεί με την ΕΕ στο θέμα αυτό, παρά τις διάφορες εκκλήσεις που γίνονται. Είναι δε ευνόητο, ότι αν συνεχιστούν οι τουρκικές υπεκφυγές και η γνωστή αναβλητικότητα, το πρόβλημα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί ολοκληρωμένα, αφήνοντας έκθετη κυρίως την Ελλάδα, σε υπερφόρτωμα μεταναστών. Ενα ακόμα "δώρο" που αποκομίσαμε από την ελληνοτουρκική φιλία, του οποίου οι προεκτάσεις ήδη διαφαίνονται εξαιρετικά επικίνδυνες για το μέλλον της χώρας μας.
Ενώ υποφέρουμε με την όξυνση της εισροής λαθρομεταναστών στην χώρα μας, τα σύνορά μας παραμένουν σχεδόν αφύλακτα. Ο υπό κατασκευήν φράκτης στον Εβρο, ήδη είναι γνωστό ότι αρκεί για να αντιμετωπίσει εντελώς αποσπασματικά το πρόβλημα. Οι πύλες εισόδου στα σύνορά μας είναι πάμπολλες, και οι λογής-λογής ενδιαφερόμενοι από τις γύρω γειτονιές, έχουν φροντίσει να μάθουν πολλά μυστικά περάσματα. Ετσι, δεν είναι παράξενο που σχεδόν καθημερινά περνάνε μέσα στη χώρα μας, περί τους 500 λαθρομετανάστες, οι οποίοι ως επί το πλείστον, ξεμένουν εδώ....
Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια όταν το πρόβλημα υπερπληθώρας μεταναστών άρχισε να την πνίγει, όφειλε να το αντιμετωπίσει πρίν φτάσει στο απροχώρητο. Ωστόσο, ειδικά την τελευταία διετία, οι πολιτικές που εφαρμόζονται, λές και στρέφονται προς το αντίθετο ρεύμα. Δηλαδή την αύξηση εισροής και παραμονής μεταναστών στην Ελλάδα, η οποία ήδη δεν έχει τρόπο να τους θρέψει, ενώ σε λίγο δεν θα έχει ούτε χώρο να τους τοποθετήσει.
Ο φράκτης στον Εβρο, που θα κοστίσει μερικά δις ευρώ στο χρεωκοπημένο μας κράτος, αναμένεται να εμποδίσει την διέλευση των μεταναστών, μόνο από το χερσαίο τμήμα των ελληνοτουρκικών συνόρων. Βεβαίως, η απόφαση να χτιστεί, κάπως αναχαίτησε την ορμή προηγουμένων χρόνων, καθώς παρατηρήθηκε μια κάποια μείωση, αλλά μόνο από ένα συγκεκριμένο σημείο. Δυστυχώς όμως, τα σημεία είναι πολλά όπως προαναφέραμε, ενώ η επάνδρωση στα επίμαχα μέρη των ελληνικών συνόρων, είναι ανεπαρκής. Οι συνοριακοί φύλακες είναι ελάχιστοι και τα μέσα κίνησής τους δεν επαρκούν για τις ανάγκες που συχνά, είναι απρόβλεπτες. Οι ελλείψεις προσωπικού λόγω των αποσπάσεων-πράγμα το οποίο επηρέασε και ο "Καλλικράτης" με τις σχετικές συγχωνεύσεις υπηρεσιών τοπικής αυτοδιοίκησης-μείωσαν το δυναμικό σε μια εποχή εντελώς ακατάλληλη. Η ορμητική εισροή των μεταναστών όμως, δεν προλαβαίνεται, όπως και η ευρεσιτεχνία τους να διεισδύουν εντός της χώρας και να αξιοποιούν οριακά τις δυνατότητες του νόμου προστασίας τους. Δεν είναι διόλου τυχαίο που οι αρχές, αναγκάζονται να τους μαζέψουν και να τους στείλουν στην Αθήνα ή άλλα αστικά κέντρα της περιφέρειας, τα οποία ήδη υποφέρουν από μεταναστευτικό συνωστισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα, την ασφάλεια και την ηρεμία των πόλεων.
Πέρα από κάθε ανθρωπιστική σκέψη σχετικά με την τύχη των απανταχού μεταναστών, ξέρουμε ότι κάθε χώρα-ειδικά της ΕΕ-διαθέτει μια οριοθετημένη πολιτική και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο για την διαχείριση της μετανάστευσης. Εδώ στην Ελλάδα, με την χαλαρότητα και τις παλινωδίες, καταλήξαμε ξέφραγο αμπέλι και Γή της Επαγγελίας για τους μετανάστες. Υπήρξαμε δεκτικοί χωρίς όρια στην εισροή και υποδοχή τους, χωρίς να έχουμε σταθμίσει τις ανάγκες και τις επιπτώσεις που θα προκύψουν στο μέλλον, ούτε φυσικά το αυξημένο κύμα εισροής που κάποια στιγμή, δεν θα είναι αντιμετωπίσιμο. Ενα παράδειγμα που το επιβεβαιώνει αυτό, αποτελεί ο πρόσφατος νόμος "ελληνοποίησης" που νομιμοποιεί οποιονδήποτε νεοεισερχόμενο μετανάστη δηλώσει "σύντροφος" ενός άλλου, που έχει είτε ελληνική υπηκοότητα, είτε άδεια παραμονής. Παράλληλα, νομιμοποιούνται και τα τέκνα τους, αν προκύψουν έστω και εξώγαμα. Η δουλειά αυτή βέβαια, εξυπηρέτησε πολλούς λαθρομετανάστες λύνοντας εικονικά το πρόβλημα, ενώ βάφτισε... πατριωτάκια μας, ανεξέλεγκτο αριθμό παιδιών που, Θεός ξέρει πού και από ποιούς γεννήθηκαν. Θα μου πείτε, άνθρωποι είναι και αυτά, αλλά...άλλο πράγμα ο αντιρατσισμός και άλλο η επικτακτική ανάγκη μιας προγραμματισμένης μεταναστευτικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα που χρειάζεται.
Οπως είδαμε και γνωρίζουμε, η χώρα μας έχει σοβαρές ευθύνες για την προβληματική εξέλιξη της λαθρομετανάστευσης, που βιώνουμε τώρα χειρότερα από ποτέ. Δεν είμαστε όμως οι μόνοι υπεύθυνοι. Η Τουρκία, αναγνωρίζεται σαν κύρια χώρα διέλευσης από την ΕΕ, η οποία αναμένεται να της διαθέσει κονδύλιο 400 εκ. ευρώ, για να την βοηθήσει στην διαχείριση των συνόρων της και την δημιουργία αναγκαίων υποδομών. Ωστόσο, η ίδια η Τουρκία, ήταν και παραμένει απρόθυμη να συνεργαστεί με την ΕΕ στο θέμα αυτό, παρά τις διάφορες εκκλήσεις που γίνονται. Είναι δε ευνόητο, ότι αν συνεχιστούν οι τουρκικές υπεκφυγές και η γνωστή αναβλητικότητα, το πρόβλημα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί ολοκληρωμένα, αφήνοντας έκθετη κυρίως την Ελλάδα, σε υπερφόρτωμα μεταναστών. Ενα ακόμα "δώρο" που αποκομίσαμε από την ελληνοτουρκική φιλία, του οποίου οι προεκτάσεις ήδη διαφαίνονται εξαιρετικά επικίνδυνες για το μέλλον της χώρας μας.
