«Ενός κακού μύρια έπονται». Την αλήθεια της ρήσης αυτής φαίνεται πως αγνόησε ο κ. Παπανδρέου, κατά τις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στο Σχέδιο της 21ης Ιουλίου για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους, αποδεχόμενος την παροχή χρηματικών εγγυήσεων στην Φινλανδία.
Η ενδοτικότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης έναντι των Φινλανδικών απαιτήσεων ευλόγως άνοιξε την όρεξη και των υπολοίπων δανειστών μας.
Έτσι, τώρα, Αυστρία, Ολλανδία, Σλοβακία, και Κύριος οίδε ποιός άλλος, ζητούν να διασφαλιστούν και αυτοί με ανάλογες χρηματικές εγγυήσεις, προκειμένου να υλοποιηθεί το 2ο πακέτο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωζώνη.
Αυτό σημαίνει πως διατρέχουμε τον κίνδυνο της απώλειας κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ από το 2ο δάνειο που θα πάρουμε, απλά για να δώσουμε εγγυήσεις σε αυτούς που θα μας δανείσουν.
Τρελά και παρανοϊκά πράγματα, δηλαδή, που εξευτελίζουν κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης, εμφανίζοντας την Ε.Ε. και ειδικότερα την Ευρωζώνη ως χώρο ανάπτυξης λυκοφιλιών και κυνικής εξυπηρέτησης εθνικών καθαρά συμφερόντων.
Πρέπει, όμως, να μας προβληματίσει και ακόμα μία παράμετρος του ζητήματος των εγγυήσεων: Μήπως κάποιοι επιθυμούν να στήσουν σκηνικό εκλογών, χρησιμοποιώντας τις εγγυήσεις ως θρυαλλίδα που θα πυροδοτήσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση;
Γιατί, εάν το Σχέδιο της 21ης Ιουλίου για το 2ο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα τελικά μείνει στα χαρτιά, όλοι καταλαβαίνουν ότι οι εκλογές καθίστανται πια μονόδρομος.
Αστέριος Γ. Ροντούλης
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΛΑ.Ο.Σ.
