Η παραίτηση του Αναπληρωτή Υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, η οποία ακολούθησε τις δημόσιες δηλώσεις του για το αυτονόητο, την επανασύσταση, δηλαδή, του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας θα συνιστούσε ένα τέλειο θεατρικό σκηνικό φαρσοκωμωδίας αν θεατές σε αυτό δεν ήταν οι ακρίτες νησιώτες.
Η παραπολιτική φιλολογία που έχει ακολουθήσει την παραίτηση αυτή ελάχιστα ενδιαφέρει τους νησιώτες και τις πραγματικές ανάγκες τους. Απλώς, το «ξεκατίνιασμα» μεταξύ των κυβερνώντων του ΠΑΣΟΚ, οι κόντρες εντός του Μεγάρου Μαξίμου, το ξήλωμα των «κηπουρών» του συστήματος του κ. Παπανδρέου δείχνουν, τόσο την ποιότητα αυτών που με ψεύτικες υποσχέσεις κλήθηκαν το 2009 να κυβερνήσουν τη χώρα, όσο και το γεγονός ότι οι νησιώτες ελάχιστα έχουμε να περιμένουμε από μια τέτοια κυβέρνηση.
Επί της ουσίας τώρα. Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν το μοναδικό υπουργείο «μιας στάσης» καθώς ενσωμάτωνε στις υπηρεσίες του ό,τι χρειαζόταν προκειμένου να στηρίζεται ο βασικότερος πυλώνας της οικονομίας μας, η Εμπορική Ναυτιλία, η οποία, κάθε χρόνο απέδιδε στη χώρα περίπου δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Και, βέβαια, υποστήριζε και έναν σημαντικό κλάδο της Ναυτιλίας, καθοριστικό για την εθνική μας συνοχή, την Ακτοπλοΐα.
Κανείς, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι το συγκεκριμένο Υπουργείο λειτουργούσε άψογα και χωρίς προβλήματα. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν είναι δυνατόν σε καμία έκφανση της ζωής μας. Ήταν όμως ένα Υπουργείο, το οποίο εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ήταν σε λειτουργία, γεγονός που εξασφάλιζε η παρουσία του Λιμενικού Σώματος σε αυτό, με τη στρατιωτική δομή και λειτουργία του. Συνεπώς, θα μπορούσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διορθώσει τα όποια προβλήματα του Υπουργείου και να βελτίωνε την απόδοση του.
Αντίθετα, οι ιδεοληψίες του κ. Πρωθυπουργού και η επικοινωνιακή προσπάθεια του για να αποδείξει ότι μπορεί να φτιάξει ένα μικρό και ευέλικτο υπουργικό σχήμα, οδήγησε στην κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, στη διάχυση των αρμοδιοτήτων του σε τρία Υπουργεία, μετά στη σύσταση ενός κουτσουρεμένου Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων και στην εκ νέου κατάργηση του.
Αυτές οι αποφάσεις, πέρα από το τραγελαφικό της υπόθεσης, είχαν τραγικά αποτελέσματα, τόσο για τη Ναυτιλία συνολικά, όσο και για την Ακτοπλοΐα ειδικότερα.
Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν οι σημαντικές καθυστερήσεις στις προκηρύξεις των διαγωνισμών για τις άγονες γραμμές. Με συνεχείς ερωτήσεις στη Βουλή είχα εγκαίρως αναδείξει το πρόβλημα. Κανείς, όμως, εκ των κυβερνόντων του ΠΑΣΟΚ μπορούσε να δώσει λύση, πώς να δώσει άλλωστε, με αποτέλεσμα βασικά δρομολόγια των άγονων γραμμών να μην λειτουργήσουν φέτος, και ποιος ξέρει τι θα γίνει του χρόνου.
Το δεύτερο αποτέλεσμα αφορά στη διαχείριση των κονδυλίων για τις άγονες γραμμές. Μολονότι, τα κονδύλια που είχαν εγκριθεί από τον προϋπολογισμό του 2011 ήταν αντίστοιχα με αυτά του 2010, γύρω στα εκατό εκατομμύρια ευρώ, εντούτοις, η διαχείριση τους και η διάθεση τους στις ακτοπλοϊκές εταιρείες είναι προβληματική, όπως είχα αναδείξει και στη Βουλή με αντίστοιχη ερώτηση μου. Η ουσιαστική παρακράτηση των πιστώσεων αυτών, δημιουργούν προβλήματα ρευστότητας στις εταιρείες, με αποτέλεσμα να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο η κάλυψη των άγονων γραμμών και κατά συνέπεια η απρόσκοπτη σύνδεση των ακριτικών νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Το τρίτο αποτέλεσμα ήταν οι σημαντικές καθυστερήσεις ακόμα και για απλές αποφάσεις όπως αυτές που λαμβάνει το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (ΣΑΣ). Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αντίστοιχη ερώτηση μου για τις καθυστερήσεις αυτές η απάντηση, λίγο πολύ, ήταν ότι έπρεπε να σκεφτούν ποιος γραμματέας υπουργείου θα προήδρευε των συνεδριάσεων του ΣΑΣ και μόλις το αποφάσιζαν οι συνεδριάσεις θα ξεκινούσαν άμεσα.
Το τέταρτο αποτέλεσμα είναι, ότι εν όψει της νέας περιόδου, με τα προβλήματα στο χώρο της Ακτοπλοΐας να είναι εξαιρετικά οξυμένα, δεν υπάρχει ένας στοιχειώδης προγραμματισμός και σχεδιασμός εκ μέρους της κυβέρνησης. Ένας σχεδιασμός, ο οποίος να μπορέσει να δώσει συγκεκριμένες λύσεις τόσο στα μισθώματα που αφορούν τις εταιρείες, όσο και στον καθορισμό των δρομολογίων των άγονων γραμμών, ώστε να προκύπτουν, τηρουμένων των αντικειμενικών δυσκολιών που υπάρχουν, τακτικές συνδέσεις της ηπειρωτικής Ελλάδας και των μεγάλων νησιών με τα ακριτικά και μικρά νησιά.
Και τώρα, με την παραίτηση του Αναπληρωτή Υπουργού και την μη άμεση αντικατάσταση του είναι επόμενο να περιμένουμε και νέες καθυστερήσεις μπροστά σε έναν δύσκολο χειμώνα που ακολουθεί. Με απλά λόγια, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος οι συνδέσεις των νησιών της άγονης γραμμής να μην πραγματοποιούνται ή να γίνονται σε τόσο αραιά διαστήματα που δεν θα εξυπηρετούν τους μόνιμους κατοίκους.
Και μια τελευταία παρατήρηση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε σκόπιμα, είτε από ανικανότητα, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο απέναντι στην Τρόικα, έχει προχωρήσει στην αποδόμηση ζωτικών κρατικών υπηρεσιών από τα νησιά μας με τέτοιο τρόπο ώστε να αναγκάζει τους νησιώτες να μετακινούνται από νησί σε νησί για τις υποθέσεις τους. Πως, όμως, θα μετακινούνται οι νησιώτες από νησί σε νησί όταν η ίδια η κυβέρνηση με την πολιτική της τους στερεί και αυτό το δικαίωμα της μετακίνησης; Πως θα εξασφαλιστεί η εδαφική και κοινωνική συνοχή, ειδικά σε μια εθνικά ευαίσθητη εθνική περιοχή;
