Το πόσες φορές έχουμε ακούσει από τον σημερινό πρόεδρο της Βουλής, για το "καλό παράδειγμα" που πρέπει να δείξουν οι βουλευτές, ούτως ώστε να ανταποκρίνονται οικονομικά οι κινήσεις τους, σε σχέση με τα μύρια όσα περνάει ο Έλληνας όλη αυτή την περίοδο, είναι περιττό να το γράψω... Όμως, ο κ. Πετσάλνικος, για άλλη μια φορά μίλησε για μείωση κατά 25% του βουλευτικού μισθού, για μείωση κατά 40 ευρώ περίπου της αντιμισθίας που λαμβάνουν οι συμμετέχοντες βουλευτές στις συνεδριάσεις των επιτροπών της Βουλής, για αντικατάσταση των μεγάλου κυβισμού βουλευτικών οχημάτων, με μικρότερου κυβισμού και όλα τα γνωστά και πολλαπλώς επαναλαμβανόμενα... Αυτά πλέον αντηχούν στ' αυτιά των πολιτών ως λόγια και μόνο λόγια, όχι γιατί κάτι τέτοιο (δηλαδή μειώσεις βουλευτικών εξόδων) θα απάλυνε την δυσβάσταχτη οικονομική ανέχεια των Ελλήνων, αλλά γιατί θα φαινόταν ως μια προσπάθεια ισοϋψούς αντιμετώπισης.Όπως και να το κάνουμε και παρ' όλες τις επικοινωνιακές προσπάθειες του προέδρου της Βουλής, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι "καλό παράδειγμα" είναι να αποδέχεσαι ... μείωση κατά 100 ευρώ περίπου συνολικά του μισθού σου με όλες τις υπαρκτές... κυριλέ ανέσεις σου, σε σχέση με μια υποθετική ... "συμπαράσταση" στη μείωση ενός μισθού ή μιας σύνταξης ενός εργαζόμενου Έλληνα πολίτη. Αυτό πλέον αποτελεί υποκριτική διαδικασία και όσο βρίσκεται στην επικαιρότητα για επικοινωνιακούς λόγους, περισσότερο εκνευρίζει και ξεσηκώνει τους πολίτες, παρά δημιουργεί "θετικές" εντυπώσεις " συμπαράστασης" των βουλευτών προς τους πολίτες. Ειδικότερα, όταν δεν υφίσταται πλέον , η ευθεία ανταπόκριση λαϊκού αισθήματος και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, κάτι που αποτυπώνεται καθαρά και σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Δηλαδή με απλά λόγια, δεν είναι το ίδιο να μειώνεται ένας μισθός της τάξης των 10.000 ευρώ περίπου κατά 100 ευρώ και να μειώνεται ένας μισθός ή μια σύνταξη της τάξης των 700-800 ευρώ, κατά 100-150 ευρώ. Είναι υποκρισία και πρόκληση, να ακούγεται και να επαναλαμβάνεται κάτι τέτοιο, ακόμη και σε επίπεδο "επικοινωνιακό", ή και σε επίπεδο ...στομφοειδών εκφοβισμών από τους λεγόμενους και θεσμικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής του τόπου. Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η "καραμέλα" περί "μειώσεως μισθών" των βουλευτών, γιατί και έχει κουράσει και ο κόσμος είναι... ξεσηκωμένος και έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της... "υπομονής και της... πλάτης" που λέει συνεχώς ο κ. Παπανδρέου. Βρίσκεται στα όρια του μη περαιτέρω , με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς πραγματικά αυθόρμητων λαϊκών αντιδράσεων. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν , είναι να αποφεύγουν τα "επικοινωνιακά τερτίπια", για να μην εξελίσσονται οι καταστάσεις... ανάποδα.
Γράφει: ο Ηλίας Φύλλας
