της Ελίνας Γαληνού
Μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων που προωθήθηκαν βιαστικά τον τελευταίο χρόνο, ήταν και το καθεστώς ενεργειακής θωράκισης κτιρίων. Καθένας μας σίγουρα γνωρίζοντας την κατάσταση στην αγορά ακινήτων, τις αφάνταστες επιβαρύνσεις των ιδιοκτητών, τις δραματικές πλέον δυσκολίες μισθώσεων και τα αναρίθμητα λουκέτα, περίμενε από το αρμόδιο υπουργείο περισσότερη ευελιξία για το εν λόγω ζήτημα.
Ωστόσο, παρ΄όλες τις μελετημένες προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από την ΠΟ.ΜΙ.ΔΑ, στις οποίες οι αρχές εξέφρασαν "απόλυτη κατανόηση", το μέτρο αρχίζει να ισχύει από την προσεχή εβδομάδα, σαν να μην είχε προηγηθεί καμία διαβούλευση. Ενδεχομένως, το θέμα να παράπεσε λόγω των αλλαγών ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος, αλλά υπάρχει περιθώριο διορθώσεων. Διαφορετικά, ένας μεγάλος παραγωγικός κλάδος, ήδη απελπιστικά καθηλωμένος λόγω κρίσης και Μνημονίου, θα οδεύσει ολοταχώς για κατάρρευση, προκαλώντας ακόμα δραματικότερες επιπτώσεις στην αγορά και την κοινωνία.
Εχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας, τις θέσεις αυτές με πρόθεση εξορθολογισμού του καθεστώτος ενεργειακού πιστοποιητικού, που έχει προχωρήσει ήδη σε άλλες χώρες της ΕΕ. Είναι βέβαια θετικό για το περιβάλλον, την αναβάθμιση κτιρίων και την εξοικονόμηση ενέργειας. Ομως, δεν γίνεται δωρεάν, αντίθετα, απαιτεί μεγάλο κόστος, το οποίο πόσοι και ποιοί μπορούν να το αντιμετωπίσουν; Η ακίνητη περιουσία σήμερα, η τόσο επιβαρυμένη φορολογικά, έχει πληγεί αλύπητα από τα λουκέτα της αγοράς. Οι εκμισθώσεις έγιναν προβληματικότερες και από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ενώ οι ενοικιαστές ανεβάζουν συνεχώς τις απαιτήσεις τους, ζητούν μειώσεις και λόγω κρίσης, αυτοαμνηστεύονται από τις υποχρεώσεις τους. Σε μια τέτοια εποχή λοιπόν, όπου ο ενοικιαστής μπορεί να φύγει και νύχτα αφήνοντας λογαριασμούς απλήρωτους, πώς μπορεί να επιβληθεί το ενεργειακό πιστοποιητικό σαν υποχρεωτικό για σφράγισμα συμβολαίου μίσθωσης, στην Εφορία; Προφανώς, το μέτρο είχε σχεδιαστεί εν καιρώ ειρήνης, αποσκοπώντας να "ενεργοποιήσει" την περιβαλλοντική συνείδηση των ιδιοκτητών, προσφέροντας ταυτόχρονα δουλειά σε κλάδους συνδεδεμένους με την αναβάθμιση κτιρίων. Τώρα όμως, περάσαμε πια στην εποχή του Μεσοπρόθεσμου. Καλό θα ήταν να προσαρμοστεί και το καθεστώς ενεργειακής θωράκισης κτιρίων στα νέα δεδομένα, που δυστυχώς θα διαρκέσουν χρόνια.
Γενικά, η θέσπιση πιστοποιητικού στις ενοικιάσεις, γιατί να είναι εξαναγκαστική στις μισθώσεις, όταν οι ιδιοκτήτες δεν απολαμβάνουν καμία υποστήριξη ή προστασία από τις παρενέργειες της κρίσης. Ειδικά αυτόν τον χρόνο, σίγουρα θα λειτουργήσει καταστροφικά, κυρίως στα μικρομεσαία στρώματα, τα οποία ήδη αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά με τις περικοπές μισθών-συντάξεων, την ανεργία και την ακρίβεια. Ο ενοικιαστής άλλωστε, δεν έχει μόνιμη σχέση με το ακίνητο. Και τα μικρομεσαία κτίσματα της τάξης 50- 90τμ, πόση ενέργεια θα εξοικονομήσουν, σε σχέση με κτίρια μεγάλων επιφανειών όπου και τα ενοίκιά τους, είναι άλλης κατηγορίας; Απλά θα φορτωθούν άλλα τόσα βάρη οι μικρομεσαίοι ιδιοκτήτες και ένα κανονικό μπλοκάρισμα στη δυνατότητα μισθώσεων, την ήδη προβληματική. Στο τέλος θα δημιουργηθεί και κρίση στέγης μαζί με όλα τα άλλα, καθώς μόνο νεόδμητα ή ανακαινισμένα ακίνητα θα διατίθενται προς ενοικίαση, αλλά...σε δυσπρόσιτες τιμές. Θέλουμε μήπως να αυξήσουμε τα κοινωνικά προβλήματα σε μια τόσο κρίσιμη και εύφλεκτη εποχή;
Μεταξύ πολλών άλλων θεμάτων που προωθήθηκαν βιαστικά τον τελευταίο χρόνο, ήταν και το καθεστώς ενεργειακής θωράκισης κτιρίων. Καθένας μας σίγουρα γνωρίζοντας την κατάσταση στην αγορά ακινήτων, τις αφάνταστες επιβαρύνσεις των ιδιοκτητών, τις δραματικές πλέον δυσκολίες μισθώσεων και τα αναρίθμητα λουκέτα, περίμενε από το αρμόδιο υπουργείο περισσότερη ευελιξία για το εν λόγω ζήτημα.
Ωστόσο, παρ΄όλες τις μελετημένες προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από την ΠΟ.ΜΙ.ΔΑ, στις οποίες οι αρχές εξέφρασαν "απόλυτη κατανόηση", το μέτρο αρχίζει να ισχύει από την προσεχή εβδομάδα, σαν να μην είχε προηγηθεί καμία διαβούλευση. Ενδεχομένως, το θέμα να παράπεσε λόγω των αλλαγών ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος, αλλά υπάρχει περιθώριο διορθώσεων. Διαφορετικά, ένας μεγάλος παραγωγικός κλάδος, ήδη απελπιστικά καθηλωμένος λόγω κρίσης και Μνημονίου, θα οδεύσει ολοταχώς για κατάρρευση, προκαλώντας ακόμα δραματικότερες επιπτώσεις στην αγορά και την κοινωνία.
Εχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας, τις θέσεις αυτές με πρόθεση εξορθολογισμού του καθεστώτος ενεργειακού πιστοποιητικού, που έχει προχωρήσει ήδη σε άλλες χώρες της ΕΕ. Είναι βέβαια θετικό για το περιβάλλον, την αναβάθμιση κτιρίων και την εξοικονόμηση ενέργειας. Ομως, δεν γίνεται δωρεάν, αντίθετα, απαιτεί μεγάλο κόστος, το οποίο πόσοι και ποιοί μπορούν να το αντιμετωπίσουν; Η ακίνητη περιουσία σήμερα, η τόσο επιβαρυμένη φορολογικά, έχει πληγεί αλύπητα από τα λουκέτα της αγοράς. Οι εκμισθώσεις έγιναν προβληματικότερες και από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ενώ οι ενοικιαστές ανεβάζουν συνεχώς τις απαιτήσεις τους, ζητούν μειώσεις και λόγω κρίσης, αυτοαμνηστεύονται από τις υποχρεώσεις τους. Σε μια τέτοια εποχή λοιπόν, όπου ο ενοικιαστής μπορεί να φύγει και νύχτα αφήνοντας λογαριασμούς απλήρωτους, πώς μπορεί να επιβληθεί το ενεργειακό πιστοποιητικό σαν υποχρεωτικό για σφράγισμα συμβολαίου μίσθωσης, στην Εφορία; Προφανώς, το μέτρο είχε σχεδιαστεί εν καιρώ ειρήνης, αποσκοπώντας να "ενεργοποιήσει" την περιβαλλοντική συνείδηση των ιδιοκτητών, προσφέροντας ταυτόχρονα δουλειά σε κλάδους συνδεδεμένους με την αναβάθμιση κτιρίων. Τώρα όμως, περάσαμε πια στην εποχή του Μεσοπρόθεσμου. Καλό θα ήταν να προσαρμοστεί και το καθεστώς ενεργειακής θωράκισης κτιρίων στα νέα δεδομένα, που δυστυχώς θα διαρκέσουν χρόνια.
Γενικά, η θέσπιση πιστοποιητικού στις ενοικιάσεις, γιατί να είναι εξαναγκαστική στις μισθώσεις, όταν οι ιδιοκτήτες δεν απολαμβάνουν καμία υποστήριξη ή προστασία από τις παρενέργειες της κρίσης. Ειδικά αυτόν τον χρόνο, σίγουρα θα λειτουργήσει καταστροφικά, κυρίως στα μικρομεσαία στρώματα, τα οποία ήδη αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά με τις περικοπές μισθών-συντάξεων, την ανεργία και την ακρίβεια. Ο ενοικιαστής άλλωστε, δεν έχει μόνιμη σχέση με το ακίνητο. Και τα μικρομεσαία κτίσματα της τάξης 50- 90τμ, πόση ενέργεια θα εξοικονομήσουν, σε σχέση με κτίρια μεγάλων επιφανειών όπου και τα ενοίκιά τους, είναι άλλης κατηγορίας; Απλά θα φορτωθούν άλλα τόσα βάρη οι μικρομεσαίοι ιδιοκτήτες και ένα κανονικό μπλοκάρισμα στη δυνατότητα μισθώσεων, την ήδη προβληματική. Στο τέλος θα δημιουργηθεί και κρίση στέγης μαζί με όλα τα άλλα, καθώς μόνο νεόδμητα ή ανακαινισμένα ακίνητα θα διατίθενται προς ενοικίαση, αλλά...σε δυσπρόσιτες τιμές. Θέλουμε μήπως να αυξήσουμε τα κοινωνικά προβλήματα σε μια τόσο κρίσιμη και εύφλεκτη εποχή;
