Σε Ερώτηση που είχε καταθέσει στις 25 Μαΐου 2011, ο Βουλευτής Ν. Χίου και Υπεύθυνος Τομέα Περιφερειακής Πολιτικής Κωστής Μουσουρούλης
Ο Κωστής Μουσουρούλης στην Ερώτηση ζητούσε αναλυτικό κατάλογο, με τη σειρά προτεραιότητας, των σωστικών ανασκαφών που εκκρεμούν στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, τις υποθέσεις όπου βρίσκονται σε διαδικασία απαλλοτρίωσης, τις περιπτώσεις που έχει καταβληθεί αποζημίωση για τη στέρηση της γης, καθώς και ενημέρωση για τα μέτρα που σχεδίαζε το αρμόδιο Υπουργείο για την επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών.
Όπως προκύπτει από την απάντηση του Υπουργείου Πολιτισμού, στη Χίο υφίστανται εκκρεμότητες με σωστικές ανασκαφές από το 1983, ενώ σε ό,τι αφορά στην έναρξη εργασιών σε δεσμευμένα οικόπεδα αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «θα ξεκινήσει όταν εγκριθούν οι πιστώσεις για το 2011», προσπερνώντας το γεγονός ότι βρισκόμαστε ήδη στο τέλος Ιουλίου του 2011.
Αναλυτικά η κατάσταση, με βάση την απάντηση και την ενημέρωση των αρμοδίων αρχαιολογικών υπηρεσιών εκτός της 27ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, με αρμοδιότητα στον πρώην νομό Σάμου, έχει ως εξής:
Σωστικές Ανασκαφές | Εκκρεμείς απαλλοτριώσεις | Αιτήσεις αποζημίωσης στέρησης γης | |
ΧΙΟΣ | 27 | 3 | 1 |
ΛΕΣΒΟΣ | 21 | 14 | |
ΛΗΜΝΟΣ | 8 | 1 | |
ΣΑΜΟΣ | 29 | 25 | 1 |
ΙΚΑΡΙΑ | 4 | 1 |
Σημειώνεται ότι στη Χίο, ο πίνακας της Κ’ Εφορείας Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων περιέχει 20 περιπτώσεις, ενώ η απάντηση κάνει λόγο για 23 και σε αυτές έχουν προστεθεί και οι εκκρεμείς υποθέσεις της 3ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Ο Κωστής Μουσουρούλης, με αφορμή την απάντηση έκανε την ακόλουθη δήλωση:
« Η περιγραφόμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού κατάσταση των σωστικών ανασκαφών και των απαλλοτριώσεων, όπου αυτές έχουν έχει επιλεγεί, είναι τουλάχιστον προβληματική. Δεν μπορεί μια ανασκαφή να ξεκινά το 1983 και να μην έχει ολοκληρωθεί το 2011. Αντιλαμβάνομαι ότι την πορεία μίας ανασκαφής την καθορίζει το προς αποκάλυψη, κάθε φορά, αντικείμενο, αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Αν ήταν έτσι δεν θα εκκρεμούσε αίτηση από το 2005, όπως συμβαίνει στη Χίο, από το 1997 στη Λέσβο, από το 2000 στη Ικαρία και το 1982 στην Σάμο. Με αυτές τις πρακτικές ούτε η πολιτιστική μας κληρονομιά προστατεύεται, ούτε επιτρέπεται στους ιδιοκτήτες να τα αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Η απάντηση αποκαλύπτει ότι το Υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει αξιολογήσει τη σοβαρότητα του προβλήματος, όταν στο μέσο της χρονιάς, δεν γνωρίζει αν θα υπάρχουν πόροι για να εκκινήσουν, τουλάχιστον, κάποιες από τις σωστικές ανασκαφές. Όλοι γνωρίζουμε τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, όμως το πρόβλημα διαρκεί πολύ καιρό τώρα, δεν είναι σημερινό και θα έπρεπε να έχουν δρομολογηθεί λύσεις. Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο σχεδιασμός του Υπουργείου Πολιτισμού εξαντλείται στο ελάχιστο που καθορίζει ο νόμος, δηλαδή, στη σύνταξη των σχετικών πινάκων προτεραιότητας ».
