ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΤ
& ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΚΑΙ Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ
Τί συμβαίνει από την Παρασκευή μέχρι σήμερα; Σας εξέπληξε;
Όχι. Άλλωστε αυτή είναι η διαδικασία που ακολουθείται από την πλευρά της κυβέρνησης και της ΕΕ. Συζητάνε πως θα γίνει το λεγόμενο κούρεμα, εμείς το λέμε απαξίωση του κεφαλαίου, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έχουμε τους δικούς μας όρους. Και εδώ πρέπει να γίνει συζήτηση. Ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο περισσότερο. Καλά, ο λαός δεν το συζητάμε, δε συζητάν γι' αυτό, τί θα χάσει ο εργαζόμενος. Συζητάνε τί μερίδιο θα καταβάλλουν οι τράπεζες, τί μερίδιο οι επιχειρήσεις, ποιό κράτος θα υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά από την πτώχευση κ.λπ. Αυτό κάνουν.
Εσείς κάνετε λόγο για παιχνίδια κερδοσκοπίας;
Θα σας πω τί εννοούμε. Δεν εννοούμε κάποιους ανώνυμους κερδοσκοπικούς κύκλους που συνήθως λένε “οι κερδοσκόποι”. Κερδοσκόποι είναι μέρος της αγοράς, είναι επιχειρηματικοί όμιλοι. Άλλοι κερδοσκοπούν στον τομέα της παραγωγής, δηλαδή βγάζουν κέρδη - αυτό είναι κερδοσκοπία, κυνηγάω το κέρδος, το όσο γίνεται μεγαλύτερο. Άλλοι, αγοράζοντας και πουλώντας μετοχές ή αγοράζοντας και πουλώντας ομόλογα. Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, της καπιταλιστικής αγοράς.
Εσεις, δηλαδή, θεωρείτε ότι είναι μονόδρομος πια η πτώχευση, το «κούρεμα», όπως κι αν το πούμε, και ένα νέο μνημόνιο μακροχρόνιο;
Θα σας πω ποιά είναι η έννοια του μονοδρόμου. Και στο παρελθόν και τώρα, για να μπορέσει να κλείσει ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης και να ξαναρχίσει η κερδοφορία του κεφαλαίου, πρέπει να καταστραφούν πέρα από τα δικαιώματα των εργαζομένων - εδώ δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό γι' αυτούς - πρέπει να καταστραφεί, να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Αυτό θα είναι επιχειρήσεις, μέρος των επιχειρήσεων, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Όταν λέμε καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου είναι υποτίμηση του κεφαλαίου που έχουμε, μείωση της αξίας του. Γιατί αυτό είναι μονόδρομος γι' αυτούς για να ξαναρχίσει ο κύκλος της κερδοφορίας. Δεν υπάρχει διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση που να είναι φιλολαϊκή.
Όταν η κυβέρνηση και άλλα κόμματα ουσιαστικά αποφεύγουν ή τουλάχιστον ξορκίζουν αυτές τις έννοιες, ότι δεν υπάρχει θέμα «κουρέματος», δεν υπάρχει θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους, υπάρχει μόνο το θέμα της επιμήκυνσης. Εσείς πολύ νωρίς έχετε πει ότι αυτό συμβαίνει. Θέλω να μου το τεκμηριώσετε αν έχετε την καλοσύνη.
Είπα και προηγούμενα ότι η κρίση του καπιταλισμού, η οποία είναι αποτέλεσμα υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων, με διάφορες μορφές - είτε είναι χρηματική, είτε είναι εμπορεύματα, είτε είναι μηχανήματα - για να βγει από την κρίση ο καπιταλισμός έχει τον εξής τρόπο. Ένα είναι να κάνει ακόμα πιο φθηνή και πιο εκμεταλλεύσιμη την εργατική δύναμη. Αυτό το έκανε και προ κρίσης, αλλά η κρίση του δίνει ευχέρεια να πάρει μέτρα που δεν μπορούσε να τα πάρει πριν την κρίση. Αυτά τα μέτρα που παίρνονται τώρα είναι γραμμένα στις αποφάσεις της ΕΕ και στα προγράμματα των κομμάτων εδώ και χρόνια, πριν από την κρίση. Αν τα έπαιρναν λοιπόν σε βάθος δέκα χρόνων, τώρα θα τα πάρουν σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο. Δεύτερον, δεν αρκεί αυτό. Διότι πρέπει να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Και προσέχτε, το σχετικά καινούριο σε σχέση με τη δεκαετία του '70 ή σε σχέση με τις χώρες που δεν είναι οργανικά ενταγμένες μέσα σε μια περιφερειακή ένωση, είναι ότι η διέξοδος από την κρίση δυσκολεύεται να γίνεται με τον ίδιο τρόπο που γινόταν παλιά, ακριβώς λόγω της διαπλοκής των οικονομιών, όπου θα γίνει απαξίωση ενός μέρους του κεφαλαίου στην Ελλάδα και θα χτυπηθούν ταυτόχρονα οι γαλλικές τράπεζες περισσότερο, λιγότερο οι γερμανικές, αυτή η συζήτηση γίνεται τώρα. Το «μονόδρομος», είναι μονόδρομος για το καπιταλιστικό σύστημα και για τη διαχείριση της κρίσης
Όχι. Άλλωστε αυτή είναι η διαδικασία που ακολουθείται από την πλευρά της κυβέρνησης και της ΕΕ. Συζητάνε πως θα γίνει το λεγόμενο κούρεμα, εμείς το λέμε απαξίωση του κεφαλαίου, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έχουμε τους δικούς μας όρους. Και εδώ πρέπει να γίνει συζήτηση. Ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο περισσότερο. Καλά, ο λαός δεν το συζητάμε, δε συζητάν γι' αυτό, τί θα χάσει ο εργαζόμενος. Συζητάνε τί μερίδιο θα καταβάλλουν οι τράπεζες, τί μερίδιο οι επιχειρήσεις, ποιό κράτος θα υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά από την πτώχευση κ.λπ. Αυτό κάνουν.
Εσείς κάνετε λόγο για παιχνίδια κερδοσκοπίας;
Θα σας πω τί εννοούμε. Δεν εννοούμε κάποιους ανώνυμους κερδοσκοπικούς κύκλους που συνήθως λένε “οι κερδοσκόποι”. Κερδοσκόποι είναι μέρος της αγοράς, είναι επιχειρηματικοί όμιλοι. Άλλοι κερδοσκοπούν στον τομέα της παραγωγής, δηλαδή βγάζουν κέρδη - αυτό είναι κερδοσκοπία, κυνηγάω το κέρδος, το όσο γίνεται μεγαλύτερο. Άλλοι, αγοράζοντας και πουλώντας μετοχές ή αγοράζοντας και πουλώντας ομόλογα. Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, της καπιταλιστικής αγοράς.
Εσεις, δηλαδή, θεωρείτε ότι είναι μονόδρομος πια η πτώχευση, το «κούρεμα», όπως κι αν το πούμε, και ένα νέο μνημόνιο μακροχρόνιο;
Θα σας πω ποιά είναι η έννοια του μονοδρόμου. Και στο παρελθόν και τώρα, για να μπορέσει να κλείσει ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης και να ξαναρχίσει η κερδοφορία του κεφαλαίου, πρέπει να καταστραφούν πέρα από τα δικαιώματα των εργαζομένων - εδώ δεν υπάρχει κανένα ερωτηματικό γι' αυτούς - πρέπει να καταστραφεί, να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Αυτό θα είναι επιχειρήσεις, μέρος των επιχειρήσεων, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Όταν λέμε καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου είναι υποτίμηση του κεφαλαίου που έχουμε, μείωση της αξίας του. Γιατί αυτό είναι μονόδρομος γι' αυτούς για να ξαναρχίσει ο κύκλος της κερδοφορίας. Δεν υπάρχει διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση που να είναι φιλολαϊκή.
Όταν η κυβέρνηση και άλλα κόμματα ουσιαστικά αποφεύγουν ή τουλάχιστον ξορκίζουν αυτές τις έννοιες, ότι δεν υπάρχει θέμα «κουρέματος», δεν υπάρχει θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους, υπάρχει μόνο το θέμα της επιμήκυνσης. Εσείς πολύ νωρίς έχετε πει ότι αυτό συμβαίνει. Θέλω να μου το τεκμηριώσετε αν έχετε την καλοσύνη.
Είπα και προηγούμενα ότι η κρίση του καπιταλισμού, η οποία είναι αποτέλεσμα υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων, με διάφορες μορφές - είτε είναι χρηματική, είτε είναι εμπορεύματα, είτε είναι μηχανήματα - για να βγει από την κρίση ο καπιταλισμός έχει τον εξής τρόπο. Ένα είναι να κάνει ακόμα πιο φθηνή και πιο εκμεταλλεύσιμη την εργατική δύναμη. Αυτό το έκανε και προ κρίσης, αλλά η κρίση του δίνει ευχέρεια να πάρει μέτρα που δεν μπορούσε να τα πάρει πριν την κρίση. Αυτά τα μέτρα που παίρνονται τώρα είναι γραμμένα στις αποφάσεις της ΕΕ και στα προγράμματα των κομμάτων εδώ και χρόνια, πριν από την κρίση. Αν τα έπαιρναν λοιπόν σε βάθος δέκα χρόνων, τώρα θα τα πάρουν σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο. Δεύτερον, δεν αρκεί αυτό. Διότι πρέπει να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Και προσέχτε, το σχετικά καινούριο σε σχέση με τη δεκαετία του '70 ή σε σχέση με τις χώρες που δεν είναι οργανικά ενταγμένες μέσα σε μια περιφερειακή ένωση, είναι ότι η διέξοδος από την κρίση δυσκολεύεται να γίνεται με τον ίδιο τρόπο που γινόταν παλιά, ακριβώς λόγω της διαπλοκής των οικονομιών, όπου θα γίνει απαξίωση ενός μέρους του κεφαλαίου στην Ελλάδα και θα χτυπηθούν ταυτόχρονα οι γαλλικές τράπεζες περισσότερο, λιγότερο οι γερμανικές, αυτή η συζήτηση γίνεται τώρα. Το «μονόδρομος», είναι μονόδρομος για το καπιταλιστικό σύστημα και για τη διαχείριση της κρίσης
