Το είχα ακούσει το καλοκαίρι που ήμουν στο νησί μας. Δεν έδωσα σημασία. Προ ημερών το διάβασα σε έγκριτη εφημερίδα. «Το κράτος πληρώνει τους ψαράδες να κόψουν τα ψαροκάικά τους». Άλλη μια επιταγή της ΕE ή δική μας φαεινή ιδέα ; Γιατί όμως ;
Λένε για να σταματήσει η υπεραλιεία ώστε να μη τελειώσουν τα ψάρια (!) Μήπως έτσι θα επιτευχθεί η σωτηρία των ψαριών με τη θυσία φτωχών ψαράδων; Οι περισσότεροι ψαράδες που έχουν δικά τους ψαροκάικα είναι μεγάλοι στα χρόνια. Οι περισσότεροι απ’ τους νεότερους που ασχολούνται με το επάγγελμα αυτό είναι βοηθοί ή μεροκαματιάρηδες. Αυτοί κι αν χάσουν μια δουλειά, βρίσκουν άλλη ή σ άλλο ψαροκάικο ή σ’ άλλη στεριανή δουλειά. Οι μεγάλοι, όμως, τι κάνουν; Ποιος τους παίρνει στη δούλεψή του; Θα μου πείτε, ότι κόβοντας το καΐκι τους θα πάρουν κάποια λεφτά. Μάλιστα! Αλλά για πόσο καιρό θα κρατήσουν αυτά; Έτσι θα ρθει η στιγμή, σ ένα ή δυο χρόνια και θα είναι και απένταροι και χωρίς καΐκι. Ποιος θα προσλάβει στη δούλεψή του έναν γέρο ψαρά που δεν ξέρει τίποτα άλλο απ’ τη θάλασσα; Αλλά ας τους αφήσουμε αυτούς Ας είχαν το νου τους κι ας μην παρασύρονταν απ’ τα εύκολα λεφτά…
Το θέμα που με βάζει σε σκέψεις είναι άλλο. Φταίνε οι ψαράδες μας που λιγοστεύουν τα ψάρια; Σ αυτούς έχουν επιβληθεί ένα σωρό περιορισμοί, όπως μέγεθος ματιού του διχτυού, απόσταση απ’ την ακτογραμμή που μπορούν να ψαρεύουν, χρονικά όρια που μπορούν να ψαρέψουν με διάφορα εργαλεία (π.χ. ανεμότρατες) κτλ. Περιορισμοί που οι φουκαράδες ως επί το πλείστον, θέλοντας και μη τους τηρούν. Τι γίνεται, όμως, με τα ξένα αλιευτικά που ολοχρονίς αλωνίζουν τα νερά του Αιγαίου και όχι μόνον τα δικά τους αλλά και τα δικά μας, φτάνοντας πολλές φορές να ψαρεύουν σε απόσταση αναπνοής απ’ τ’ ακρογιάλια των νησιών μας; Αλλά και μ’ αυτά ακόμα δεν νομίζω ότι μπορεί να λιγοστέψουν επικίνδυνα τα ψάρια. Αυτό που πραγματικά τα απειλεί είναι η μόλυνση της θάλασσας που είναι ο αποδέκτης όλων των αμαρτιών της στεριάς (π.χ. λύματα, φυτοφάρμακα, πετρέλαια, σκουπίδια κτλ.) και του ουρανού (όξινη βροχή κτλ.). Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή μας. Όσο για τους ψαράδες μας, φοβάμαι ότι και η ΕΟΚ και το κράτος τους χρησιμοποιούν σαν προπέτασμα καπνού για να καλύπτουν πιθανόν άλλες πραγματικότητες! Θα μου πείτε ότι κάνω πονηρές υποθέσεις. Μάλιστα, κάνω υποθέσεις, αλλά όχι έτσι για το τίποτα. Μια ματιά στις μεγάλες ψαραγορές και στους πάγκους ψαριών στα σούπερ μάρκετ και θα πονηρευτεί και ο πιο αθώος. Τα περισσότερα ψάρια που θα δείτε εκεί είναι ή ιχθυοτροφείου ή εισαγόμενα ασχέτως αν πολλά απ’ αυτά τα δεύτερα έχουν καταλλήλως «Ελληνοποιηθεί». Θα μου πείτε «Ε, και τι έγινε; Τι σε πειράζει εσένα»; Φίλοι μου, κατ αρχήν με πειράζει γιατί δεν μπορώ να ανέχομαι την κοροϊδία, η οποία τώρα τελευταία έγινε θεσμός, αλλά υπάρχει και άλλος πιο βασικός λόγος, ότι αυτά τα ψάρια, είτε ιχθυοτροφείου είτε εισαγόμενα, καμιά σχέση δεν έχουν με τα Αιγαιοπελαγίτικά μας. Αν, όμως, κάποιος μπορέσει και διαβάσει τα ψιλά γράμματα της υπόθεσης, πιθανόν να δει ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει κατευθυνόμενη οικονομική βάση.
Με το κόψιμο των ψαροκάικων επόμενο είναι να μειωθούν οι ποσότητες των κανονικών ψαριών που θα μπαίνουν στην αγορά, με αποτέλεσμα την κενή θέση να την καλύψουν τα των ιχθυοτροφείων και τα εισαγόμενα. Στην περίπτωση των ιχθυοτροφείων το θέμα δεν είναι και τόσο σοβαρό μια και τα χρήματα που θα λείψουν απ’ τους ψαράδες θα πάνε σε μερικά χέρια, άλλα Ελληνικά και άλλα ξένα, πάντως ίσως τα περισσότερα να μείνουν στην Ελλάδα. Με τα εισαγόμενα, όμως, όλα τα λεφτά πάνε σε ξένα χέρια. Αυτό είναι που με πειράζει περισσότερο, ιδίως όταν ακούω να μας φωνάζουν απ’ την Κυβέρνηση ότι δεν υπάρχουν λεφτά.
Ότι τα λεφτά είναι λίγα, πράγματι στο Λαό είναι λίγα και γίνονται ακόμα λιγότερα με το κόψιμο μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δέκατου τρίτου και τετάρτου μισθού, αλλά και των αψυχολόγητων αυξήσεων του ΦΠΑ, των εισιτηρίων, της ΔΕΗ κτλ. κι απ την άλλη να συγκεντρώνονται σε ορισμένα χέρια ντόπια και ξένα.
Θα μου πείτε ότι η υπόθεση των εισαγομένων ψαριών είναι ένα κομματάκι του τέρατος που μας απομυζά και που λέγεται «εισαγόμενα είδη». Το δέχομαι! Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι «σταγόνα σταγόνα γεμίζει το ποτήρι» και τέτοιες σταγόνες υπάρχουν πάμπολλες! Καλά να εισάγουμε προϊόντα που δεν μπορούμε επί του παρόντος να παράγουμε εδώ π.χ. ηλεκτρονικά είδη, Ιατρικά μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας, αυτοκίνητα(;) κ.τ.λ. αλλά να εισάγουμε ψάρια, εμείς που έχουμε τόση θάλασσα και τόση πείρα σ αυτήν, φρούτα που σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα θάβουμε για να μην πέσουν οι τιμές (και το κράτος αποζημιώνει, ενώ θα έπρεπε να τιμωρεί τέτοιες ενέργειες που υποδαυλίζουν το πληθωρισμό), λαχανικά (ακόμα και σκόρδα) όσπρια και για τω Θεώ μέχρι και κατεψυγμένη ζύμη για ψωμί, Ε, τι να πω;
Πως θα μπορέσουμε με τέτοια μυαλά που έχουμε να ορθοποδήσουμε; Απλούστατα θα φορτώνουμε τα χρέη μας ώσπου να μας πνίξουν τελείως.
Γι αυτό ας τα δούμε τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά κι ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε μακριά από κάθε εισαγόμενο είδος που θα μπορούσε να παραχθεί και στη Χώρα μας. Ας είναι αυτό το πρώτο βήμα. Το δεύτερο: Ας στραφούμε με ζήλο ζεστό στις δυνατότητες παραγωγής που μπορούμε να αναπτύξουμε: γεωργικής, κτηνοτροφικής, βιομηχανικής, ώστε να σταματήσουμε όσο γίνεται αυτή την αιμορραγία να πετάμε τα λεφτά μας στους ξένους και ας ξαναπλησιάσουμε το μπακαλικάκι της γειτονιάς μας έστω κι αν είναι λίγο πιο ακριβό, μια και τα λεφτά που θα του δώσουμε, κατά κάποιο τρόπο, αργά ή γρήγορα θα γυρίσουν πίσω σε μας. Ενώ τα λεφτά που φεύγουν αγοράζοντας εισαγόμενα και μάλιστα απ’ τα μεγάλα σούπερ μάρκετ δεν πρόκειται να τα ξαναδούμε. Πάει αυτά πετάξανε κι απ’ τις ξένες τσέπες δεν πρόκειται ποτέ να βγουν για να ξαναγυρίσουν σε μας.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα ψαροκάικά μας να ψαρεύουν. Με τον ιδρώτα τους οι ψαράδες μας μπορούν να συμβάλουν, έστω και λίγο στη βελτίωση των οικονομικών της χώρας μας. Με το κόψιμο των ψαροκάικων πετυχαίνουμε το τελείως αντίθετο!
Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.
αρχική δημοσίευση: http://pirgithermis.blοgspot.com
