....................νομικά άστοχοι και υπηρετούν σκοπιμότητες.
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΛΩΣΗ ΔΗΜ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ
Δ. Παπαδημούλης: Οι ισχυρισμοί του κ. Παπουτσή για την διαφυγή του μεγαλοκατηγορούμενου της SIEMENS κ. Φόλκερ Γιούνγκ στο εξωτερικό είναι νομικά άστοχοι και υπηρετούν σκοπιμότητες.
Ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής της SIEMENS Δημήτρης Παπαδημούλης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Την Παρασκευή 3/12/2010 ο κ. Παπουτσής, υπουργός Προστασίας του Πολίτη απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής, σχετικά με την διαφυγή του κατηγορούμενου και μεγαλοστελέχους της SIEMENS Φόλκερ Γιούνγκ, αρνήθηκε να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες που αναλογούν στην κυβέρνηση και επέρριψε ευθύνες αποκλειστικά στην Δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τα πρακτικά της Βουλής ο κ. Παπουτσής είπε:
«Πιστεύω ότι μία σοβαρή θεώρηση του ζητήματος με τα μέχρι τώρα δεδομένα αποκαλύπτει ορισμένα κενά στο σύστημα των περιοριστικών όρων που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Πιο συγκεκριμένα, ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας είναι πολύ παλαιότερο νομοθέτημα από τους Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεσπίζουν την ελευθερία κίνησης των προσώπων εντός των χωρών που εφαρμόζουν το σύστημα Σένγκεν. Σύμφωνα με αυτές τις διατάξεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, οι Ευρωπαίοι πολίτες μετακινούνται σε είκοσι επτά χώρες, στις χώρες του Σένγκεν, σαν να μετακινούνταν στο εσωτερικό μίας χώρας.
Από τα παραπάνω δεδομένα συνάγονται δύο συμπεράσματα. Πρώτον, ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες των κρατών που συμμετέχουν στη Συνθήκη Σένγκεν δεν υφίστανται ελέγχους στα ταξίδια εντός Σένγκεν, πλην του τυπικού ελέγχου ταυτοπροσωπίας και της γνησιότητας των ταξιδιωτικών τους εγγράφων. Οποιοσδήποτε άλλος έλεγχος από τις αστυνομικές αρχές, χωρίς την εμφάνιση της λεγόμενης «ερυθράς αγγελίας» που ειδοποιεί για ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, θα ήταν παράνομος, καταχρηστικός και θα καθιστούσε αυτόν που θα τον διενεργούσε υπόλογο.
[...]Το περιοριστικό μέτρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα έχει περιορισμένη σημασία πλέον και επιβάλλεται ως εκ περισσού από τη Δικαιοσύνη στους Έλληνες, καθώς και στους Ευρωπαίους πολίτες εντός των χωρών Σένγκεν. Το γεγονός ότι επεβλήθη αυτό το μέτρο στο συγκεκριμένο κατηγορούμενο ήταν εν όψει των όσων ανέφερα, τουλάχιστον, αλυσιτελές, για να μην πω κάτι διαφορετικό.
Το μόνο πρόσφορο μέσο, κατά την προσωπική μου άποψη και όπως απέδειξε μέχρι σήμερα η εμπειρία, θα ήταν η προσωπική του κράτηση. Και αυτό, διότι η οικονομική επιφάνεια αυτών των ανθρώπων τους επιτρέπουν να κάνουν χρήση κάθε μέσου και μεθόδου διαφυγής και να καταστρατηγούν έτσι κάθε περιοριστικό όρο.»
Ως απάντηση στους ισχυρισμούς του κ. Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και μετά από μελέτη του θέματος με την συνεργασία ειδικών επιστημόνων σημειώνω τα εξής:
Ι) Η εφαρμογή της Συνθήκης του Σέγκεν για την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ευρωπαίων πολιτών σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά, επικρατεί ή καθιστά ανενεργό την διάταξη Εισαγγελικής αρχής που επιβάλλει την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα ως περιοριστικό μέτρο. Ούτε ως περιοριστικός όρος που περισσεύει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, διαφορετικά δεν θα υπήρχε ως διακριτός περιοριστικός όρος αλλά θα επιβαλλόταν ως μοναδικό και πρόσφορο μέσο η προσωπική κράτηση.
ΙΙ) Οι αστυνομικές αρχές αεροδρομίων (για πολιτικά και ιδιωτικά αεροσκάφη), λιμανιών (πχ Πάτρα), συνόρων κλπ οφείλουν να περιορίζουν τον έλεγχο, στον έλεγχο ταυτοπροσωπίας και των ταξιδιωτικών εγγράφων των Ευρωπαίων πολιτών. Δεν προκύπτει από κάποια ρητή διάταξη όμως ότι επιπλέον έλεγχος σε Ευρωπαίο πολίτη που του επιβλήθηκε η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, περιοριστικό μέτρο το οποίο σημειώνεται ως ένδειξη στα συστήματα των αστυνομικών αρχών όλης της χώρας μετά την Εισαγγελική παραγγελία, είναι παράνομος και καταχρηστικός στη συμφωνία του Σένγκεν. Αντιθέτως επιβάλλεται ένας τέτοιος έλεγχος.
ΙΙΙ) Αν ίσχυε ότι ο έλεγχος της ταυτότητας του Ευρωπαίου πολίτη επιβάλλεται να γίνει μόνο στην περίπτωση που εκκρεμεί εις βάρος του Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τότε οποιοσδήποτε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης που του επιβλήθηκε η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα θα μπορούσε εφόσον δεν εκκρεμεί εις βάρος του Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης να ταξιδέψει σε άλλη χώρα κράτος-μέλος.Θα επρόκειτο ουσιαστικά για την κατάργηση της κρίσης του Έλληνα Εισαγγελέα που επιβάλλει άλλο περιοριστικό μέτρο, διαφορετικό της προσωπικής κράτησης. Δεν συμβαίνει αυτό στην ελληνική έννομη τάξη.
ΙV) Με την υπ’ αριθμ. 963/2010 Εφετείου Αθηνών (Ποιν) ανακλήθηκε εισαγγελική διάταξη με την οποία απαγορεύθηκε στον πρώην Πρόεδρο του Δ.Σ. του ΟΤΕ Γ. Χρυσολούρη, η έξοδος από τη χώρα. Εις βάρος του είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για παθητική δωροδοκία κατά μόνας και από κοινού, άπαξ και κατ΄ εξακολούθηση και για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού και κατ΄ εξακολούθηση για την υπόθεση SIEMENS.
Συγκεκριμένα το δικαστήριο συνήγαγε ότι το περιοριστικό μέτρο της εξόδου από τη χώρα «στοίχισε» στον κατηγορούμενο ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και την μετάβαση του στο εξωτερικό για τη διδασκαλία μαθημάτων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, για παρακολούθηση σεμιναρίων και για συμμετοχή σε συνέδρια.
· Δεν μπόρεσε τον Σεπτέμβριο του 2009 να παρακολουθήσει ως εξεταστής
διδακτορική διατριβή αριστούχου φοιτητή στο Παρίσι.
· Δεν μπόρεσε να οργανώσει σεμινάρια στη Ρώμη το έτος 2009.
· Δεν μπόρεσε το Δεκέμβριο του 2009 να παρουσιάσει στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου για την ερευνητική του δραστηριότητα.
Και γι αυτό έκανε δεκτή την άρση της απαγόρευσης από τη χώρα με το σκεπτικό ότι:
«καίτοι πιθανολογούνται επαρκείς ενδείξεις ενοχής τούτου για τα εγκλήματα που κατηγορείται, μεταβαίνοντας αυτός στο εξωτερικό προς διεκπεραίωση των άνω υποχρεώσεων του, αλλά και άλλων μελλοντικών, θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να απολογηθεί όταν κληθεί από την ειδική για τούτο ανακρίτρια εφέτη.
Άλλωστε, η βάση των οικογενειακών του υποχρεώσεων είναι η Αθήνα, η δε μέχρι
τώρα συμπεριφορά του δεν καταδεικνύει διαφυγή του στο εξωτερικό, αφού κληθείς
τον Μάιο του 2008 προκαταρκτικά από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών ως ύποπτος
(31 παρ. 2 ΚΠΔ), ενώ μπορούσε να διαφύγει κρυπτόμενος εντός ή εκτός Ελλάδος,
δεν το έπραξε και έδωσε τις έγγραφες εξηγήσεις του.»
Ο χαρακτηρισμός αλυσιτελής που απέδωσε ο κ. Παπουτσής στην ισχύ και την εφαρμογή του περιοριστικού όρου της απαγόρευσης της χώρας μόνο άστοχος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Η Δικαστική εξουσία δεν λειτουργεί ούτε εκ του περισσού ούτε αποσπασματικά ούτε αλυσιτελώς. Αντιθέτως είναι η πολιτική εξουσία που θέτει δυο μέτρα και δυο σταθμά προκειμένου να υπηρετήσει προφανείς μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Η στροφή 180 μοιρών του κ. Παπουτσή και των άλλων κυβερνητικών στελεχών σε σχέση με όσα κατήγγελλαν όταν έφυγαν επί Κυβέρνησης ΝΔ οι κ.κ Χριστοφοράκος και Καράβελλας, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο κ. Παπουτσής αντί να καταφεύγει σε νομικές παραδοξότητες οφείλει να απαντήσει στο εξής απλό ερώτημα:
Είχαν ενημερωθεί οι αρμόδιες αρχές σε όλα τα σημεία εξόδου από την χώρα ότι για τον μεγαλοκατηγορούμενο κ. Γιούνγκ υπάρχει απαγόρευση εξόδου από τη χώρα; Ναι ή όχι;
Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού!”
