Δύσκολα υλοποιήσιμα σενάρια για τα ελληνικά δεδομένα όπως αυτά των συμμαχικών κυβερνήσεων, ακόμη και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης σε μια ακραία περίπτωση, προβάλλουν από την κάλπη των πιθανών πρόωρων εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν με έναν νέο νόμο, τον λεγόμενο «νόμο Παυλόπουλου». Σε ένα ρευστό εκλογικό τοπίο όπου εκκολάπτονται νέα κόμματα, με τις σιωπηλές διεργασίες που αναταράσσουν μια κοινωνία η οποία κινείται σε λεπτές ισορροπίες, καθίστανται δύσκολες οι προβλέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών. Τα επιτελεία των κομμάτων έχουν ξεσκονίσει τον νέο εκλογικό νόμο και έχουν αναλύσει όλα τα σενάρια που προκύπτουν από αυτόν στην περίπτωση που ο κ. Γ. Παπανδρέου αποφασίσει να προκηρύξει εθνικές εκλογές.
Το ίδιο έκανε και «Το Βήμα» με τη βοήθεια ειδικών αναλυτών καταγράφοντας τέσσερα σενάρια και τρεις εκδοχές: την εκλογή κυβέρνησης με οριακή αυτοδυναμία, τον σχηματισμό του μεγάλου συνασπισμού ΠαΣοΚ και ΝΔ και τον μικρό συνασπισμό ο οποίος θα προκύψει από τη συνεργασία του ΠαΣοΚ με κάποια από τα μικρότερα κόμματα που θα καταφέρουν να υπερβούν το πλαφόν του 3%. Το ερώτημα είναι αν το πολιτικό σύστημα έχει προετοιμαστεί να δώσει τέτοιες πολιτικές λύσεις στο αποτέλεσμα της κάλπης.
Η εκδοχή του «μικρού συνασπισμού»
Για να υλοποιηθεί προϋποθέτει να διατηρήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα τις δυνάμεις τους αλλά και τη μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, πάνω από 8 μονάδες. Επίσης, να μπουν στη Βουλή όλα τα υπάρχοντα κόμματα και όλα τα καινούργια. Η πρόγνωση για Βουλή οκτώ κομμάτων διευκολύνει τις συμμαχικές κυβερνήσεις. Στο σενάριο αυτό το ΠαΣοΚ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,24% αλλά καταλαμβάνει μόνο 146 έδρες. Η ΝΔ θα φτάσει στο 31,78% με 48 έδρες. Η πτώση των δύο μεγάλων κομμάτων στο σενάριο αυτό είναι μικρή και με την κατανομή των εδρών στα μικρά κόμματα δημιουργείται μια δεξαμενή βουλευτών από την οποία το ΠαΣοΚ μπορεί άνετα να συμπληρώσει τις έδρες που του λείπουν. Η περίπτωση της «αυτοδυναμίας»
Στο δεύτερο σενάριο το ΠαΣοΚ και η ΝΔ παρουσιάζουν σχετική πτώση στα ποσοστά τους αλλά διατηρείται ακόμη η μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Στην περίπτωση αυτή επιτυγχάνεται οριακή αυτοδυναμία με ποσοστό 39,32% και 151 έδρες για το πρώτο κόμμα. Στη Βουλή μπαίνουν μόνο τα κόμματα που υπάρχουν και σήμερα συν οι Οικολόγοι-Πράσινοι. Σε αυτή την εκδοχή η κυβέρνηση κινείται επί ξυρού ακμής καθώς διαθέτει οριακή αυτοδυναμία και ένα δύσκολο πρόγραμμα να εφαρμόσει ως το καλοκαίρι του 2011.
Η λύση του «μεγάλου συνασπισμού»
Σε αυτή την περίπτωση λαμβάνεται υπόψη η φθορά της κυβέρνησης από την εφαρμογή του μνημονίου αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία δεν καταφέρνει να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Τα δύο μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, εξακολουθεί όμως να διατηρείται η διαφορά ασφαλείας μεταξύ τους και μπαίνουν άνετα στη Βουλή και τα οκτώ μικρότερα κόμματα. Η κυ βέρνηση συνεργασίας είναι η μόνη λύση καθώς κανένα κόμμα δεν επιτυγχάνει αυτοδυναμία. Το ΠαΣοΚ μπορεί ακόμη να ρίξει γέφυρες στα μικρότερα κόμματα, τα «συνοικέσια» όμως δυσκολεύουν καθώς το πρώτο κόμμα έχει απολέσει σημαντικό κομμάτι της δύναμής του. Στον ορίζοντα προβάλλει ισχυρό το ενδεχόμενο του συνασπισμού ΠαΣοΚ και ΝΔ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Το σενάριο «χάους και ακυβερνησίας»
Το ΠαΣοΚ και ο ΛΑΟΣ, δηλαδή τα δύο κόμματα που επικύρωσαν με την ψήφο τους στη Βουλή το μνημόνιο, εισπράττουν τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος και καταποντίζονται. Η ΝΔ καταφέρνει να αυξήσει λίγο τα ποσοστά της και μπαίνουν στη Βουλή όλα τα μικρότερα κόμματα, πλην αυτού της κυρίας Μπακογιάννη, το οποίο επίσης εισπράττει το αντιμνημονιακό κλίμα. Στην περίπτωση αυτή κατεδαφίζεται το κομματικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε ως σήμερα. Ο σχηματισμός κυβέρνησης προβάλλει αδύνατος, εκτός και αν αποφασιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων (ΠαΣοΚ και ΝΔ) ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Εναλλακτική λύση, να προκηρυχθούν ξανά εκλογές
πηγή το Βήμα
