ε ομολογίες περί προβοκατόρικης δράσης του τουρκικού βαθέος κράτους στη Μεγαλόνησο προέβη απόστρατος στρατηγός. Οι εν λόγω δηλώσεις φέρνουν στο φως της δημοσιότητας ακόμη μία πτυχή της πραγματικότητας για τον ρόλο του τουρκικού κράτους στην κυπριακή τραγωδία.
Σε νέες αποκαλύψεις προέβη απόστρατος τούρκος στρατηγός αναφορικά με τη δράση που ανέλαβε το βαθύ κράτος στη Μεγαλόνησο. Οι ομολογίες του έρχονται ουσιαστικά να επιβεβαιώσουν τον προβοκατόρικο ρόλο που παίζει η τουρκική κρατική μηχανή τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στην εσωτερική πολιτική σκηνή κατά την επιδίωξη του τουρκικού «εθνικού συμφέροντος».
Σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε ο στρατηγός Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου σε δημοσιογράφο του ομίλου Χαμπέρ Τουρκ, πριν από λίγες μέρες, αποκάλυψε ότι στο πλαίσιο ειδικών επιχειρήσεων ο τουρκικός στρατός προέβη σε προβοκατόρικες ενέργειες στην Κύπρο. Αναλυτικότερα, αναφερόμενος σε τακτικές διαμόρφωσης κλίματος αντίστασης, δήλωσε ότι «υπάρχει ένας κανόνας στον ανορθόδοξο πόλεμο. Προκειμένου να επιτευχθεί ένα κλίμα αντίστασης στις τάξεις του λαού, προβαίνετε σε δολιοφθορές εναντίον ορισμένων αξιών, δημιουργώντας την εντύπωση ότι το έκανε ο εχθρός. Για παράδειγμα, πυρπολείτε ένα τέμενος. Εμείς έχουμε πυρπολήσει τέμενος στην Κύπρο». Μετά τη δημοσίευση της παραπάνω δήλωσης, όπως είχε συμβεί και έναν χρόνο πριν με την περίπτωση του ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς, ο οποίος είχε ομολογήσει ότι δολοφόνησε αιχμαλώτους στην Κύπρο, ο στρατηγός διέψευσε κατηγορηματικά το γεγονός, προφασιζόμενος ότι έδωσε ένα παράδειγμα.
Ο στρατηγός Γιρμιμπέσογλου δεν είναι τυχαία φυσιογνωμία και οι ομολογίες του αποκαλύπτουν τις μεθόδους που εφαρμόζει το τουρκικό παρακράτος. Υπήρξε στέλεχος και αργότερα επιτελάρχης της Διεύθυνσης Ειδικού Πολέμου το 1971. Τη θέση αυτή φαίνεται να τη διατήρησε κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Κύπρο, γεγονός που προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στις δηλώσεις του. Το όνομά του δε επανήλθε στην επικαιρότητα μετά τους ισχυρισμούς του Αχμέτ Οζάλ, υιού του πρώην προέδρου Τουργκούτ Οζάλ, ότι η Διεύθυνση εμπλέκεται στη «δολοφονία» του πατέρα του. Ας σημειωθεί ότι οι ομολογίες που εκστόμισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στόχευαν στη διάψευση προηγούμενης ομολογίας του αναφορικά με τον ρόλο της Διεύθυνσης στα γεγονότα της 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου 1955, που στόχευαν στον αφανισμό του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Ο στρατηγός υποστηρίζει ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η Διεύθυνση, αλλά το Συμβούλιο Αξιολόγησης Στρατιωτικής Κινητοποίησης το οποίο σημειώνει μάλιστα ότι ιδρύθηκε το 1953!
Οι ομολογίες του Γιρμιμπέσογλου έχουν ειδική σημασία επίσης για την εσωτερική πολιτική σκηνή, καθώς έρχονται να επιβεβαιώσουν το πραγματικό πρόσωπο του παρακράτους. Η χρονική στιγμή είναι αρκετά κρίσιμη, καθώς είναι νωπές ακόμη οι αντιδράσεις που προκάλεσε η αποκάλυψη αναφορικά με το σχέδιο «Βαριά», το οποίο στόχευε επίσης σε ισλαμικά σύμβολα και τεμένη. Εξάλλου, δεν είναι λίγοι οι ερευνητές που υιοθετούν μια κριτική στάση απέναντι στον ρόλο του παρακράτους στις σχέσεις που διαμορφώθηκαν με άλλες μουσουλμανικές εθνότητες στην Τουρκία, όπως οι Αλεβήδες ή οι Κούρδοι.
Η αποκάλυψη του τούρκου στρατηγού αποδεικνύει, πέρα από τις προβοκατόρικες και ανορθόδοξες μεθόδους που ακολουθεί η Άγκυρα έναντι του ελληνικού στοιχείου –ακόμη και σε καιρούς που «ευδοκιμεί» η «ελληνοτουρκική φιλία»– και τον παραπλανητικό ρόλο που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει έναντι των μουσουλμάνων της Κύπρου ως δήθεν «προστάτιδα» δύναμη. Συνεπώς, θα πρέπει κανείς να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς τίποτε δεν αποκλείει να επαναληφθούν παρόμοιες προβοκατόρικες ενέργειες σε ελληνικό έδαφος. Γνωστή είναι άλλωστε η παρουσία και η δράση των ακροδεξιών τουρκικών στοιχείων στην ελληνική Θράκη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες ώστε να καταστεί σαφές στη διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία είναι δύναμη κατοχής στη Μεγαλόνησο και φέρει την αποκλειστική ευθύνη για την υπονόμευση της διεθνούς υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας και τα δεινά που υπέστησαν οι πολίτες της, είτε είναι Έλληνες είτε μουσουλμάνοι. Έτσι ίσως να αρχίσει να αναστρέφεται και το δυσμενές και καταπιεστικό κλίμα το οποίο έχει δημιουργηθεί εις βάρος μας στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την «αιγίδα» του ΟΗΕ.
πηγή παρόν
